Poezi nga Neki Lulaj

Neki Lulaj

KENGË PËR MIKUN POET

(Namik Selmani)

Këndoj me kitarë një këngë mallëngjimi

Gishtat hedhin valle mbi perden e tharë

Për ju, për ju miku im i vjetër

Jam bërë xurxull i këtij shekullit të mbarë

Për ju jam dritëhedhesi i farës së bardhë-

Po këndoj, po këndoj si në vitet e rinisë

Kur ditët ishin të mbushura me plot befasira

Kur rrezet e puthnin lumin në agim

Shumë e ëndërruam ta shohim

Por s’e kam parë as unë  as ti në stuhira

Po të shoh sot, po të shoh, miku im i zgjuar

Kur u shkri akulli që na ndau na bëri bashkë

Ti ecën i kërrusur si njaj Dhaskal Thodri

Çantën e mbushur me plot margaritarë

Me kulme të mbyllura e shkronjëshqipe plot ar.

Po na rrjedhin ditët si lulet rozë në lulishte

Pritë ta këndoj këngën melodinë në kitarë

Për zemren tënde të madhe e të bardhë

Për torbën plot florinj Namik Selmani

Shumë latova vargje pasuri e kulturës mbarë

Po këndoj për tallazin e lumit, në tallazë fati

Për duart e ngrohta me plot deje pleqërie.

Ta dish, o mendjendritur e urtë e fjalëshatërvani

Rri sot i gëzuar dhe i qetë, se je o i arkivuar!

Jo jo kurrë s`ju zverdhin shekujt nëpër biblioteka diturie

Lagater 2021 Speyer

Një urim për Leartin

Kur preket 11-vjetori I lindjes

Tani u bëre burrë

Bashkë festojmë ditëlindjen mes gëzimit

Me rrezet e marsit dhe një flamur.

Të urojmë edhe 111 pranvera  lumturie

Ty ma të bardhit, ty me të mirit.

Shtrëngoj fort këtë fletë shkrimi të zbardhur

Si dashurinë që e kemi për ty.

Ti që na  i dhurove  emrat  si yllnajë

Nga gjyshe e dajë, nga baba në  gjysh.

Ti je krenaria jonë medaljon me ar.

Në syrin tënd jetëbardhë

Çelin horizontet.

Je kaltërsia mbi mjegull

Më i sjellshmi i prindërve e i gjyshërve ndër mote

Ti më i miri i klasës në rregull.

Ti je dallgë  urtesije

Je zemër qe zemrat na i ngroh.

Sa bukur tingëllon emri yt në shpirtin tonë!

Je syri im, je dielli që rrezaton

Që çliron dritë e hap çdo horizont

Do t’i mbush shportat me urime

Me kokrra rrushi, mandarina dhe ullinj

Me bisqet me të njoma

Të ujitura me ujin e atdheut tonë

Ku të ketë një det me dashuri.

KUR TAKOHEM

Kur takohemi

bashkë  i shprushim kujtimet

E  mbulojmë  vitet në pikëllim

Ca të tjera buzë rrugësc në kishë i lame.

Koha ikën shpejt mes çudie.

Mbi kalin e vetëtimës

Si pulëbardha e tund jelën në fluturim

Kur jemi bashkë

Harrojmë  hapur dyer e  dritare.

Përjashta natyra vishet me muzgje

Cigaret lëshojnë xixëllima

E patkonjtë rrinë shtrirë mbi taketuke

E ne thurim e rrotojmë kohën

Si dikur…kur ishim bashkë.

Fjalët i gjejmë me sirtarin e kujtesës

Në thuprat e gardhit

Plot ngjarjet e kujtime

I shpurpurishim nga purra e harreses

Ato me vlera të mira

Natës i ikun orët me vrap.

Ato  rrinë nën gacat e bungut

Me vlera të shtrenjta

Nuk i nxorrëm në pazar mes botës

Ato nuk i shesim

As nuk i blejmë kurrë

Ngjarjet e kohës dhe të moshës.

QIELL I PËRFLAKUR

Dy buzët tuaja janë qiell ngjyrëndezur

E sytë e tu janë anije për lundrim

Doja ti shprishja gërshetin tënd të mbledhur

Me tëmthat e shpirtit që duan bashkim

Doja ta hapja sonte një dritë flakë yjore

Dhe të gjitha frëngjitë e vegimit tim

Të hyj nga porta e shpirtit që ti më kërkove

Dashuri e ndrydhur me zemër në angështim.

Kjo dashuri nuk është anije lundrimi

Ne oqeanin e largët, të etur e pa breg

Krenarisht ne kemi një gjak dhe urë besimi

Kemi Abetaren që na lidh si fëmijën ne djep…

Përballë i rrethuar nga lulet më të rralla.

Shpirt i arnuar me perin e mërimangës

Vegimet me skicohen si kalvani me pulëbardha

Duke ja zgjedhur nyjet sinorëve të dimrit të egër.

Pa eja, të ikim nga kjo rrjetë që të grackon

T’i thurim ëndrrat si peshkatar i vjetër

Mbi trarin e vjetër ku është ndalur çdo orë

Nga xhami i djersitur rri gjithmonë sy ndezur.