Zemra Shqiptare

  https://www.zemrashqiptare.net/


Kalosh Çeliku: Përpak sot e vrava veten nën Rrap me lirinë

| E marte, 02.04.2019, 06:25 PM |


KALOSH ÇELIKU

PËRPAK SOT E  VRAVA VETEN

               NËN RRAP ME LIRINË

(Ferexhja e zezë krahëve

më dhunoi mes librave)

Ikën miqtë e mi. Dhe, Miket nën Rrap

Fillkat, më lanë vetëm mes egërsirave:

Rakisë rrushit. Shtambave me verë

Nënës Parti “besnike”. Prehërit xhindeve.

Pasmesnate: Ende, më vjedhin nga shtrati

Dorë më dorë, Natën hudhin mbi Çati.

Majë lisave. Shelgjeve. Rrëzë Çukës Ilire

Ëndrrave të dikurshme, në mes Katundi.

Ende, pa lind Agimi. Dielli me rreze

Këmbëkryq, ulin: Rebel, nën hije Rrapi.

Ferexhja e zezë, më dhunoi mes librave…

(Gomari turret në grazhd

dhe larg e ka Livadhin)

Nëna Parti, ma nxjerrë në ballë gomarin në Dasëm

Jo, se i hijshëm. Mençur: Gjok i Gjergj Elez Alisë?!

Por, të më pri?! E thirrin në Dasëm të barti ujë.

E dalldisin “bajraktar”, t’u pri krushqëve. Liri

Dasëm, me këngë e valle. Krushka, pa Nuse:

“Hajdeni, bini djemtë e Shalës

Përmes , Sarajeve të Pashës!”

Emërojnë: Ministër. Zv. ministër. Argat politik

Gomarin, Cofëtinën, me samarin mbi shpinë.

Ende, pa arritur në Kaçanik, që: cofi si “Haxhi”

I Vjershës antologjike, Poetit: Mark Krasniqi.

Autorit të Librit me vjersha: Posta e porositur

(Lumi m’i vodhi brekët

e kanapit të Nanës)

Fëmij, isha asaj kohe. Dihet, i prapë

Mesdite, Kërceja te Lumi Zajazit:

Hurdhave, të thella. Rrezikshme

Syve të Diellit. Lakuriq pa brekë.

Lumi Zajazit, tinëz m’i vodhi brekët

Iku, përmes fushës: Si, hajn partiak.

Lakuriqi, i Zajazit: Ende, pa brekë…

(Eja me Mua ta shohim

me Sy “Xhehnemin”)

Eja, me Mua! Sot, ta shohim “Xhehnemin”

Urën e tij të Kur’anit: “një qime floku”?!

Zjarrin e Madh, dhe flakën. Mëkatarët

Sesi, digjen: Dhe, shpërlahen me Zjarr.

Eja, me Mua për ta parë “Xhehnemin”

Dimrin e Madh! Që, troket pas porte!

“Kalin e Shemës”, e tërheq për kërpeshi

Dexhalli me krushka, koçi: E, pa Nuse!

Eja, me Mua për ta parë “Xhehnemin”

Dimrin e Madh, që ende troket pas porte!

Dihet, tinëz pasmesnate: Hyjë në Lëmë

Rrëzë, Çukës Ilire. Hape derën Nuse Liri?!

Eja , me Mua ta shohim me Sy “Xhehnemin”

Nuk, e them dot:  ta shohësh  Parajasën.

Dimrin e Madh, që troket ende tek Porta

Mesdite. Kur, Nata e ndez Veten flakë:

Hoxhë Allahu e shuan me zjarr në minare…

(Përçudi më zuri “hajmalia”

e Hoxhës Asdrenit)

Nana dhe Babai, kur u ndava nga Gruaja e parë

Menduan, se: më kanë bërë magji shtrigat.

E, nuk e dinin ende, se: Unë, nuk jam Krishti

As, Az. Muhamedi, profet. Po, Kalosh  Çeliku.

Aqmëpak, Az. Aliu që fluturoi nga minarja

E xhamisë në Qiell. Agim, me gjithë “ilahi”;

Dhe, nuk më zunë dot, Dje as Sot magjitë.

Unë, jam: Kalosh Çeliku, që Sot me Poezi

Përoxhaku, pasmesnate të hyj në Shtëpi…

(Dhe erdhën me Vëllain e Madh

të më kthejnë në Shtëpi)

Erdhën, deri në Prishtinë me Vëllain e Madh

Shkaku, se: Nuk kisha Vëlla të Vogël;

Asaj kohe: Banesën, kojshi nën “Arabeskë.”

I nxorrën disa mollë të kuqe mbi tavolinë:

Që, me ujë ”Xhehneti” i kishte “stërpikë”

Hoxhë Çershafi. Imam Xhamie i Zajazit.

TatëMdhen! Ah, e hante Syri: Mjedisë-hollë

Por jo, dhe Poeti rebel: nateditë  mbi Poezi.

