E premte, 29.03.2024, 12:42 AM (GMT)

Kulturë » Berisha

Sejdi Berisha: Unë dhe Zef Serembe në Brazil

E diele, 01.04.2018, 08:46 AM


P o e z i

Sejdi BERISHA

UNË DHE ZEF SEREMBE NË BRAZIL...

(E gjatë, por nëse doni lexojeni)

1.

Sot

Ama pikërisht sot

I nisëm unë e Zef Serembe

Më tha ku do vemi

Nisemi e ku të mbërrijmë i thash

Sërish ecëm si ai dikur

Këmbë

Pre Italie trup e trup

Deri në Spanjë

Aty u ndalem pak

Pushuam

Do kujtime

Duke evokuar për dashurinë

E, tash po e di ku do shkojmë

Mallin dhe kujtimin

Do m’i vësh barrë gjer në Brazil

Të dy u skuqëm u përlotëm

Para se të katrrisemi në anije

Bëmë “selfie” për kujtim

2.

Pastaj

Ai e shikoi detin

Edhe ujin me dallgë

Aty ku këngët e shpirtit i kishe hedhur

Ato vargjet e përcëllimit

Edhe unë

Hyra në lëkurën e tij

Dhe çdo gjë vëzhgoja

E ndjeja se si damarët e gjakut

Vargjet e djegura ia kthenin

3.

Sa shpejt arritëm në Brazil

Atje

Tek varri i të dashurës së tij

U ulëm në shenjë respekti

Apo u çmendëm

Nuk e di

Në atë llahtari malli

Vetëm njëri-tjetrin e shikonim

Duke iu drejtuar varrit

I pari unë thash diçka:

Kemi ardhur këtu tek Ti

E di se nuk më njeh

Por ta kam sjellë një fanar drite

Ta kam sjellë Serembën

Zgjohu dhe na thuaj diçka...

4.

Një aromë shenjtërie

Sikur nga varri shpërtheu

Të dyve na mbështolli

Me lutje e përgjërime

Që të iknim dika

Se edhe varri i saj do përcëllohej

5.

Serembe, në heshtje belbëzoi:

A të thash të mos na sjellësh këtu

Heshtëm e heshtëm

Të dy e puthëm varrin

Ia përkëdhelëm dheun

Si nëna fëmijën

Dhe ikëm pa ia kthyer shpinën

Deri atje tek dera e varrezave

Që për habi

Një dry të madh e mbante

Si barrë përjetësie

6.

Tash

Gjatë tërë rrugës

Nuk folëm gjë

Ndoshta deri në portin e madh

Atje diku në Spanjë

Aty u ulëm buzë detit

Njëri-tjetrin sërish e shikonim

I thash:

Të zhytemi në ujë

Atje thellë në det

Fjalët tuaja t’i kërkojmë

7.

Kërkuam e kërkuam

Vetëm tingëllimën e historisë

Si hingëllimë kuajsh e dëgjonim

Dolëm nga uji

Dhe bëmë një pushim zjarri

Pastaj brofëm

Të dy përnjëherë u ngritëm

Për të marrë rrugë

Për Itali po nisemi më tha

Si dikur me atë dhembjen e veshit

Gjatë e shikova

Dhe sikur nga trupi

Hoqa plotë letra me shkrola

I hedha në det

Dhe vetëm qaja me sy të etur

Thash vet më vete se çfarë bëra

Edhe unë bëra si Ti dikur

0, Sef Serembe...

8.

Ia shtrëngova dorën duke i thënë:

Ecim tani sërish këmbë

Se kur të mbërrijmë në vend

Do ta shkruaj një këngë

Pas asnjë kuptim

Por vetëm të gjelbësuar

Me atë kripën e kripës

9.

U nisëm të përqafuar

Nuk di a mbërrimë diku

Apo ngelëm në udhëtim

Unë dhe Zef Serembe...

(Pejë, premte, 30 mars 2018-Restorant “TeN-11”)



(Vota: 9 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora