Ramadan Ademaj: Cikël poetik nga libri ‘Mos ma vritni shpresën’

(Cikël poetik nga libri “Mos ma vritni shpresën” i poetit Ramadan Ademaj. Redaktor Mr. Skënder R. Hoxha, Botoi Art poetika, Pejë, 2021)

RAMADAN ADEMAJ

UNË LESHANASI

Leshanas kam mbetur

Sikur foshnja që qetësohet

kur te mëmë e tij pi gji

ashtu dhe shpirti im

në fshatin e lindjes –

gjen të ëmblën qetësi...

Andaj zemra ime

gjithnjë atje rri

te Kroi i Etheve ndalet

e uje pi

Aty lidhen zemrat

lindin dashuri

edhe kur bën vapë

aty gjenë freski.

Leshanas u linda

e leshanas kam mbetur

ta ndryshoj këtë dashuri

as në ëndërr s'është gjetur!

Erërat fryjnë nëpër botë

Brezat shkojnë e vijnë

Unë poeti leshanas –

Thur malësorçe melodinë!

NË BALLKAN JAM SHUMË I VJETËR

Kurvës plakë i çoj fjalë

s’jam i egër as i marrë

terrorist as barbar

Në radhë t’parë jam shqiptar.

Dhe nuk dua të jem tjetër

në Ballkan jam shumë i vjetër

Kam traditë kam kulturë

s’jam me bisht as shiftar!...

Kam flamur si të tjerët

Jam njeri

Jo ashtu si thua ti

Edhe këtë ti mirë e di.

Isha i pari në këtë shtill bote

mes njerëzve të urtë

që kërkoi barazi

fjalë të lirë Demokraci

Për këtë ti më ke mshelë

Asnjë derë nuk ma le çelë

m’vure kusht demarkimin

për këtë mbylle edhe kufirin

Dije mirë pra kurva plakë

Nuk ta them këtë për inat

As pse zemra dëshiron

Por pse këtë e meriton...

NËNA TEREZË

Nënë Terezë

në sytë e mi

Gjashtë vjeçar i pa nënë

sikur nata e pa hënë

Fati im në këtë jetë

pata gjyshe të vërtetë

Me gjithë shpirt

ajo luftonte

asgjë n’jetë

mos t’më mungonte!

Për cdo mbrëmje

më pastrone

T'bëhem shembull

më këshillonte.

Gjyshja ime krenari

gjatë tërë jetës rriti fëmijë

Nënë Terezë në sytë e mi

n’botën tjetër kaloftë mirë

e gjettë qetësi!

UDHËKRYQE

Udhëkryqe rrugësh

udhëkryqe drejtimesh

unë nuk di kah të shkoj

malli im mbushur lot

kënga ime mbushur vaj

A ta ndjeku zogun

me krahë të thyer?

Gjegrafia ka mbetur

fustan i çendisur

me lule të kuqe

ne shtatin e nuses

mua me rrjedhin stinët

duke soditur fustanin

e varur në mur!

Ne kemi murosur nusen

në Urën e Fshejtë !

KAH VAJTI AI PLIS

Ku shkoi ai lis

kah vajti ai plis

nga djersët rreth nxirë

pse u nise në kohë të vështirë?

Kush i muar opingat te sheshi

varur n’rrap gunën prej leshi

ku la kacurrelën që e deshi?

Kah na erdhi ajo erë

gjithë zhurmë e poterë

që nuk la derë pa çelë

pemët nga dheu pa i nxjerrë

në çdo dhomë pa hyrë

egërsinë e saj pa e shfryrë!

Era erdhi nga veriu

Në livadh lulet mërdhiu...

2.

Por një ditë lisi e plisi

kanë vedosur për t’u ndalë

për t’i dalë erës përballë...

Era zgjati tërë një natë

dhe kur iku la shamatë

plagë të reja dhe shumë vërragë

Në mëngjes kur lindi dielli

iku Marsi e erdhi Prilli

n’maja borën nisi e shkriu

n’livadh lulet që mërdhiu

ngadalë nisën me u kthjellë

prapë filluan për të çelë

u ngroh moti në praneverë !

EDHE TI DUAJE SI UNË

Lum kush nënën e ka nënë

Mjer për atë që e ka njerkë

veç tokës arbërore

atdhe tjetër nuk do t’ketë...

Po s’e deshe me gjithë shpirt

ajo mund të të mallkojë

jetën ta bën t’zezë

errësira t’dominojë!

Duaje edhe ti ashtu si unë

mbroje atë me gjakun tënd

edhe futu n'flakë t'barotit

sepse është i vetmi vend

që e kemi dhuratë prej zotit...

RRUGËT E KURBETIT

KUR U NISA

1.

Bashkë me plaçkat tjera

mora çiftelinë

te Kroi i Etheve

mora dashurinë

Në shaminë e xhepit

mora një grusht dhe

që t’i shëroj dhembjet

e mallin për atdhe

Dhe shikimin tend

Nga sytë e tu dritë shprese

dete në luggjirin tënd

djersët pika vese

nuk harrojnë këtë vend!

MOS EJA NË KURBET!

1.

Mos mos

Të lutem Mos

O mik

O shok

O vëlla

Mos eja!

Atdheu mbi çdo gjë

Atdheu Atdhe

tjetër nuk ke

Mos mos

Të lutem Mos

O mik

O shok

O vëlla

Mos eja

As sot

As mot

As kurrë!

2.

