Sabile Basha: Kur shkove ti, baba

Sabile Keçmezi-Basha

KUR SHKOVE TI, BABA

Kur shkove ti, baba

Buka u thye për gjysmë

Dera u mbyll përgjithmonë

Kulla përmbysë u kthye

Unë në mes rrugë mbeta

Pa diell

Pa pranverë...

Kur shkove ti baba

Iku edhe ëndrra e fundit

E pa ëndërruar

Nata këmbëkryq u ulë

Në sofrën tonë

Unë ngela në mes rrugë

Duke të kërkuar Ty, në tërë botën

Dhe gjerë në fund të vetes

Kur shkove ti, baba

Ikën ylberet nga qielli im

Edhe beharet ma nuk erdhën

Si më parë

Unë qava

Unë të kërkova

...

Ti kur shkove, baba

Nuk pate kohë as për lamtumirë

Hienat të shkërmoqën trupin

Ti heshte...

Edhe gëzimin e more me vete

Thërrime e bëre fëmijërinë time

Në pa kthim

Ti, kur shkove baba

Unë ngela fillikat vetëm

Mi theve krahët e jetës

Fëmijët e mi erdhën më vonë

Por ti nuk ishe

Për ti pagëzuar

Sa shumë kishe dëshirë

Nipat ti përqafoje

Kur ti shkove, baba

Askush më, nuk më solli libra

Për ditëlindjet e vonuara

Unë e Ti, baba

Ende nuk kishim folur shtruar

Për ndeshtrashat që më kishin zënë pritën

Asnjë kafe ende nuk e  kishim pirë

Asnjë çajë nuk e kishim qua deri në fund

Kur ti shkove, baba

Bota për mua mori një tjetër pamje

Me tri të panjohura

E buzëqeshja përtonte

Në fytyrën time

Kur ti, shkove baba

Gjatë kohë e fsheha lotin

Surrogat mu bë qeshja

Somnambulë prej njeriu

Ecja qytetit që heshtë

Vetëm heshtë

Sa shumë të prita...

Sa shumë rënkova

Kur shkove ti, baba

Bota u përmbysë

Lumenjtë shteruan

Malet u djegën

Apokalips

Pësoi bota

Pa Ty,

Kur shkove, baba

19 gusht, 2020

Prishtinë