| E merkure, 24.10.2018, 05:29 PM |
Xhevahir Cirongu
Guri i atdheut
E preka me dhimbje atë gur
Me gishtat e duarve si dritë,
Atë çast ndjeva shumë ftohtësi
Sikur isha në Antraktidë.
As vet s’po dija ç’po ndidhte
E ndjeva dhimbjen e peshës së gurit;
Kërkova prej tij të më thoshte diçka
Jo, kisha humbur nëpër kozmosin e pafund.
Është guri që rënkon i atdheut tim
Ai që s’na ka braktisur ne kurrë;
Edhe kur do largohemi me vdekjen një ditë
Prapë guri i atdheut zgjuar do na rrijë te koka.
E ndjejmë mallngjimin për atdheun
Sa herë që jemi larg prej tij,
Hijerëndë e i dashur ai guri I ftohtë
Gjithë lulet e jetës na i bekon.
E preka gurin e atdhut me dhimbje prapë
Deri në thellësi të eshtrave ndjeva ftohtësi;
I putha gjithë gjymtyrët e atdhut me vrapë;
Ashtu i përlotur në gjirin e atij u ula përsëri.
Durrës, 25 shtator 2018