Poezi nga Shyqyri Fejzo

Shyqyri Fejzo

 

Magjia e vargut

 

Në vellon e mesnatës, pse më fshihesh?

Ti  moj gurra e fuqishme frymëzimi

Me hapa të ngadalta të mos ndihesh

Dhe pastaj të zbulohet burimi

 

Ah! Kjo qënka magjia

Që po kërkon vargun e humbur

E donte atë  varg poezia

Ndaj më fërkon syrin e përgjumur

 

Sa hap sytë e vargu tretet në hapsirë

Del nga dritarja,  behar qoftë a dimër

Po e kapa ai do të jetë më mirë

Në fletët dhe faqet në një libër

 

 

Lamtumirë adoleshencë

 

Isha ngjitur në male, në Lenie

Se si u ndodha aty s’e di as vetë

S’mbaj mend  në ish diell a hije

Në Lenie ku majat prekin retë

 

Valët e liqenit s’dallgojnë shumë

Lodrojnë të përziera me lule e gjeth

Natë, sa kanë marrë një sy gjumë

Pasqyrojnë kristal malet për rreth

 

Po vazhdoj shetitjen në mesnatë

Rrezet e hënës pesëmbëdhjet dua

Me imazhin e Komjanit në Kuratë

Rrezet e hënës sot shetitin me mua

 

Vazhdoj shetitjen në këtë vend

Në ujrat e liqenit kudo më del fytyra

Cfarë pashë më tej,mbeta pa mend

Dritë më lëshuan në sy dy pasqyra

 

Kush i harroi këtu te liqeni i zi në anë?

Mos janë shtojzavallet e malit Mezare

I la zana Lenie kur lahej me Komjanë?

Kjo ngjarje e papritur më hutoi fare

 

Shumë desha  të di për këtë vërtet

Me pasqyrë në dorë shikohesha mire

Kur ndjej një tronditje tamam si tërmet

Gjyshja më tërhiqte carcafin pa mëshirë

 

“Cohu të ka gjyshja se këtu erdha unë

Ke folur përcart për pasqyra e shtojzavalle

Ja, erdhi vjeshta, sa të bitisim ato punë

Më tej fejesa dasma me këngë e valle

 

“Ah! C’më bëre moj gjyshe!

Pse më zgjove me ato fjalë?

Të flija akoma do ishte ndryshe

Se në liqen e pashë një djalë”

 

Lulet e bajames si vello e ngrirë

Putheshin me dritaren bistakë të saj

Me lulet e pashë veten të shkrirë

Përballë pasqyrës e qeshur pastaj

 

A thotë ndonjë gjë shkenca?

Të na tregojë të rejat në mundi

Tani besoj fort se adoleshnca

Sot te unë ajo është nga  fundi.

 

 

Më tej fejesa dasma me këngë e valle

 

“Ah! C’më bëre moj gjyshe!

Pse më zgjove me ato fjalë?

Të flija akoma do ishte ndryshe

Se në liqen e pashë një djalë”

 

Lulet e bajames si vello e ngrirë

Putheshin me dritaren bistakë të saj

Me lulet e pashë veten të shkrirë

Përballë pasqyrës e qeshur pastaj

 

A thotë ndonjë gjë shkenca?

Të na tregojë të rejat në mundi

Tani besoj fort se adoleshnca

Sot te unë ajo është nga  fundi.

 

 

Magjia e vargut

 

Në vellon e mesnatës, pse më fshihesh?

