Blerim Rrecaj: Shëtia e së shtunës

Blerim Rrecaj

Shëtia e së shtunës

Vendosëm për një shëti kah kryeqyteti

Në orën një pasdite dolëm në stacion

Erdhi autobusi verdhosh numër 1

Ishte i mbushur me udhëtarë plot

Hipëm me të tjerët që prisnim

Pasi hapëm udhë për ata që zbritëm

Kontudktori erdhi mori paratë tona

Na dha dy bileta që do na vlejnë gjithë ditën

Pra ka pak kohë që me një biletë 80 centëshe

Mund të endesh 24 orë

Në të gjitha linjat e trafikut nëpër kryeqytet

Përjashtim bën linja për aeroport

Dhe nga stacioni përballë ndërtesës ku jetojmë

Përtej ndërtesës së Radio Kosovës zbresim

Presim 4-shin për të shkuar në Gërmi

Por ndalemi për qejf te ky parku tjetër

Hedhim hapa e hedhim  fjalë

Në trotuarin ku tjetër po skaj udhe

Hyjmë e marrim ca gjëra në supermarket

Hyjmë e dalim nga dyert e një furre

Ecim ngadalshëm e pa nxitim

Përshëndetemi me ca të njohur që takojmë

Ata vazhdojnë rrugën e tyre

Natyrshëm në natyrë rrugën e vazhdojmë

Dhe hyjmë në parkun gjelbërimharlisur

Me shtigje për ecje e vrapim

Ndalemi te pllaka përkujtimore

Me heshtje t'i nderojmë gjithë këta martirë

Dhe rrijmë sa rrijmë në Tauk bahçe

Në një ulëse na trembin ca pika shi

Nisemi për një kafene brenda saj këtu afër

U trembën dhe lojtarët brenda fushave ku luanin tenis

Përreth trumcakë e zogjë endeshin

Nëpër drunj e çufrra nga rrembi në rremb

Ndërkohë vazhdonin ushtrime e gara

Pas qëndronte panoja "Dielli open"

Pikat pushuan para se të mbërrinim

Në verandë mbi kokë kemi çadrën mbulesë

Përreth gjelbërimi na bënte për vete

Rridhte një bisedë e këndshme e qetë

Pranë kemi një gëmushë jargavanësh

Lule gjysëm tharë e gjysëm lulëzuar

Ndërkohë një gjethe si një balerinë e talentuar

Ngagalë e shpejtë është duke u rrotulluar

Çohemi duke lënë mbi tavolinë gota e filxhanë

Kthjelltësi e qiellit rikthehet sërish

A nisemi andej kah Gërmia themi

E andej hapërojmë andej tash jemi nis

Rrugës mërrolet sërish një copë e qiellit

E na gostit me një buqetë pikash shiu

Dhe shkrihen ato pas pak çastesh

Pasi ndriti fort dielli e ato i përbiu

E mbërrijmë deri te stacioni i autobusëve

Skaj e përballë pishinës ku janë bërë ca punime

Pika të lehta shiu ranë përsëri

Përmbi mushkëritë e bardha të kësaj Prishtine

Ishim lodhur ne e edhe fëmijët

Morëm vendim e hipëm në autobus

Pas pak u nisëm drejt kryeqytetit

Siç u nis drejt tij edhe një muzg

Megjithëse u dha propozimi

Nuk morëm udhë për në park

Aty te Lagjja e Muhaxherëve

Në këtë stacion tjetër që e duam jo më pak

Pastaj ca ecejakeve të zakonshme

Nëpër Pallatin e Rinisë

Portreti i Ademit a thua çfarë vështronte

Shpirt i pavdekshëm lirie gjithherë më fort po ndrit

Dhe brenda pallatin ecëm dhe pak

Kah një hapësirë e liruar së fundmi

Një lulëkuqe e vetme paska mbirë

Krenare e bukur po kokën pak mban ulur

Ecëm pak nëpër shesh kryeqyteti

Pastaj në pritoren ku jemi duke pritë

Përballë qëndronte anagrami shqetësues

NO NEW Broken Republic

Kosova ka halle po do t'i tejkalojë

Problemet do i zgjidh e plagët do i zbus

Nuk do të bëhet vaj as gaz i botës

As nuk do i mbajë dy këmbë në një këpucë

Mirë tash të ndalemi ta lëmë me kaq

Mos të hyjmë mendimeve më thellë

Çështja shqiptare pret e pret zgjidhje

A thua ku morëm në thua e ku gabuam vetë

Presim në pritore se na presin strehat tona

Lëvizje njerëzish hijeshojnë këtë qytet

Ca ecin andej e ca këtej lëvizin

Dikush zbret teposhtë dikush ngjitet përpjetë

Hipëm në autobusin që erdhi në këtë çast kohe

Rrugë kthimi morëm paksa me mall

Detin s'e pamë po kos s'mund të ishte bërë

Po qielli si jogurt boronice mbi ne rrinte krenar