| E hene, 04.10.2021, 05:59 PM |
MATUF-i
Skicë nga Edmond Llaçi
Në
fakt, kjo shprehje e shokëve të tij të klasës tek e gjuanin me shkelma në të
pasme e përpara, aty lart midis këmbëve, të cilit i mbahej fryma nga dhimbja e
madhe, u përdor për një kohë të gjatë
edhe nga të tjerë. Të gjitha këto ndikuan në formimin e karakterit të tij. Do
të thoni ju përse i ka ndodhur kështu atij njeriu.. Kur Zoti formatoi racën
njerëzore mendoi edhe për llojshmërinë e saj. Kur u dha porosia për të, që në
aktin e parë seksual që kryen prindërit e tij, në më të parën ngjashmëri ishte
gjatësia trupore që ai kapi dhe pothuajse ajo pak që quhet hija në fytyrë e mar
nga ata të dy. Kur të ndodhet përpara, brenda një kohe tepër të shkurtër, busti
i tij ta ndryshon atë çka të pëlqen tek ai në qoftë se do ta quajmë kështu.
Krusja. Pikërisht ajo pjesë përcaktoi identitetin e tij personal. Për shkak të
asaj lëvizje që fillonte nga koka, tek qafa e cila vazhdonte përgjatë shtyllës
kurrizore, i kishin zhvendosur gravitetin trupor diku aty përpara këmbëve.
Sikur edhe disa centimetra më tutje të zhvillohej ajo lëvizje, ai do të
detyrohej të përdorte ndonjë mjet për të mos u rrëzuar si p.sh. bastuni.
Tjetra, e cila detyrimisht do ta tjetërsonte pozicionin e qafës tek ja shtynte
kokën më përpara, mjekra, nga inercia e një sërë lëvizjesh do të zhvendosej edhe
më tej duke i dhënë fytyrës së tij atë lloj paraqitje, të një lloj të
për-fjeturi. Në çdo përballim me të tjerët, fytyra e tij do të ndodhej ose do
të shprehej në dy mënyra. Si fillim në atë sikur po i thoshte tjetrit “hë ke për të thënë diçka” dhe po aty
zotërimin e situatës. I mbushur me mllef nga “padretësitë e shumta” për të
cilat nuk mund të fajësonte askënd, i vuri qëllim vetes të mësonte, të bëhej i zoti për të përballuar
jetën. Edhe arsimimin e lartë, të degës që preferonte, do ta mbaronte me nota
të shkëlqyera. Do të mbahej si shembull por veçse shokë nuk pati pa le për
ndonjë femër për të cilat do të lëngëzohej
deri në sipërfaqe të lëkurës. Në vitet kur ai po shkollohej, rinia mbarë
vendit po formonte brezin më të arsimuar e cila me aq sa mundte shfaqte edhe
bukurinë e saj. Ai do t’i ndjente të gjitha por veçse si gjithmonë, i vetmuar,
pa çka se do të ishte midis tyre. Me statusin e familjes intelektuale dhe si të
devotshëm karshi politikave shtetërore të asaj kohe si lufta e klasave e cila do
të ishte gjithmonë në zhvillim. U tregua i kujdesshëm në atë që pretendonte. E
zotëronte forcën e të shprehurit e cila
ndjehej që në momentet e para. Në vazhdim,
në të shumtën e rasteve, do të fliste veçse për veten ku shpesh, me atë
qetësinë e atij epiteti të trashëguar
dhunshëm që nga adoleshenca, do të konsolidonte ato që pretendonte. Tek
prezantohej në mediat e shkruara dhe vizive, përpara emrit do të shfaqte
diplomat e titujt e shumtë të tij. Në të parën mundësi nuk do të rreshte së
foluri. Shpesh rrëmbente mendimin e tjetrit. Si prolog të ligjëratës do të
shpaloste nxënësinë mendore e cila do të kapte pjesën më të madhe të kohës. Më
pas do të përpiqej të shkatëronte logjikën e tjetrit. Të mendoje se ishin të
qëllimshme ato veprime ishte e pamundur pasi ajo fytyra e tij prej një matufi
të përhershëm nuk shfaqte as edhe një nuancë. Qetësia në fytyrën e tij nuk të
jepte as edhe një mundësi që ta lexoje atë çka ai mendonte. Gjatë gjithë kohës
kur fliste do ta hidhte gjithandej
shikimin. Kur binte biseda për seksin tjetër, shkëlqimi i shfaqur në
fytyrë, do t’i shoqërohej me një
tërheqje të buzëve në krahun e djathë me sekrecione mbi to. Në ato që
pëshpëriteshin i kishte ngjarë të atit.
Shpesh herë, aty midis këmbëve ku dikur gjuhej nga shkelmat e shokëve, një pikë
nga ai lëngu mashkullor do t’i shfaqej mbi pantallona. Pozicioni, ose më saktë
vendi i punës që ai zotëronte i jepte mundësinë të përfitonte “diçka” prej saj.
Dhe do ta kapërcente kohën postkomuniste me të mirat e përfituara së bashku me
titullin shkencor të shkollimit të cilin do ta paraqiste në çdo moment deri sa
kapi vendin e punës të dëshiruar. Herë pas here do të pretendonte se kishte
pika afrimi me të përndjekurit politik deri në emra të përveçëm të zonës ku
kishte jetuar pasi siç shprehej ai, se mund ta kishte pësuar më keq se ata. Dhe
të gjitha këto tek po i tregonte, sa kishte përballë, tek askund nuk do ta
përplaste shikimin. Do t’u shmangej. Dikur edhe i ati në të njëjtën mënyrë do
ta fillonte dhe kurorëzonte karierën e tij. Ndoshta, në këtë riciklim biologjik
të racës përpiqeshin të përsosnin edhe më tej
A.D.N. e tyre.