Zemra Shqiptare

  https://www.zemrashqiptare.net/


Vahit Nasufi: Kur shkon vasha nuse

| E marte, 16.04.2019, 07:15 PM |


Vahit Nasufi

KUR SHKON VASHA NUSE

Një bilbil sa mirë këndon,

Për një vashë që nuse shkon,

Mbaroi jetën e beqarisë,

Fillon jetën e nusërisë.

Ishte e lumtur jeta e vajzërisë,

Tani lamtumirë i them shtëpisë,

N`shtëpinë time do t`vijë shpesh,

Por, kur t`vijë do t`jem mikeshë!

I shkojnë lotët vashës si krua,

Nënë e dashur, mbete pa mua!

Babë e nënë, vëlla e motër,

Unë s`do t`ulem me ju në sofër!

E pyet nëna bukë a don?

Jo, moj nënë mendja s`më shkon!

Më digjet shpirti, s`mund ta shuaj,

Unë prej sot bëhem e huaj!

E stolisin për ditën më të lumtur,

Që t`bëhet nuse sa më e bukur!

Është kjo dita që kurrë s`harrohet,

Sa t`jetë gjallë do t`i kujtohet!

N`shtëpi t`dhëndrrit këngët jehojnë,

Të marrin nusen krushqit shkojnë

Shkojnë t`marrin me shumë vetura,

Të rinj e të reja, gra e burra.

Afër shtëpisë kur janë afruar,

Bijnë sirenat pa pushuar,

Babai i nuses u del përpara,

Mirë se erdhët, u priftë e mbara!

Kanë hy krushkat në oborr,

Hedhin valle me mindila n`dorë,

Sipas traditës, siç është adet,

Nusja del dhe i përshëndet.

U del nusja me duvak,

Me ngjyrë t`kuqe porsi gjak,

Dikush duvakun ia zbulon,

Si yll drite - thonë nusja jonë!

Kur erdh koha që të shkojë,

Nëna nisi ta ledhaatojë,

Nëna ty sot të marton,

Por, bijë t`ka nëna për gjithmonë.

Motra - motrën e përqafon,

Deri n`qiell, zër u shkon!

Shumë e dashur motra ime,

Të priftë fati me shumë gëzime!...

Vëllai, t`motrës kur është afruar,

Si rrëke lotët u kanë shkuar!

I hidhet motrës në përqafim,

Oh, vëllai i motrës o shpirti im!...

Kaloi pragun u ndal në shkallë,

Përcjellsit n`grykë i ka marrë,

Rrugë të mbarë i kanë uruar,

Jetë t`lumtur i kanë dëshiruar.

Babë e bijë përshëndeten,

Lotët, si sumlla mbi tokë mbeten!

Edhe pse baba sot të marton,

Ti do t`jeshë prapë gjaku jonë.

Vetura niset dalë nga dalë,

Vetë me vete - thotë dy fjalë,

Prej familjes sot jam ndarë,

Për mua është kjo vdekja e parë!

Kështu ka bë emër Perëndia,

Që çdo femër të dalë nga shtëpia,

Me lot vajzat ne i martojmë,

Por, nuk janë lot që përvëlojnë!