Cikël poetik nga Mercedes Gega

Mercedes Gega

Vjeshtëdashuruar

Shirat e vjeshtës i kyça në

Qiellin e syve

Degëve të hënës flokëve të tu lidha gjitha erërat

Aromën e ftonjëve të pjekur nën lëkurë e mbolla

Ndërsa lëngshegësh pinim me gota buzësh

Vjeshtëdashuruar!

Të isha dot erë!

Ta dije sa shumë

Ta dije se sa

Dua erë të bëhem

Tek ty të vij pranë!

Tek ty të vij pranë

Në cep të buzëqeshjes

Ku ti preh gjithë fjalët

Të të them gjithë heshtjet...

Të të them gjithë heshtjet

Gjithë psherëtimat

Nën diell të një puthjeje

Bashkë të shkrijmë gjithë dimrat!

Me lak diejsh

Strukur thellë dritës së syrit

Diellit tënd i fshihesh kot

Gjith' buzërrudhurat hije-fjalë-drojturat

Rishtas m'i tregoi një lot!

Strukur thellë dritës së syrit

Fshihesh Ti  në dritë zhytur

Më kot fshihesh pas një pikëloti

Me lak diejsh te unë je mbytur!

Mirëmëngjes...

Strehëzave të shelgjeve të qerpikëve të tu

flenë ende të miat puthje hënëplotë...

Zhytur qiellit të një ëndrre jete

diellin ndezim me një shkrepëse puthjeje edhe sot...

Mirëmëngjes zemër!

Një pikë uji

Një pikë uji mbi qepallë më ra

Nga erdhi kaq befas, s'e di!

Një digë  stine siç duket u ça

Dhe kërkon një liqen të ri!

Mendova një çast  të vetëm

Diçka ka ndodhur patjetër

Ti fole me stinet e ikura

Ato t'u pergjigjën, nuk heshtën.

Të nisën këtë pikë prej shirash

Si letër me mall të stërpikur

Ti rishtas tek unë e dërgove

Si lot nga një stinë e pashpikur!

Erë nga thellësitë

Nuk vjen kurrë erë nga thellësitë

As ngë deti  ku hesht historia

Këtë qiell mbrëmje të pritjes time

Era lind nga venat e mia!

Është pritja ime që kthehet në erë

Mallprush-i që buzët zhurit

Vullka, jo, mos prisni pas kësaj ere të beftë

Është pëshpërim e emrit të tij!