Fatmire Duraku: Ylli agon

Fatmire Duraku

Ylli agon

Ti je kuptimi im je

Bota dhe fjala dhe ëndrra

Gjëja më e bukur je

XhanDea e vogël Imja

Ti je gjaku e drita

Gjethi i trungut tim

Je pjesë e jugut

Degë e ullirit qindvjeçar

Gem i ri i rrënjës sime

Ylli agon në sy

Ty të dhemb unë qaj

Ty të qeshet unë këndoj

Nuk dua të të dhemb

Bozhuri

Çdo gjë rreth meje

Është dritë e ullirit

Është syri yt

Je pjesë e yllit mbi çatinë e vjetër

Je pjesë e rrënjës së lashtë

Je orë që e tregon gjithnjë dashurinë

Lulen e bozhurit në gjirin tim

Çdo gjë rreth meje

Është e buzëqeshjes sate

E lotit tënd

E dhembjes

E bukurisë që nuk vdes kurrë

Vetëm rilind vetëm rilind te unë

E fryma e shpirtit kthehet

Dega e rënë nga trungu

Dega mbi udhë e tharë

E rënë nga trungu i vet

Mbi të çukit qyqja

Dega e tharë kotur mbi hije

Mbi të nuk peshojnë yjet

Mbi të nuk rëndon mëkati

Rëndon hiri i zjarrit të mallit

E mbetur në rrugë kështu

Pa kujtesë hijes të thyer

Kërkon kot t`i kthehet etjes

Për të vetvetja

Nuk arrin kurrë

Te fryti i shpirtit