E enjte, 28.03.2024, 10:30 AM (GMT)

Mendime

Afrim Caka: Nikolla Xhufka në shërbim të grekëve

E shtune, 09.03.2019, 10:10 AM


NIKOLLA XHUFKA NË SHËRBIM TË AGJENTURAVE GREKE

Një koment i shërbëtorit Xhufka nga Elbasani !!!

Un Jam Grek. Jam Serb. Jam Rus. Jam cdo gje..!

Nga Afrim Caka

Si është shqiptari mirret me punët e Zotit, mirret me një punë tjetër të lig! Shqiptarët të rebeluar u ishin bashkuar tani sekteve të huaja greke. Edhe kjo nuk mund të thyhet kur është një agjentë sekret grek në mes.

Xhufka është i ulur në karrigen e Janutallosit dhe thotë fjalë e fundit të tij poshtëruese:

“Unë jam grek. Unë jam shkja. Unë jam rus!”.

Një provokim i rëndë në profilin tim, në menyrë hipokrite!

Shërbëtori i grekut, me foton e kryespiunit grek Janullatos dhe me fjalët e tija të poshtra. Xhufka kishte në krye fjalën Çpallje dhe fillonte kështu: “Paudhësitë dhe të këqijat që ka bërë dhe po bën Xhufka i Elbasanit janë të njohura për shqiptarët. Do t’i  përmendi me pak fjalë. Dhe renditeshin dhe quheshin të gjitha ato që quheshin paudhësira e tradhëtira, të cilat formuloheshin renditeshin në skutat e errëta të tempujve të errësirës, në këtë menyrë. Spiunët dhe tradhtarët janë zgjedhur kryesisht mes keqbërësve, shumë prej të cilëve sapo u ka dalë boja. Me këto egërsira kundër karakterit të kombit shqiptar, Nikolla Xhufka ia zgjati jetën Janullatosit, i cili ndihmon ata që duan të shkatërrojnë Shqipërinë.

Mes tij dhe meje u shkëmbyen ca fjalë jo fortë të ashpra.

Të ligët nuk mund të thonë gjithmonë gjëra të mençura!? Unë do të thosha se është e nevojshme një ndërhyrje jo e përkoshme deri sa shqiptarët si Xhufka, Olsi Jazegji, Mustafa Nano dhe disa hoxhallarë etj., të piqeshin politikisht e kombtarishtë.

Ky kuptim, krahas me kuptimet të një tradhëtie më të, pra të Janutallosit, urdhërit, obligimit të tij, i marrë në një sens ligësie, e ka burimin në moralin teologjik dhe do të mbetet i till dhe i huaj për moralin filozofik deri sa do të japë një përligjie morale e antikombëtare, të nxjerrë ose thelbi i natyrës familjare nga bota e errët e podrumeve kishtare. Ky kopil gjakprishur i Elbasanit, i cil shërben në Manastirin e Shën Joan Vladimirit në fshatin Shijoni! Të tilla provokime të rënda nuk kanë mumundur të na bëjnë as gardianët nëpër burgjet e Serbisë. Për më tepër, vërejmë se kjo është sjellje e çuditshme  për një kopil të veshur nën petkun e shërbetorit të Janullatosit, i cili është duke kërkuar një çoroditje për ato që duhet të bëjë në dëm të Atdheut që e lindi dhe e rriti.

Me këtë shpirtëligësi, me këtë tradhëti - me të cilin ne shqiptarët jemi deri në grykë secili prej “nesh” dhe meqë e shohim si një dobësi morale tonën kemi shpikur tradhëtin, ligësinë del përherë në sipërfaqe, pavarësisht mbulojave, mjekërrave që i hedhim sipër. Në veçanti, ai mund të zbulohet nga “zelli” i tij istiktiv, për ta parë veten dhe këdo që ndërron gjak e flamur dhe që na del përpara si një mjet të mundshëm për të na çuar te ndonjë nga qëllimet e shëmtuara të armikut, të cilat janë gjithmonë tradhëtit të panumërta. Duke e pasur parasysh këto fakte dhe duke vlerësuar rrugën që kanë marrë shumë të rinjtë shqiptarë  i kohëve tona, më duket shumë e rëndësishme që të propozohet një debat për këtë temë. Duke patur parasysh të gjitha këto deformime në shoqërinë shqiptare dhe fetare, unë deshiroj që në vijim të trajtohet dhe të diskotohet me kujdes pyetja, deri kur tradhëtia në trojet tona:

“A duhet të kërkohet burimi dhe baza e tradhëtisë në idenë e pamoralitetit, i cili natyrisht është i rrënjosur drejtpërdrejtë në vetëdijen e tyre (ose në ndërgjegjën e tyre), apo kësaj ideje, apo duhen gjetur në ndonjë arrogancë tjetër?”.

Moto e ligësis është, lëndoji të gjithë shqiptarët sa të mundesh. Meqenëse arrogance dashakeqe është në fakt mizoria mund të rridhnin mllefi, zilia, dashakeqësia, poshtërsia, kënaqësia ndaj vuajtjes së të tjerëve, tradhëtia e tepëruar, paturpësia, urrejtja, zemërimi, mashtrimi, etja për hakmarrje ndaj atdheut dhe kombit. Rrënja  e parë është më e ligë, e dyta më djallëzore. U përfshi në përzierje racas dhe e humbi aftësin krijuese kulturore derisa në fund, u bë mendërisht, por edhe fizikisht, më tepër i ngjashëm me pushtuesit shekullor e të nënshtruar deri në ditët e sotit. Është një zë tjetër që më shtyri miqë, ta shkruaj këtë letër, është zëri i vendit tim! Ajo nyje që e vë popullin shqiptarë në një gjendje dramatike me lirinë, me historinë, me kulturën disa mijëravjeçare është prodhim i një populli që nuk mund t’i përballojë rrebesheve afroaziatike. Ishte po ajo spikamë dyshe shqiptare e greke në mjegullën e së cilës vazhdoninë të ngatrroheshin në mes veti. Me shqiptarin kundër shqiptarit, pse jo edhe kundër Shqipërisë.

Xhufka mund të riformëtojë sjelljen, por jo vullnetin, vetëm të cilit i takon vlera morale e kombëtare. Nikolla nuk mund të ndryshojë qëllimin, për realizimin e të cilit dërrmohet vullneti në dëm të atdheut që e lindi dhe e rriti, por vetëm shtegun që e çon për atje drejtë një tradhëtie të re. Në fillim reagimi tij mu dukë si një kërcnim alienësh, por jo ky ishte shqiptar? E megjithatë ky reagim ishte enigmatik. U shfaq si një imazh i ri! Nëse nuk përfillen kërcnimet e tij, në fund vihen kafshimet tinzare të këtij bufi. Përherë të parë pas luftës e ndiheja vetën të “rrezikuar” në vendin tim nga një bufë nate! Qenka vështirë të jetosh në kohën e Xhufave e çakejve të tjerë, kur fjalët atdhe, liri, dashuri humbin kuptimin e vet dhe shndërrohen në fjalë paçavra nga maskarenjtë me lëkur të trashë, që kur s’e ka njohur të skuqurit nga turpi. Se mos e ka parë dikush të jetë skuqur nga turpi lëkura e bualit apo e krokodilit...

Eh, Shqipëria ime! Ne shqiptarët kemi mbetur në terr. Jemi në duart e tradhëtarëve dhe spiunëve si puna e Nikolla Xhufkës..., dhe presim nga Fuqitë e huaja ekzistencën tonë. Janë ata, tradhëtarët që duhet të ngatërrojnë kombin tonë e të na mbajnë, sepse ne vetë nuk bëjmë dot gjë për kombë e atdhe... E kam për nder që si patriot shqiptar, të punoj së bashku me bashkëatdhetarët e mi kudo që janë në menyrë që në Shqipëri e Dardani të mbizotërojë rregulli i fortë. Pa tradhëtar e pa renegat shqiptarë! I kam hyrë kësaj pune dhe ndiej detyrën të punoi, të shkruaj me sa mundem për t’i luftuar renegatët gjakprishur të vendit tim. Shqipëria dhe Dardania të mund të nisinë jetën e saj normale?

Nëse të bie rasti të shohësh një armik drejt e në sy, e kupton se, gjithësesi, ai është njeri si ti, harron se kush është dhe çfarë përfaqëson. Me sakt, po ai, çfarë shqiptari ishte? Një maskara apo një krijesë e pafajshme, një renegat që punon për ta fitura bukën e gojës duke tradhëtuar kombë e atëdhe? Apo halli e bën??? Nuk duhet të mendoje për te, në të tilla raste ca pyetje nuk i bëhen vetvetes. Në “luftë qëllohet”, e kujt i takon, i takon. Tradhëtari nuk është më një burrë, është një objektiv mbi të cilin duhet të marrësh mirë shenjë, vetëm kaq.

“Besoj që nuk do të më dridhet stilolapsi?” S’ke ç’ti bësh?

Kështu janë shqiptarët gjak humbut…



(Vota: 3 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora