| E diele, 24.07.2022, 06:41 PM |
Idealistët e pathyeshëm në sfidat e kohës!
Secili
njeri mbi sipërfaqen e tokës, i cili angazhohet me përkushtim për arritjen e
objektivave jetësore, herët apo vonë i realizon ato. Secila e arritur me mund e
sakrifica e ka vlerën e çmuar dhe rëndësinë e veçantë, kurse çdo gjë e ardhur
pa mund e sakrifica është e pavlerë dhe zhduket sikurse vesa e mëngjesit!
Shkruan:
Florim Zeqa
Besimi në vetvete është
forcë dhe vendosmëri
Ambiciet
e njerëzve dallojnë varësisht prej dëshirave dhe mundësive. Kur dëshirat nuk
përkojnë me mundësitë, vjen deri tek zhgënimi dhe thyerjet shpirtërore! Mirëpo,
njeriu për arritjen e objektivave jetësore në radhë të parë duhet të jetë i
përgatitur dhe të ketë besim në vetvete, pastaj me vendosmëri dhe përkushtim
maksimal i arrinë të gjitha.
Besimi
në vetvete, vullneti dhe shpresa, dëshira dhe përkushtimi e përbëjnë forcën e
brendshme shpirtërore të njeriut, tek e cila gjendet çelësi i çdo suksesi. Në
vullnetin njerëzorë ekziston forca shpirtërore, kurse këmbëngulësia është arma
më e fuqishme në kapërcimin e pengesave dhe vështirësive jetësore.
Vyrtytet
e njeriut vlerëmadh janë thjeshtësia dhe sinnqeriteti, zemërgjerësia dhe
mençuria, humanizmi dhe dashuria ndaj atdhuet dhe bashkatdhetarëve. Të mëdhenjë
janë ata që besojnë në vetvete dhe që respektojnë vlerat e të tjerëve.
Forca e brendshme
shpirtërore e bën njeriun të pamposhtur ndaj çdo vështirësie
Ndërgjegja
e pastër i jepë forcë të pathyeshme njeriut të vendosur në idelain e tij
jetësorë. Një njeri që nuk e ka guximin të përballet me vetveten, nuk mund të
përballet me të tjerët!
Asnjë
qenje njerëzore nuk është e persosur, por duhet të jetë i plotësuar në jetën e
tij!
Sikurse
çdo qenje njerëzore që dallon prej tjetrës, dallojnë edhe veçoritë dhe ambiciet
e njeriut.
Për
një person pa ideale dhe të pavendosur realizimi i objektivave jetësore bëhet i
pamundur, kurse për idealistin dhe njeriun e vendosur barrierat tejkalohen
lehtë dhe pa probleme të mëdha.
Edhe
kur të gjitha rrugët mbyllen, dhe kur asnjë rreze dielli nuk shkëlqen në
horizont, dhe kur nuk shihet asnjë dritë në fund të tunelit, tek idealistët
gjithmonë ekziston një shkëndijë shprese për ardhmëri.
Pra,
idealistët jo vetëm që nuk dorëzohen, reflektojnë shpresë për ardhmëri në mesin
e një shoqërie njerëzore. Idealistin, pengesat dhe vështirësit gjatë rrugëtimit
jetësorë vetëm sa e kalitin dhe e bëjnë të pathyeshëm në përballje me sfidat e
kohës.
Madhështia
e një njeriu nuk varet nga permasat e tij fizike, por nga forca e brendshme
shpirtërore, përkatësisht nga shpresa dhe optimizmi, mençuria dhe aftësia për
të ralizuar aspiraten e tij.
Nëse
edhe njëqind herë rrëzohemi, përseri duhet të ngritemi akoma më të fortë dhe më
të vendosur në idealin tonë jetësorë.
Vendosmëria
për të mos u dorëzuar, e sfidon çdo barrierë sado e madhe të jetë ajo.
Konkluzion final i
mendimit analitik
Unë
personalisht nuk e ndjejë vetën të persosur, por të plotësuar në të gjitha
aspektet e jetës, për asryes se deri më sot i kam arritur të gjitha ato që kam
dëshiruar në jetë.
Asnjëherë
nuk e kam synuar pushtetin dhe pasurimin e paligjshëm, por gjithmonë i kam
qëndruar besnik idealit tim për mbrojten e interesave të vendit tim të shenjtë
dhe popullit tim të mrekullueshëm.
Edhe
pse largë vendlindjes, gjithmonë kam qëndruar me shpirtë e zemër në vendlindje
dhe pranë popullit tim. Ndjehem krenar që për katër dekada veprimtarie
atdhetare dhash gjithçka nga vetja ime, pa marrë asgjë prej atdheut tim!
Në
përfundim të këtij shkrimi, po i shkëpus disa vargje nga poezia ime e parë në
mërgim:
Ëndërra
për atdhe
……………………………,
Vendlindja
ime e shtrenjtë,
këtu
n'mërgim rri e vuaj,
me
mallin për ty, jetës kornizë i bëj,
panoramë
e ndjeshme, këtu në vend të huaj.
E
kur të vdes,
dua
që dheu i yt të më mbuloj.
Edhe
i vdekur, në varr,
aromën
e dheut ta shijoj,
nën
erën e blinit të djegur ndër shekuj,
ndoshta
shpirtin qetësoj!
20.07.2022