| E shtune, 30.05.2020, 08:35 AM |
RRESHTER BARJAMI
Nga
Agron Tufa
Të
shtënat erdhën poshtë kalasë-burg të Porto Palermos. Mandej vikamat:
-
Ndihmë ore, ndihmë! Po mbytet rreshter Barjami!
Lamë
lojën në tarracë dhe gjithë fëmijët u turrëm teposhtë te shkëmbinjtë mbi det.
Pamë një njollë të
zezë
që llapashitej mes valëve, pastaj fill, dikë që erdhi pas shpinës tonë dhe u
hodh fluturim nga shkëmbinjtë. Si një delfin.
-
Është dajë Bexheti! Dajë Bexheti! - klitha unë i
ngazëllyer,
gjithë krenari. - O dajaaaa!
Po
daja u krodh dhe s’u duk për një copë herë, mandej u shfaq larg, tek çante
ujërat me krahët atle?tikë. Teksa i afrohej njeriut që përpëlitej, ai i thirri:
-
Mbahu dhe pak... arrita...!
E
bash atëherë trupi i rreshterit humbi në ujë.
Humbi
nën ujë dhe daja. Nuk pipëtinte frymë e gjallë, përveç zhuzhimës së gjinkallave
të zhegut.
-
“O dajaaa-a”, - rënkova nën zë i trembur.
Pastaj
u shfaqën befas mbi ujë të dyja figurat.
Qartë.
Dallova lëvizjet e duarve të dajës që e shtrëngoi rreshterin pas vetes dhe dy
currila ujë nga goja e tij që feksën nën diell.
Kthimi
në breg qe i gjatë e mundimshëm. Të gjithë,
të
internuar e policë, kishin zbritur në rërën e bregut kur daja e tërhoqi zvarrë
trupin e rreshterit në zall.
Aty
i mëshoi fort në gjoks dy-tri herë dhe sërish, nga goja e rreshter Barjamit
shpërthyen currila uji.
Trupi
i rreshterit u bë i gjallë. U ngrit ndenjur, duke u kollitur fort, e duke
ndaluar me gjestin e dorës së
majtë
gatishmërinë për t’i ndihmuar. Pas një copë here të mirë u ngrit. Me sytë e
skuqur e të kërcyer dukej se kërkonte dikë, të cilin, sapo e pa, iu turr i
ndërkryer me grushta, shqelma e fjalë të pista:
-
More këlysh kurve! More bastard... të dhjefsha racën! U bë turiri yt të më
shpëtoj mua! Kriminel!
Reaksionar!
- ulëriste dhe godiste. Ulëriste, godiste, shkumëzonte.
Daja
i priti grushtat e shqelmat pa u mbrojtur. Po kur një grusht i tij i çau buzën,
ai u zbraps, më mori përdore dhe u nisëm të ngjiteshim. Prapa dëgjoheshin shfrimet
e tërbuara të rreshter Barjamit, që sokëllinte,
pështynte
e shante:
-
Të më kishe lënë të mbytesha, o zgjebe! O këlysh reaksionari!
Daja
fshinte gjakun me trinë të dorës dhe nuk e ktheu më kokën prapa, gjithë duke
turfulluar përmes një gazi të krisur:
-
Paj boll mirë ma bane... Boll mirë, qé besa...! I duhej kaptinës sime dhe ky
mësim...!
"Kur këndonin gjelat e tretë", Onufri, 2019