Mendime
Alfred Papuçiu: Servili
E shtune, 25.05.2019, 03:54 PM
Servili
Skicë letrare
Nga
Alfred Papuçiu
Ata
ishin duke përcjellë zyrtarin e lartë në aeroportin e Zyrihut. Për të thënë të
vërtetën, për Arbanin, ky ishte bërë një
ritual i padurueshëm dhe sidomos ai nuk mund të duronte diskutimet pa asnjë
kuptim me ata që shpesh e bënin nervoz. Nuk mund të duronte punonjësin urë të
nomenklaturës që kishte një talent të veçantë për atë ditë, për të dëshmuar për
devocionin e tij dhe sidomos për të treguar se çfarë ishte i aftë të
bënte. Ishte i djallëzuar dhe kishte
lexuar disa libra, gjithashtu dinte historira për artistë të dëgjuar, të cilat
i tregonte gjatë vizitave të tilla. Ndërsa Arbani preferontesidomos të priste
ndonjë shok dhe të fliste me të hapur, për gjithçka, për jetën, për mundësitë
që kishte dhe vendi i tij për të përparuar. Megjithatë, ai nuk mund të
ndryshonte gjë dhe megjithëse i kishte ardhur në majë të hundës, linte
punonjësin urë të nomenklaturës, që i njihte të gjithë, gratë dhe fëmijët e
zyrtarëve të lartë, për të treguar talentin e tij. Shpesh, ata që vinin dhe
kalonin tranzit për në vende të tjera, i vinin në dukje Arbanit se punonjësi urë rridhte nga një familje e
mirë, se i jati kishte qënë...se e ëma...etj. Arbani nuk lëshonte pe, disa herë
nuk duronte dhe shprehej se çdo sjellje varet nga personi se si është vetë dhe
jo nga origjina e tij, natyrisht pa vënë në dukje ngërdheshjet dhe manierat e
punonjësit urë të nomenklaturës. Asnjeri nuk kishte qënë aty për ta drejtuar
Arbanin. Atij ju desh vetë të krijojë rolin e tij zyrtar, natyrisht me rreziqe.
Megjithatë, ai ishte i mendimit se ishte më mirë kështu. Ai e gjeti vendin e
tij midis këtyre personave i përballuar me realitetin e vështire.
Le
të kthehemi tek historia jonë. Ata përgatiteshin për të përcjellë zyrtarin e
lartë drejt aeroplanit, kur dikush nga suita u kujtua nëse ai /zyrtari i lartë/
e kishte me vehte bllokun e vogël “sekret” me numrat e telefonit të veçanta.
Shumë shpejt, pasi zyrtari i lartë tregoi habi, Arbani pa se i “devotshmi”
ishte tashmë gati, i sinjalizuar qysh më parë nga suita, miqtë e tij të afërm.
“Do
shkoj unë ta marr”, tha ai.
Pa
pritur përgjigje, ai doli. Arbani nënqeshi dhe e kuptoi se ishte një nga
kombinacionet e zakonshme që thurrte ai për të dëshmuar talentin e tij. Si mund
të shkonte ai deri në hotel, në një kohë që aeroplani duhej të nisej pas disa
minutave?
Po
mirë. Si përfundim, pas 8-9 minutash, “djaloshi” hyri me bllokun e vogël në
dorë, i skuqur në fytyrë, siç e kishte shëmbëlltyrën tërë kohën.
Zyrtari
i lartë, që siç u vu re, i pëlqeu një gatishmëri e tillë, e falenderoi, gjë që
u shënua me kujdes nga suita e tij, për t'i
kujtuar si një mundësi për një angazhim të punonjësit urë të
nomenklaturës, në të ardhmen.
E
vërteta është se punonjësi rodhe i nomenklaturës, vazhdon edhe sot e kësaj dite
të “përqafojë” sa një grupim apo tjetër që vjen në pushtet, duke përfituar nga
thërimet që i hedhin ata. “Qoftëlargu”
shkon nga e majta apo e djathta
kur fryn era e ngrohtë për të dhe familjen e tij të ngushtë.
1991-2019