E marte, 19.03.2024, 02:50 AM (GMT)

Kulturë

Vahit Nasufi: Veglës sonë muzikore

E shtune, 20.10.2018, 12:26 PM


Vahit Nasufi

VEGLËS  SONË  MUZIKORE

Mora lapsin dhe një letër,

T`i thurë vargje veglës sonë t`vjetër,

Veglës sonë muzikore,

Të këngës shqipe burimore.

Për çiftelinë me ngjyrë të arit,

Instument është vetëm i shqiptarit,

Tjerit popuj nuk e përdorin fare,

I jehon zëri n`trojet shqiptare!

Kryet si zemër, bishtin e gjatë,

Kurrë shahirat s`i lë rahat,

Sa herë rapsodi gishtat i ndërron,

Aq herë zërin e ndryshon.

Me te këndon i ri dhe plak,

Për folklorin është shpirtë e gjak,

Për melosin burimorë,

Është si zemra në kraharor!

Dikur në gëzimet tona familjare...

Ishte mbretëreshë e odave shqiptare,

Në odat ku telat e saj kanë tingëlluar,

Pluhuri sot i ka mbuluar!

Me këtë vegël tradicionale,

Nëpër koncerte, festivale,

N`skena tjera mbarëkombëtare...

Kënduan yjet e estradës shqiptare.

Me këtë vegël t`vjetër unike,

Përcillen këngët folklorike...

Që përshkruajnë ngjarje historike,

Këngë të ndryshme dhe kreshnike!...

T`kënaqet zemra kur i tingëllon zëri,

I lumtë dora atij që e bëri,

E bëjnë mjeshtrit për shahirat,

I shpërbleftë Zoti me gjitha t`mirat.

Me zërin e saj shumë magjeps,

Ky instrument është shumë tërhjeks,

E kemi dhe si simbol kombëtarë,

Që identifikohet populli shqiptarë.

Ai që kurrë s`e ka dëgjuar,

Thotë - se koha i ka kaluar?!

Kush thotë kështu shumë gabon,

Koha e saj kurrë s`kalon.

T`kish pasë gojë edhe shpirtë,

Këngëtarët e rinj i kish porositë,

Nëse këndoni si popujt tjerë,

Dalëngadalë, do t`bëhem e ndjerë!

Mos thashtë Zoti, t`bëhesh e ndjerë,

Këngën shqipe ta lësh të mjerë,

Sa është i madh mali i Tomorit,

Aq je ti, moj zemra e folklorit!...

Me pendë lëkure prej drurit qershisë,

Dridhen telat e çiftelisë...

I lutem Zotit që na fali,

Të trashëgohet djalë pas djali.

Kjo vegël e lashtë muzikore,

Së bashku me sharkinë stërgjyshore,

Kanë qënë, janë, dhe do t`jenë prore,

Pasuri e madhe kulturore!

Një porosi trashëgimtarëve,

Të ndjekin rrugën e të parëve,

Këto vegëla t`bukura muzikore,

Mos t`i lënë kurrë pas dore.

Deri sa shqiptarët të jetojnë,

Mjeshtrit e drurit do t`i prodhojnë,

Me dru prej mani, dru prej arre...

Le t`jehojë zëri n`trevat shqiptare!

Kërçovë, shtator 2018



(Vota: 2 . Mesatare: 1.5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora