Sevdail Hyseni: Ditëlindja e 'Spicës'!

Sevdail Hyseni

Satirike

DITËLINDJA E “SPICËS”!

I ka mbushur Spica plot 60 vjet,

Thotë se i shkuan si uji përpjetë!

Dy dekada mësoi për kodra e brigje,

E katër të tjera pa punë nëpër gjyqe!

Çdo kush nëpër botë sillet me të mira,

Vetëm Spica “hajrin” e ndanë me satira!

Mbeti me t’vjetrën me hall përmbi hall,

Duke u përpëlitur sikur peshku në zall!

Ndërroi qeveritë një nga një me radhë,

Pak i ra Spicës të qëndroj nën dardhë!

Por edhe kur qe, si t’mos ishte fare,

Tugjarët i hynin, për derë e dritare!

Po Spica me majën e mprehtë metalike,

Asnjëherë s’i ndahet skenës politike!

I thumbon veset me t’gjitha dredhitë,

Që sot po harlisen me nder n’opozitë!

Por ç’e do se Spica plaket për çdo vjet...

Me shpresë se majën do ta ketë shigjetë!

Ende rron e thëna - gozhda kur përkulet,

Përballet me Spicën, nëpër spica ngulet!

HAQA DHE “VICTORIA”

Në bjeshkët e larta, atje thellë te Skuta,

Jeta thurte këngën, me fyell e lahuta.

Një shtëpi e vogël, mbuluar me kashtë,

E rrihnin problemet, nga brenda dhe jashtë.

Kodrës së Pribocit, ku shtrihej kufiri,

Gjallëronte shqiptarçe, familja Neziri.

Kur zemërohej moti, skamja shkallmonte,

Zoti i kësaj shtëpie, në heshtje punonte.

Shikonte me mall, fëmijët si rriten,

Haqën e vogël, me motrën Feriden.

Në anën tjetër, po të kësaj shtëpie,

Nëna Sofije, shembull amvisërie.

Punonte kokulur e me gojë nuk fliste,

Karshi varfërisë, që me dhëmbë skërmiste.

Po zoti i shtëpisë, kish një prirje, ore

E jetonte jetën, vetëm me punë dore.

Anekënd Pribocit, si dhe gjithë Malësia,

N’djepat e Nezirit, përkundej fëmijëria.

Pas vitesh të shumta, me halle e derte,

Djalë i Nezir Sulës, shkeli kontinente!

Arriti në Zvicër, me shumë ideale,

Duke ngritur vlera, famë e kapitale.

Nga anët e ndryshme, laçeve dhe kthinave,

Jo më kot e quajnë, “Mbret” i pjekurinave!

E “Mbreti” i bukës, për njerëzit e ndrydhur,

Nuk e ka harruar, të shkuarën e hidhur...

Dora e tij nuk ndalet, duke bërë mirë,

Për një jetë të lumtur, për një botë të lirë.

Flet “Victoria”  -  Kompani e suksesit,

Legjendë e përkryer, n’fushën e biznesit!

(Kjo poezi me një respekt të veçantë i kushtohet familjes së Nezir Hazirit, i njohur si Nezir Sula, nga Priboci, Komuna e Bujanocit, fshat i brezit kufitar Kosovë – Serbi, i cili në atë kohë kishte bërë emër si mjeshtër i prodhimit artizanal të drurit, sidomos për punimin tradicional të djepave, sofrave, arkave etj. Djali i tij, Haqif Haziri, është një afarist i njohur në Zvicër, një “King”, mbret i pjekurinave dhe një humanist i shquar, jo vetëm për Luginën e Preshevës, por edhe më gjerë në shqiptari.)