Shahin Ibrahimi: Bukuria e shpirtit

Shahin Ibrahimi

 

Bukuria e shpirtit

 

Loti i ndjenjës ndryshon nga loti i dhimjes

Megjithëse të dy qajnë, dhe kanë emrin lot,

Tek i pari shprehet, ndjeshmëria ndaj shpirtit

I dyti tregon dhimbje, që shpirti se duron dot.

 

Ndërsa bukuritë njëra tjetrës si ngjajnë

Bukuria e fytyrës, vlerësohet në sfilatë,

Të dyja ngrohtësinë nga një shpirt e kanë

Bukurinë e shpirtit, s'ka masë që ta matë.

 

Unë erdha tek ty, si tek mjekët e tjerë

I xhytur në ankth dhe pesimizëm,

Dhimbjet e mia, ti i ndjeje menjëherë

Keqardhja ishte, më shumë se humanizëm.

 

Atë ditë, një rrudhë sigurisht të është shtuar

Nga dhimjet që kisha unë, mimikën ndryshonit,

Ëngjëjt m'i solle pranë, për të më shëruar

Shpalose bukurinë e shpirtit, e të profesionit.

 

Mos të përjetoja dhimbje, doje të më vishje çorapet

Gjë që në vëndin tim, s'do ta bënte asnjë mjeke,

I sëmuri dhe plaku, edhe me një fjalë të mirë kënaqet

Në heshtje të dhashë, shumë urime të kësaj jete.

 

Për dhëmbsurinë nuk mund të ket varreza

Dhimbja është, si re mbi supe ngarkuar,

Gërmat, nuk thinjen nga bojrat e zeza

Mërzia jote me tis trasparent mbuluar.

 

Do më falësh, që s'të lashë të m'i vishje

Më mposhti mentaliteti, kur më dhurove habinë,

Përsëri more këpucën, pranë këmbës ma avite

Këto veprime, treguan ndjenjën e dhëmsurisë.

 

Dola nga studijua, me më pak dhimje

Nga ambienti dhe sjellja i shokuar,

Në memorjen time ditë mbas dite

Si bust mirësie të kam vizatuar

 

Kushtuar mjekes ortopedete klinikës

Breshia.

 

 

Falmani lotin

 

Vitet kalojnë unë me to ngarkuar

E ardhmja, s`mund të parashikohet kurrë,

Rrudhat në ballë, tregojnë sa je munduar

Nga rrespekti vlerësohesh, sa ke qënë burrë.

 

Jam munduar të lë një dritare hapur

Që të më freskojnë kujtimet e lëna,

Shakaja, buzëqeshja janë dhuratë e pasur

Dua që atje, të gjej veten brënda.

 

E kam ndjerë veten ngushtë

Kur të tjerët që nga lart më shohin,

Të shijoja djersën, i kisha vënë vetes kusht

Që më vonë, zjarret e saj të më ngrohin.

 

Dikur dhe unë do iki, sdo jem pranë jush

Mungesa juaj do më grryej ngadalë,

Nga kujtimet malli do më djegë prush

Një mall i përkorë që s`thuhet me fjalë.

 

Hidhni veç një lot, si dhuratë të vyer

Atje në qytezën ku s`ka ëndërra,

Dhe unë pranë jush do të jem kthyer

Të më keni në sy, dhe në zemër.