Këtu ke veç dhembje

Dhembje

Dhembje

dhe lot

të dhembjes

Të lutem Mos...

O mik

O shok

O vëlla

Mos eja!

veç pritjeve

para semaforëve

tjetër këtu nuk ka

Mos

mos të lutem

Mos!

Mos eja

Më mirë atje

Bukë edhe kripë

Këtu s’ka tjetër

Veë mall

Mall edhe vaj

Cdo ditë

3.

Atdheu im

nuk është letër

në hartë

Atdheu im

nuk është mal

Të shitet me arë

Sikur qumësht lope

Në një ditë pazari

Nuk paguhet me dollar

Nuk e lanë as marka

Për t’u falur po falet

Për dreka e për darka

Për interesa t`veta

Për interesa t’lehta

Herë serbit herë grekut

E bënë copë e grimë

Si të ishe mish byrekut!

Pasuri e atdheut

Po falet

Po shitet

për pak pare

Veç për t`i mbushur xhepat

Klasa jonë tradhtare...

Atdheu im nuk është letër

Të prehet me thika

Ashtu si duan popat

E thotë Amerika

MOS MA VRITNI SHPRESËN

Mos ma vritni shpresën

dhe ëndrrat e mia

së paku i vdekur

të kthehem

Në trojet e mia!

Sepse Atdheu im

edhe toka nënë

dy metra vend

mua do t’mi lënë...

Mos m’i vrit ëndrrat

se koha ka afruar

t’i them lamtumirë

kurbetit të  mallkuar!

Mos ma vritni shpresën

dëshirën e mbramë

t’varrosem atje –

ku kam babë e nanë!

MOS MI SHAJ SHKRIMTARËT

Mos mi shaj germat

e mos mi shaj vargjet

se të mallkojnë zemrat

se të mallkojnë pragjet!

Mos ma shaj strofën

mos mi shaj shkrimtarët

se e korit sofrën

të mallkojnë shqiptarët

Mos ma shaj Matrëngën

as Marin Barletin

se ta thej sharrën

që t’ka maruar djepin

Mos ma shaj Ismailin

mos ma shaj Agollin

se ta kalli shtëpinë

e ta vras sharovin!

Mos ma shaj Demaçin

mos ma shaj Rexhepin

se ta kalli magjen

e ta thej çerepin !...

MOS E MALLKO DASHURINË

Mos i mallko lisat

se atje janë plisat

As mos i mallako urat

se na shemben kullat

Mos mallko konaqet

se s´tymojnë oxhaqet

as mos i mallko netët

se vdesin poetët

Mos i mallko gurrat

ku shuajnë etjen burrat

As mos e mallko erën

se s´na sjell pranverën

Mos e mallko dashurinë

se ne e vret keq lirinë!

NË KOHË PANDEMIE

(Kësaj vere që s’i thuhet verë)

Edhe pse i mbyllur

Edhe pse në karantinë

Me maskë e pa maskë

Pesë e më shumë jetë

Për çdo ditë po i fshin!

Kësaj vere

që s’i thuhet verë

Dhe ky virus

që botën kaploi

Për Atdhe rrugët

na i ka mshel’

ndaj

Me gjithë zemër

dua ta mallkoj

I mallkuar “COVID” qofsh

Për jetë e për mot

Në dreq të mallkuar shkofsh

mos u kthefsh kurrë më

as sot as mot në këtë botë!

(verë 2020)

MES POETËSH E KËNGËTARËSH

Hyra mes poet?sh

të thur vargje p?r ty

Desha të jen? romantike

ato dolën tragjedi...

Hyra mes k?ngetar?sh

të k?ndoj këngë për trim?ri

nuk dita t? k?ndoj

ato dolën komedi.

At?her? i thash vetes

E sheh që nuk di

mjafton ta kesh për zem?r

ta ruash n? gji!

LUM KUSH NËNËN E KA NËNË

Lum kush nënën e ka nënë

Mjer për atë që e ka njerkë

veç tokës arbërore ...

Atdhe tjetër nuk do t’ketë...

Po s’e deshte me gjithë shpirt

ajo mund të të mallkojë

jetën ta bën t’zezë

errësira t’dominojë!

Duaje edhe ti ashtu si unë

mbroje atë me gjakun tënd

edhe futu n'flakë t'barotit

sepse eshte i vetmi vend

që e kemi dhuratë prej zotit...

ORA E MALIT

Një orë mali

shkoi te perënditë

bar shërues të kërkojë,

nga ethet e luftës –

botën ta shërojë!

Bar shërues këkoi

Në një cep bote të lartë

me dëshirë të flaktë

Bashkë me të

kërkoi edhe aspirinë

trojet e Kosovës

t’i bashkojë me Shqipërinë

MOS VONO

Eja me vrap

Atdheu zemrën e thërret

ka hapur dyert e po e pret!

Mos vono eja me vrap

sa s’janë mbyellur dyeret prap’!

MOS M’I VRITNI ËNDRRAT

Mos më prekni në Atdhe

Mos ma vidhni shpresën

se e humb burrërinë,

e humbe edhe besën!

Që s’e kam Mëmëdhe

askush s’mund t’më bind

me jetë do ta mbroj

se aty jam lind!

Andaj –

mos ma vritni ëndrrën!

të drejtën për jetë

mallkimi im dhe i zotit

prapa do t'ju ndjekë!

Më quajti dhëmbëprishur

edhe gërnac më tha

që s’ka nevojë për neve

edhe ne për ta!