Përçudi, atë natë: asnjërën, s’e preka me dorë?!

Edhe, pse Natën: Ngrita dolli. Shtamba me verë

Vëllai  Madh, humbi durimin: U futë mollëve?!

Shkak, që gruaja e tij ia përsëriste shpeshëherë:

Kaloshin, nuk e zunë magjitë e Hoxhës Allahut.

Ama, ty të zunë në Shtëpi: Aroma e atyre mollëve.

Hijshme, Faqekuqe: Në prehërin e Xhadisë. Nuse…

(Edhe miku besnik i Asdrenit

na e piu verën e kuqe)

Edhe, përderisa isha një mik në shtëpinë

Familjen, e Gruas Dytë Time Besnike:

Unë, dhe Vëllai saj pinim verë të kuqe.

Papritmas, erdhi dhe Hoxha i Asdrenit:

Përgëzime! Borovnicë pini ju “shejtanët”?

Po. Iu përgjigjëm: Ne, rrugaçët e Lirisë

Dhe, na i piu: Dy shtamba me verë të kuqe.

Edhe, Miku i Asdrenit. Hoxhë Rumunie

Atë ditë, i zbrazi Dy shtamba me verë:

Gjakun e pastër - lot, të Krishtit. Az. Aliut…

(Nana dhe Babai u përpoqën

të më këthejnë në Shtëpi)

Nana. Babai: Kur, u ndava nga Gruaja e Parë

U përpoqën, si Poet: të më këthejnë në Shtëpi!

Erdhën, deri në Prishtinë. Dhe, me plotë magji:

U, arratisën me ilahi. E, “hajmali” përqafe.

Hoxhë Çershfit, të kënduara në Prishtinë?!

“Shpëtojnë” me “Din e Iman. Haxhi turk?!

Përcjellin, në Qabe: Te Baba Dovleti Turqisë:

Xhadia. Gruaja ime e parë pakurorë. “Besnike”.

Shtëpi strehimi, kisha: “Arabeskën”. Prishtinë

I nxorrën: disa mollë të kuqe mbi tavilinë.

Vërtetë, ishin të kuqe: t’i hante edhe Syri

Jo, dhe Shpirti! Që, ka probleme me Poezinë.

Përçudi, asnjërën nuk e preka dot me dorë

Vëllai, humbi durimin: U sulë ndaj mollëve:

Luftë, armikut! Burra, bini me këmbë e duar!

Shkak, që gruaja e tij ia përmendte shpeshëherë:

Kaloshin, nuk e zunë magjitë. Ama, ty të zunë.

Histori, që e mësova më vonë, në, Prishtinë:

Mollët e kuqe, i kishte “shpërla” Hoxhë Çershafi

Edhe, atë: Ditën,  mes haxhuxheve Shqiptare.

Hoxha, ndërroi metodën e “shërimit” të viktimave

“Patriotë Kuqezi” partiak. “Ezan”,  thirri në mianre!

Magjitë, filloi t’i zëvendsojë me “hajmali” përqafe.

Pantollonave. Fanelleve. Dihet, përqafe: Nuska “Liri”

Raki rrushi. Xhinde, që s’i përzen Hoxha i Allahut?!...

(Babai një ditë me inatë i tha:

mes pazarit të Kërçovës)

Babai, një ditë me inatë i tha në mes të Pazarit:

Hoxhë, nuk e zënë hajmalitë e Hoxhë Allahut!?

Kotnasikoti dhash  para: sjell në Jetë “Shejtanin”.

Hoxha i Allahut, iu përgjigjë me lutje: A, vjen Ai

Ndonjëherë, në vendlindje. Qytet, në Kërçovë?

Po. Iu përgjigjë Babai, plot  gojën me shpresë:

Ditëve  të shtuna e ke në Qytet. Dihet, në Tavernë

Kokëmëkokë, me ibrikë raki rrushi. Shtambaverë.

Atëherë , duhet të ma tregosh si duket ky “shejtan”

T’ia varë përqafe hajmalinë e fundit. Baba Shehut!
Shkaku, se: E, kam dëgjuar, ishte fëmij me xhinde.

Mjekët, pas dy viteve shërimi, heqin dorë në Shkup

Me porosinë: Shikoni t’i gjeni ndonjë tjetër “Ilaç”:

Hajmali Huhuje. Baba Shehu gatrraçe Plakash.

Ndoshta, e zënë: kësaj radhe, hipin në BabaTomor!

Një ditë vere, kur Unë erdha në Vendlindje, Kërçovë

Asaj kohe Qorre: me flokë të zeza të gjata pas shpine.

Mjekrën e zezë dypëllëmbë, Shtëllunga Baba Shehu.

Gunën e zezë, hedhur krahëve.zvarrë nëpër Qytet

Babai, shfrytzoi rastin, tha: Ja, Ai është matanë rruge!