Ti  moj gurra e fuqishme frymëzimi

Me hapa të ngadalta të mos ndihesh

Dhe pastaj të zbulohet burimi

 

Ah! Kjo qënka magjia

Që po kërkon vargun e humbur

E donte atë  varg poezia

Ndaj më fërkon syrin e përgjumur

 

Sa hap sytë e vargu tretet në hapsirë

Del nga dritarja,  behar qoftë a dimër

Po e kapa ai do të jetë më mirë

Në fletët dhe faqet në një libër

 

 

Pritja

 

Pa feksur mirë mëngjezi

Vajza perri, fytyrë hënë

Sa sosur këngën këndezi

Kroin e fshatit e ka zënë

 

Në puthje i pat dhënë fjalë

“Do të jemi bashkë këtu të dy

Kur të celë gjethi i parë

E të ti puth prap ata dy sy”

 

Me sytë e saj si rrushi

Kujton një vit më parë

Me mallin e saj si prushi

Me lot ende të pa tharë

 

Pika uji,pika vese,lot si inxhi

Puthja e parë, cfarë hutimi

Pret të celë gjethi i ri

I gufon gjoksi nga gëzimi

Pret, por nuk flet

Pret atë që prêt!

 

 

Në aeroport

 

Nga aeroporti sa dolën

Si dy yje në vezullim

Vrapin drejt nesh morën

Vajza kokën në gjoksin tim

 

“Baba dua të prezantoj

Të them dhe në vesh një fjalë

Me këtë asganin atje studjoj

Njihu dhe ti me këtë djalë”

 

Sa të pashë, në cast të njoha

Si  balerinë më ecje ashtu

Dhe se pluhur ka hedh koha

Vetëm  ti ke sy të thellë blu

 

Na u afrove si kaprolle

Bëre sikur nuk na pe

Vajzën time përqafove

Tët bir  mua ma le

 

Ja, duart tona u kryqëzuan

Në  sytë e tu blu, lot të art

Po sytë e mi vallë cfarë duan

Që tani nuk shikojnë qart?

 

“Qënki  të njohur që më parë

A është kështu more baba?”

“Puna e tyre tu shkojë mbarë

Ne nuk përzihemi me ata”

 

“Ruheni djalë dashurinë”

Hap ajo gëzueshëm lojën

“Kujdes bijë me xhelozinë”

I them vajzës me plot gojën

 

Përsëri ajo  e merr fjalën

“Pse cuditi? S’është hata”

Unë përballë shkunda djalin

“Mund të ishit  motër e vëlla”

 

“Futini një puthje të vonuar”

Flet “asgani” me dëshirë

Dëgjoj vajzën të përqafuar

“Kjo është dhurata më e mire”

 

 

Krenari e kaposhit

 

Ja ku erdhi dhe mëngjesi

Pula “shushka” ju e dini

Pa kënduar unë këndesi

Ju asnjë s’do pipëtini

 

Gjithnjë do më ndiqni mbrapa

Kënga ime shumë ju gëzon

Mirë besoni moj tru thata

Se kaposhi për ju këndon

 

Kur këndoj unë i mbyll sytë

Ja them këngës me një thërrime

Si unë nuk ka një të dytë

Vec këndoj për veten time

 

Një kokërr misër sa gjet

Sot na rroftë diplomacia

Kokrrën misrit  e ha vet

“Shushkat” nën këmbët e tia

 

Model unë kam dhe njerzinë

Me gënjeshtra dhe me këngë

Me  ca shushka qorre shijnë

Nuk u hyn një gjemb në këmbë

 

 

Shekspiri dhe babai

 

“Borxh mos merr e mos jep fare”

Ish amanet i babait tim

“Borxhi i ngjan mushkës xanxare

Mbaje mend mirë biri im”

 

Këshillat bombë të Shekspirit

Në ato tragjeditë me bujë

Babai Laertit c’i tha të birit

Si ato të tim eti, dy pika ujë

 

Babai nuk dinte për Shekspirë

Kjo më vuri në mendim mua

Ku e gjeti këshillën e mirë?

Kush ja mori tjetrit hua?

 

Këshilla erdhi gojë më gojë

Në cdo brez gjethet i hapi

Në Angli kur deshi të kalojë

Shekspiri i madh atje e kapi

 

libra ta lexojë kush të dojë

Në  tragjeditë që  ai shkëlqeu

Babi im la amanet me goje

Per te dy ate nuk e tret dheu