E enjte, 28.03.2024, 04:41 PM (GMT)

Kulturë

Milazim Kadriu: Pritja

E shtune, 15.06.2019, 07:00 AM


Milazim F. KADRIU

PRITJA

Ishte pritje e gjatë,

heshtje,

përbuzje e vaj

pa shpresë.

Pritjes i erdhi fundi,

pushoi heshtja,

u ngjall shpresa,

jehoi kënga.

ECËM  PA U NDAL

Nëpër terr, furtunë e rrufe

kemi ecur pa ndalur,

me shpresën se një ditë

do ta shohim dritën,

dhe rrezet e diellit

do të na ngrohin përsëri,

hap pas hapi,

me vendosmëri

arritëm.

SHIHJA  ...

Edhe pse ishte robëri

Në sytë e të rinjve

Shihja  jetën

Shihja  të vërtetën.

Shihja ardhmërinë

Shihja besueshmërinë

Shihja gatishmërinë

Shihja lirinë.

OXHAQET

Shtëpitë u rrënuan

Oxhaqet mbetën

Tymi ngrihet lart

Xhelatët u tretën

Prapë tymojnë oxhaqet

Në kullat tona

Dëgjohet kënga e lirisë

Kënga dhe jehona.

ATA QË PËR LIRI U FLIJUAN

Ata na i hapën shtigjet,

nëpër të cilat na vijnë rrezet e diellit.

Ata na sollën pranverën e lulëzuar,

bilbilat të lirë për të kënduar.

Ata nuk kursyen asgjë nga vetja,

që për ne të jetë e ëmbël jeta.

Ata që për liri u flijuan

Nuk vdiqën, pavdekësi fituan.

NJËMIJË E NËNDË QIND E NËNTËDHJETË E NËNTË

Luftë, furtunë, tmerr e gjak…

Acar e stuhi

Qëndresë e krenari.

Ngadhënjimi mbi armikun shekullor

Dëshmorët tanë lisa të pa rrëzuar

gjerdan në kohë e të paharruar.

IU PËRGJIGJA THIRRJES SË ATDHEUT

Iu përgjigja thirrjes së atdheut,

se ishte thirrje e zërit të nënës,

iu përgjigja thirrjes së atdheut,

se ishte urdhër i fjalës së babës,

iu përgjigja thirrjes së atdheut,

se ishte kujtim i gjyshit plak.

Iu përgjigja thirrjes së atdheut,

se më kujtoi dhimbjen e gjyshes plakë,

iu përgjigja thirrjes së atdheut,

se mu kujtuan vuajtjet e poshtërimi,

iu përgjigja thirrjes së atdheut,

se më thirri gjaku, fara dhe fisi.

DIKUSH DUHET TË VDISTE

Dikush duhej të vdiste,

ai që  gjithherë ka qenë zgjuar,

çdo herë ndenji zgjuar,

për ti zgjuar të fjeturit.

Përherë ishte në marshim,

në marshim drejtë lirisë,

edhe kur u bë martir,

eci para nesh, në shtigje zjarri,

ai që vdiq e mbeti i gjallë,

për ne djalë pas djali.

Dikush duhej të vdiste,

vdiq ai që me kohë kishte kuptuar,

se jeta e robëruar është luftë,

dhe vdiq për të qëndruar.

Ky është çmimi i lartë,

  s’mund ta paguaj kushdo,

vetëm djemtë që janë pagëzuar,

që në lindje të diellit, heronj.

DËSHMORËVE

Koha juaj

ka veç lindje,

kurrë nuk perëndon.

Gjeneratat që vijnë

nuk ju lënë pas dore,

pas krahësh nuk ju lënë.

Jetoni në ne,

moshën që plaket,

brezat ndërrohen,

kurse ju prapë aty,

si amanet,

në roje të dheut të atit.

TASH KA DRITË

Nëpër qiellin e nxirë

Një rreze e bardhë kaloi

Zemrat tona i ngrohu

Dielli me rreze i mbuloi.

Këto rreze të diellit

Ngrohën tokë e qiell

E në qiellin e kaltër

Shqiponja fluturoi

Më pas  fluturuan zogjtë tjerë

Nga qielli u zhduk errësira

Yjet shihen ditën,

E natën e bëjnë të shndritë.



(Vota: 2 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora