Përparim Hysi: Lirika në dimër të moshës

Lirika në dimër të moshës

(cikël me poezi)

Nga Përparim Hysi

1.Ai  sy

Ai sy më fliste shumë,kur pulis atë qepallë

Jam i"dogëdisur"unë, sado sy plot kam parë.

Se më është si një magnet që më"thith"në sekondë

Dhe qëllova unë sherret, më bën skllav në moshë të vonë.

Ndaj u bëmë, papritur një,(veç nga syri me të"fshehta")

Gjumi hiç nuk më zë dhe,"tani", jam bërë  me"fleta".

Sikur zë marr fluturim(bashkë me mua qindra pëllumba)

Ma"trazove" pleqërinë,sybukura që pashë tek rruga.

2.Mos më thuaj!

Mos më thuja:-Do mbetemi miq!

Dhe miqësinë do vazhdojmë,

Se kështu më vë në kryq

Si një KRISHT që po linçojnë.

"Mbetemi miq", është si"lamtumirë"

(është si zgjedhje e gabuar)

Për të qenë, demek, i lirë

Afeksioni ka mbaruar.

Emocionet, ikin... vdesin

Ku shkoi vallë afeksioni?

Pak nga pak, të"ftohur"mbesim

Iku,shkoi dhe emocioni.

"Të mbetemi miq", nuk mjafton

Se  je, e domsdoshme për mua

Nëse afeksohem në moshë të vonë,

Kjo ndodh,se, me të vërtetë, të dua.

3. Vorbulla e kujtimeve

Kujtimet sikur janë vënë në korsi konkurimi

Sikur kanë zënë vrapin,kush mbrrin më parë?

Jam peng i tyre; i madh befasimi

S'kam si  mos befasohem,tash, në moshë të shkuar.

Jam i sulmuar si bletërritësi nga një koshere bletësh

Dhe ndjej "zukatje" kujtimesh e ngjarje pa kufi

Herë buzëqesh,herë bëhem  i prekshëm

Pa zë e mallëngjehem,se jam pleqëri.

Ja  tek hapet,befas, një portë e lashtë

Dhe vjen si fllad freskie një kujtim intim

Humbas mjegullash,se jam me të bashkë

E jetoj  "kujtimin" deri në mallëngjim.

4. A mundet?

Në kraharor diçka më tërbohet

Hidhet e përdidhet si zok

A mundet në këtë moshë të dashurohesh?

Ju lutem,- më thoni,- ju miq e shokë!

Se ja: u godita, papritur

Drejt e me shikimin e parë!

Më mori"më qafë" një syndritur

Aq sa, sikur nuk jam më gjallë.

Ika... e humba pusullën

Si Xhaferri që humbi simiten

Syndritura, sy për sy, lëpiu gjuhën

A nuk kam hak unë që mos lajthitem?

Dua që paksa të qetohem

Dhe mendjen nga syndritura ta heq

Më shumë nervozohem, stresohem

Ç'po heq, o miq, ç'po heq?!!!

5. Syri im

Syri im është i stërvitur dhe s'gabon kurrë në çmim

Nuk besoj se jam lajthitur,kur të pashë,o shpirti im.

Pashë një lule krejt të brishtë dhe fytyrën me njgyrë kremi

Pale syri yt me bisht,seç më"shpoi" sa më zu shendi.

Trupi yt si bredh alpin  dhe fytyra lëshon nur

Ndaj e"humbi"syri im, më nuk mbyllet:është"sëmurë"

Përfytyrimit zë i kthehem,se më erdhi tani pranë

Ndaj po zë e po rrëfehem,se s'duron ky imi xhan.

Nga një trillë që qe qëmoti,veç se pashë një sy të ndritur

Më pushtoi një brengë koti,dhe tani që jam kokëthinjur

Aq sa moshën e harrova dhe nga koka më del tym

Tutje-tutje viteve shkova, ( se s'gabon kurrë syri im)

Tiranë,24 janar 2020