Atdhe Geci: Mos i ngjafsha harresës

Atdhe Geci

MOS I NGJAFSHA HARRESËS

Jam ulur në kodër të mbjellë me bari

ku një ditë është shumë e ngadaltë

nuk kërkoj asnjë vendim nga zemra,

kudo që më shpie jeta e pëlqej jetën,

e pëlqej agun e ngrohtë të mëngjesit.

Në kokën time ka një kënd që quhet

kujtesë, dhe mendime të ndryshme.

Poezinë që e shkruaj unë nëpër jetë,

me gjak mendimi i jap formë ideve,

poemave të rrugëve dhe të revoltave.

Mos i ngjafsha kujtesës që harron,

në poemë kam disa heronj të kohës

që me bletë e mjaltë morën arratinë!

Figura emocioni e shtrëngojnë fjalën

dhe i japin kahe njeriut nëpër kohë.

Pyes, ku duhet të marrë pavdeksi, në

cilin kahe të kohës dhe në cilën krah,

gjuha dhe shkronja janë të martuara,

dhe shtrirë janë gjerë e gjatë në libra.

Mos i ngjafsha  kujtesës  që  harron,

ipet jemi trashëgimtarë të pellazgëve

lexoj në gurin e shkruar  të  Vetimës.

Atdhe Geci - Dortmund, shtator, 2022