Atdhe Geci: Këngët e ullirit

KËNGËT E ULLIRIT

Nuk ka Shqipëri pa origjinën pellazge

pa datë të gjuhës dhe pa adresë antike

origjina  jonë  është  më e hershme se

shkronjat, dhe më e hershme  se librat.

Zeus, asgjë  s´është  si në kohën tënde

faltoret, olimpi, gjuha  dhe  gjeografia

të  tëra janë shndërruar dhe zvogëluar,

ulliri ëndërron, janë dhe  disa fije bari,

që i japin gjak ndjenjës së sovranitetit.

Në këtë këndim të ashpër dhe të saktë

ndiej plagët e Çamërisë dhimbjet e saj

ndiej këngët e shtypjes  e  të  mohimit

këngët popullore  për  Çamërinë e lirë.

Le të plas gënjeshtra dhe kali Greqisë

Çamëria po ringritet mbi hirin pellazg

me fjalët e gjuhën e palat e fustanellës.

Me mija janë çamët  që  kanë rënë për

liri, për prag të shtëpisë  e  për  Atdhe.

Noa, i takoj një vendi  që vdes për liri,

i takoj një  vendi  që  lidhen  për varri,

i takoj një vendi  që  di të bëj rilindje!

Adheu për Çamërinë nuk di të heshtë!

Le të çahen erërat dhe kërcënimi grek,

Çamëria Republikë, bashkon atdheun

Çameria Republikë,bashkon Kosovën

Çamëria Republikë, bashkon  Iliridën

Çamëria Republikë, i bashkon trojet!...

Atdhe Geci - Dortmund,  2022