Albert Habazaj: Testamenti i mirësisë

TESTAMENTI I MIRËSISË

(baladë rapsodike për gruan shqiptare në shekuj)

Nga Albert HABAZAJ

Që kur dielli ësht’ parë,

Shqiptarka s’ka bërë pazar.

Nderi, familja, qëndresa,

Kup’ e art’ frymë me shpresa,

Me famë Teuta ilire,

Dha e mori dritë me yje.

Shkëlqeu shpata, kama, huta,

Vajzat shqipe janë Teuta.

Bija, nëna, gjyshe - dada,

Lirikë mbushur balada.

Zonjë e Vlorës dhe Kaninës,

Dhemb krenari e Rugjinës.

Gulçon Shushica, Shkumbini:

“O male të lartë, qysh flini?!”

Çermenika, Mokra, Shpati,

Djepe ku u përkund fati.

Rrudhur e plakur Sopoti,

Mori bekim Kastrioti.

Donika, princesh’ e bukur,

Besnike, shqiponj’ e flutur.

Lindën viset arbërore

Dhe Angjelinën shenjtore.

Gjergj Golemi Araniti

Perandorinë e tronditi.

Mbretëreshë e malevè,

Nor’ e Kelmendit mbi rè.

Trëndelinë për lirinë

Admiralja Bubulinë.

Dora d’Istria në Evropë

Qe, kur thonë, me pesë shokë!

Yll i bukur i kulturës,

Elena - ballë furtunës.

Shota dhe Tring’ e Malësisë

Dy lule të trimërisë.

Moj Maro Konda me forë,

Plumb - në buzë me dy taborë.

Shpirti rebel s’jep haraçe,

Shkrep rrufe Miro Tërbaçe.

“Përpara, o burra, djema!”

Prin në luftë Sado Koshena.

Dhe fisnikja Maro Mokra

I tha vëllait ç’ësh’ motra.

Anjezë Gonxhe Bojaxhiu,

Shenjtore me frymë njeriu.

Nënë e Botës, Shën Tereza

Tha: “Për botën yje ndeza”…

Musine e ëndrrave,

Moj Lulja e dhembjeve.

Zonja Çurret, Margaritat

Ndriçojnë dhe kur fiken dritat…

Nermin Vlora engjëllore

Për Kombin Ambasadore.

10 Shqiponjat e Tërbaçit

Me këngë e valle kaçi.

Këto gratë e Shqipërisë,

Testamenti Mirësisë.