Vasil Tabaku: E dashura fëminia ime

VASIL TABAKU

E DASHURA FËMINIA IME

cik?l poetik


AH...DHE KJO DITË

Yjet

Digjen brenda meje…

Ah,

Prej zjarri është dhimbja ime

Prej drite

Është kjo psherëtimë

Që tremb zogjtë nëpër qiell…

Ah,

Mos ma lidhni zërin

Lëreni fjalën

Të bredh nëpër rrugët e Botës

Jam vrarë njëherë

Nuk mund të më rivrisni

As të më dritëzoni

Humnerat e vdekura të shpresës.

Ah,

Në duar

Kam një shportë me këngë

Ndërsa nga zemra ime

Derdhen lule duke ngjyrosur ditën

Me aromën e tyre të qiellt…

Ah,

Sa pak, sa pak shpresë

Sa pak diell

Sa pak ëndërra

Mbaj të hedhur mbi supe

Si një xhaketë e grisur

Ah,

Sa pak, sa pak

Ah,

Ndërsa larg

Shikoj si vdes kjo ditë

Me fytyrën tënde prej puthjeje

Ah,

Unë rend

Rend

të shpëtoj vdekjen e kësaj dite

Dhe sytë e tu magjik

Ti mbiell nëpër horizonte

Dhe ti bëjë

të të celin përjetësisht si lule…


JERG

Ti, krearia e dhimbjes sime

Një ëndërr në zgjim

Mbi krahët e fluturimit

Nëpër qiejt e dashurisë…

JERG

Ti je toka dhe hapsira

E ecjes dhe fluturimit të JULIT

Shpërthim

I puthjes dhe përqafimit

Ngrohtësi

e shpirtit tënd të madh

Një ëngjëll plot dlirësi

Ti yll I mallit dhe dashurisë

Zjarr që ndez

shpresën e së nesërmes

Ku jeta

Shëndrrohet

në një hapësirë pafund

Je dora e sinqertë

Në krahët e dashurisë

Ku lumturia

pret të ringrihet

Sepse të kam besuar

Vezullimin e pikës së lotit të JULIT

Të kam besuar

zjarrin e dritës

Regëtimën e zërit

Dhe stuhinë e psherëtimës…

JERG

Një buzëqeshje perëndishë

Një këngë që vazhdon

Mbi mrekullinë

e zemrës së Gjermanisë

Në vëeshtrimin tënd

Është dielli dhe drita

Është ëndërra dhe yjet

Janë zërat

e fëmijëve që do të lindin

Është

rrugëtimi yt drejt gëzimit

JËRG

Dritëzim I miresisë dhe përjetësisë…

JERG

Një JEZUS KRISHT I vërtetë

I botës moderrne dhe njerëzisë


SHQIPËRIA IME

Zemren

Mbaj ne dore

Veshur

me puthjet plote drite

Dhe qiellin e lart

Ber prej enderrave te tua

Shqiperiia ime…

Rend

Perms shpresave te ndezura

Neper shpirtin e bukur

dhe rrebel

Ku shpresat

Mbjelle si peme

Celin lulet

Dhe zgjasin perqafimet

Nga deget e brishta

Ku une perhere

Jam ndjere yti…

Une biri

dhe bija

Ati

dhe nena

Une madheshtori

Dhe I fuqishmi...

Une zeri yt

Thirrja jote

Kenga e bukur e dashurise

Dhe britma e rrevoltes

Zeri I fiteores

Gjaku I luftrave

Me diejt

Brenda kraharorit

Dhe brohorimen magjike

Te yjeve…

Shqiperia ime

Fisnikja ime

E mira ime

Dashuria dhe dhimbja ime

Puthja prej zjarri

Malli prej nene..

Enderra prej femije

Dhe perqafimi prej grujeje

Shqiperia ime,

Dheu im shekullor

Guret e thinjur

Rruget plot jete

Jetojne brenda meje

Marrin drite

dhe force

Behen e sotmja

Dhe e nesermja…

Buzeqesha prej hene

Dhe krahet e perqafimit

Hapur madheshtor

Si nje horizont…

Shqiperia ime…

E dua rendjen tende

Neper shekujt e pergjakur

Plaget e tua,

burrat e mdhenje

njerzor dhe heronje

jeten e tyre

ta bene dhurate

ndersa shkonin

krahper krah me vdekjen

te matroheshin me Lirine…

Shqiperia ime,

Dashuria dhe drita ime

Zemra dhe enderra ime

Nder duar,

Kam plaget e qindra viteve

Nje gjerdan trimerie

Qendisur me te kuqe…

Shqiperia ime…

Me flamurin

Bere

prej buzeqeshjes sone

Rend neper shekuj

Kalorse e lirise

Permes qiejve

Mbi rrufete dhe vetetimat

Mbi te gjithe zjarret e yjeve

Me nje diell te madh

Mbi supet e brishte…

Se une pa ty

Shqiperia ime

Nuk jam ky qe jam

Se ne pa ty

Shqiperia jone

Nuk mund te jemi

kurre shqiptare …

Se ne me ty

Shqiperia ime

Perjetesisht

Fitojme mbi shekuj

Dhe njeqindvjecare…


E DASHURA FËMINIA IME

Këngë të fëminisë sime

Refrene dashurishë te humbura

Belbëzime ëndërrash

Të thyera

Si degë pemësh të prera..

Dhe unë

Bridhja zbathur

nëpër rrugët gjithë gurë

i uritur dhe i zhurmëshm

Me ca gëzime të varfëra..

Me një copë buke dhimbjeje

në dorë

dhe pak gazim siper,

ku buzeqeshja magjike e nënës

e bente atë copë buke thatë

më të ëmbëlën në botë..