Hoxha i Allahut, ia priti plumb mesdite. Diell me rreze

Minçe: A, bën mos vish më për Kaloshin! “Shejtanin”!

Atë, nuk zënë magjitë. E, as hajmalitë e Hoxhë Çerqafit

Ia gjeni ndonjë Haxhuxhe. Babasheh të Baba Tomorrit!

Ndoshta, e zënë?! E shërojnë Plakat. Ia përzënë xhindet

Dhe, një ditë me “Din e Iman!. Hajmalitë e Çerqafit?!

Dihet, Dje: Shpëtova nga Hoxhë Çerqafi. Dhe, Babai

Nana. Shtambat me verë. Gruaja: Familje hoxhallarësh.

Po, befas më zuri në pusi: Hajmalia e Hoxhës Asdrenit

Hoxhë Rumunie.  Mik besnik i Asdrenit. Dhe, Shtëpisë.

Por, jo: Edhe,  nga xhindet e Katundit, rrëzë Çukës

Dexhalli me trumbeta. Që, më hudhnin dorë më dorë:

Dje, mbi Çati. Sot, majë lisave nën Rrap, në Shkup…

(DimërMadhin e kaluam

në Shtëpinë e djegur)

E kaluam një Dimër në Shtëpinë e djegur

Unë. Dhe, Arusha me Tri bebe maci.

Borë e madhe jashtë. Akull mbi çati

Unë. Dhe, Arusha me tri bebe maci:

Mezi dolëm gjallë, në Pranverë. Diell.

Kotnasikoti çirren politikanët e arratisur

Për popullin historik. Dhe, Liri pas porte:

Nateditë, ende hutini, para kamerave.

Asgjë, kur nuk dinë: Sesi, kalohet Nata

DimërMadhi. Acari, që: Troket tek Porta...

(Kojshive u përgjigjem

me poezi “Erotike”)

Kojshitë e mi, u mbyllën me mure betoni

Sot! Edhe, pse: Kur’ani e do gjelbërimin:

“Vëllazërim - bashkimin” e Shokut  Tito?!

Ndërtojnë, përditë mure: Veranda. Shtëpi

Si, të ishte vërtetë: Lufta e Tretë Botërore.

Unë, ende, dalldisem me poezi “Erotike”

Fatkeqësisht, kanaleve “private” televizive;

Edhe, Portaleve elektronike. Poezive.

Dihet, pa “Vatan”: me vendbanim në Shkup.

Jeta, kur gjykohet nga hoxhallarë Zoti:

Qallmë turku, në xhami, e në Kuvend?!

Dhe, u përgjigjem: Sot, me Gardh gjelbërimi

Derën e Oborrit:  E keni hapur. ShënGjergjin.

Lëmën e Babait. Dje, edhe Sot krah më krah:

“Jetoni”! Diellin, Sot e sjell me rreze në Liri

Edhe, Nesër: Babashehu Çajupit, BabaTomori.

Kojshitë, qeshin në Lëmën e Babiat. Oborrit:

Mollët e mbjellura. Lisin, midis Livadhit

Ftonin me fruta. Degët, përtokë mbi Bunar

Qershinë me plot fruta, përpata Shtëpisë.

Vallë, nuk e dinin, se: Është, pronë e Babait?!

Përsëri, përgjigjem, autor i kësaj poezie “Erotike”:

Unë, jam Kalosh Çeliku i Çukës: I Baba Tomorit.

Dje, dhe Sot: i Poezisë “Erotike” Kryengritëse.

Denbabaden, në Pronën e Babait. Babashehut…

(Këngë Tallava. Dhe, valle

Jeta e Shqiptarëve)

Popull,  i “lumtur”?! Hapni, burra: Dritaret

E kaluat Jetën me këngë. Tupana. E, Valle?!

Mos them: Edhe, çifteli. “fitore” në Robëri

E “vratë” armikun me këngë. Valle. Çifteli.

Asnjë poezi. Tregim. Kulturë Shqiptare. Me:

“Tallava, e mbani” gjallë Popullin Historik!

Popull, i lumtur! Historik i Shqiptarëve?!

Shteti “përbashkët”, që Kalosh Çelikun:

E do Sot “haxhi”! Dhe, jo Poet në Shkup.

Shteti, që Kalosh Çelikun e do “haxhi”

E, jo Poet shqiptar nën Rrap me Lirinë…

(E vrava Sot Veten Time

nën Rrap me Lirinë)

Përpak, Sot desh e vrava Veten i Ri

Me Tri poezi: Atdheun. Miken Liri.

Dhe, Nanëmadhen nën Rrap: Shqipëri.

Unë, që Dje: Nuk e vrava Veten

As për Poezinë. E, as për Miken Di!

Përpak: Sot desh e vrava Veten i Ri

Vetëm, me Tri poezi. Dhe, Miken Liri!...