Kadri Tarelli: U shua mjeku humanist Ali Zorba

U SHUA DOKTOR ALI ZORBA

Një mjek humanist

Nga Kadri Tarelli

Në këto dit të nxehta, të Gushtit 2019, pas një sëmundje të shkurtër, ndërroi jetë durrsaku dr. Ali Safet Zorba, shok, mik, kurues dhe shërues i të gjithë njerëzve që i drejtoheshin për ndihmë mjekësore.

Si mjek dhe humanist, nga profesioni dhe shpirti, shërbeu në disa krahina të vendit, si në Rrethin e Pukës, më pas në zonën e Katundit të Ri, Sukth-Katund, fshatra pranë Shijakut dhe kohën më të gjatë, deri sa doli në pension, në qytetin e Durrësit.

Në rrethin shoqëror dhe mjekësor, njihej si njeri shumë serioz, si në punë ashtu edhe në marrëdhëniet me të tjerët, kam parasysh pacientët e shumtë, që kërkonin ndihmë dhe përkujdesje. Ishte shumë korrekt me detyrën, mbase kështu duhet të jenë të gjithë mjekët. Në ditët e sotme, me ato çka shohim e dëgjojmë, ndoshta nuk e beson njeri, që ai nuk merrte para për vizitat që kryente, si në ambulancë ashtu edhe jashtë kohës zyrtare të punës. Ishte i papërtuar sa herë i kërkohej ndihma, si ndaj miqve, shokëve, të njohurve dhe më shumë ndaj të panjohurve hallexhinj.

I pëlqenin shakatë, shpesh përsëriste ndodhi të shkurtra, ku ndjehej delli i humorit të hollë. Veçse vetë nuk qeshte shumë. Studionte deri vonë, madje edhe në gjuhë të huaj italisht dhe anglisht, si detyrë e çdo dite, për të qenë në lidhje me të rejat e shkencës bashkëkohore.

Duket si çudi që kohët e fundit, pasi kishte dalë në pension, filloi të mësojë spanjisht. E pyeta: - A nuk është vonë, për moshën tonë, fillimi i mësimit të një gjuhe të re? – Asnjë herë nuk është vonë! Mua më pëlqen, pasi është edhe gjuhë e bukur, veç anës mjekësore! – M’ u përgjigj, duke më parë në sy, nëse e kisha seriozisht.

Këtë pasion të mësimit dhe studimit, në shërbim të kulturës dhe profesionit u përpoq t’ua kultivojë edhe fëmijëve të tij, dy prej të cilëve, Anjeza dhe Arditi, vazhduan studimet e larta po për mjekësi, ndërsa Adela për kimi në SHBA. Kënaqej, kur në biseda me ta, hapte tema nga fusha e veprimtarisë së mjekut dhe e nxiste debatin, shpesh duke kundërshtuar qëllimisht. Kujdesej për etikën e sjelljes ndaj pacientit, ashtu edhe në diagnostikimin, zbulimin e shkaqeve dhe kurimin e të sëmurëve, duke treguar raste, që i kish kaluar e përjetuar vetë.

Çdo prind mundohet të bëjë të pamundurën për të nxitur dhe ndjekur suksesin e fëmijëve të vet, si një investim i madh i çdo familjari të përkushtuar. Por dr. Aliu ishte i veçantë nga të tjerët. Sakrifikonte për shkollimin e tyre. Bënte të pamundurën që ata të shkëlqenin mes më të mirëve. Krenohej që edhe ata nuk e zhgënjyen nëpër shkollat më të mira, këtu në Tiranë, por edhe në Amerikë dhe Itali, duke u vendosur ndër më të mirët. Ngazëllehej kur tregonte për pjesëmarrjen në ceremoninë e laurimit të tyre, të Adelës në Amerikë dhe Anjezës në Itali. I emocionuar nga fjalët që u thanë për doktore Anjezën, nuk duroi dot, u ngrit dhe shkoi i dha dorën komisionit të vlerësimit. Ishte një rast, që nuk kishte ndodhur kurrë në ceremoni dhe takime të tilla. Siç thoshte edhe vetë: - “Profesorëve i erdhi mirë, ju bë qejfi, që një koleg, mjek nga Shqipëria, i përshëndeti miqësisht në traditën shqiptare”.

Fjalët nuk e zbehin dhimbjen e shpirtit të Lizës (gruas), Vajzave Adelës dhe Anjezës, ashtu dhe djalit Arditit. Familjarët, miqtë, shokët dhe të njohurit do ta kujtojnë gjatë dr. Aliun. Secili në mënyrën e vet, trishtohet dhe njëherazi ngushëllohet, që puna e këtij mjeku, i shërbeu qytetarëve, duke i shëruar, apo duke ua lehtësuar dhimbjet dhe vuajtjet.

Jeta dhe vepra e tij është një model frymëzimi i një bashkëshorti dhe prindi shembullor në sakrifica, model vullneti, durimi dhe përkushtimi profesional, model admirimi i njeriut të ndershëm qytetar, model për humanizmin e tij ndaj njeriut në nevojë.

Ligjet e natyrës nuk mund t’i ndryshojmë, pavarësisht se në raste të tilla të dhimbshme, nuk na pëlqejnë. Na mbete veç të shprehim dëshirën, që njerëzit e mirë si dr. Aliu të shkojnë pranë perëndisë, të prehen në parajsë.

Kadri Tarelli

Durrës më: 26. 08. 2019