Luan Kalana: Sytë e nënës

Luan Kalana

SYTE  E  NENES

Dua t’i shoh syte e tu

t’i hedh sytë  ,të  lozin lë ndinave .

të  mbledhin lule trendelina,

të  mbajne aromë   parfum karafila,

Të  mbije me vesë bari,gjelberim,

Të  kullosin kecë rit e shqerat

Të  lulezojë  edhe në  mal pranvera ,

Të  ngroh zemrat,të  ndjellin beharin.

T’i mbjell sytë  fushave pa anë  ,

të  rritet e të  piqet si ar gruri,

të  mbushet plotpë rplot hamabari,

të  mos vuajnë  fëmijet për bukë ,

të  mos riten kokë  menjanë , jetim.

T’i shoh sytë  që  qeshin e flasin,

të  mos qajnë ,vec në  jetë  gë zim,

fëmijet të rriten shkollarë ,

të  shkojn me libra në  mësim,

të  behen të  ditur pë r të  ardhmen,

të  shohin diellin që  ndrit me shkë lqim,

edhe natën në  errësire,yjet pa dritë .

Ti hap sytë , kur flenë ,

ti zgjoj nga gjumi,në  mengjes,

të  heqin qafë  mjergullën,

të  pelcas syri i hasmit.

të  përqafojn nënen e babë ,

qe duan femijet e gruan,

të  kenë  dashuri për të gjallët,

të  mos shohin kurre urrrejten,

vetëm paqe e miqësi pa ane.

I dua sytë e shkruar,

mos burojnë  lotë ,

në  hidhërim e trishtim,

t’i thaj me flakën e qirirt,

ti ngjall edhe shpirtërat,

në  qiell në  fluturim.

Kështu i dua dhe sytë  tu,

të  riten binjake me sytë  mij,

të  qeshur për dore,të hedhin valle

fushave e bjeshkëve në  male,

të  dëfrejnë  me shtojzavallet ,

anembanë  kur jetojnë  Shqiptarët,

falmi syte e zemres,o Nena ime,

te shoh dashurine e jetes time.

@ Luan Kalana,SHBA.