Bashkim Saliasi: Angjelina - shoqja e jetës

Bashkim Saliasi

Angjelina - shoqja e jetës

Dikur

Në ata sytë e tu aq të bukur,

Pashë pranverat që do të vinin.

Të ndoqa pas si lulen një flutur,

Trokita i pari, të tjerë t'mos hynin.

Fati ish përcaktuar

Vajzë fushe, çapkëne e nazemadhe,

Ç'ia rrëmbeve zemrën djalit skraparli.

Atje në Dobrushë, në rrëzë të malit,

Çerdhen e gëzimit ngritëm ne të dy.

Çmimet që ata n’a dhanë

Të bëra Nënë, më bëre Baba,

Jetës i dhamë e na dha gjithçka.

Me cicërima fëmijësh na u mbush shtëpia,

Thesaret që na fali jata e dashuria.

Urim për ditëlindjen

Mu plake, mikja ime, mu plake shpejt,

Si plaken fushat me grurë e lule.

Sot m’i mbushe plot 62 vjet,

Rrethuar nga fëmijët, nipër e mbesa.

Po mua me dukesh e bukur, e re,

Çapkëne, lozonjare si dikur në rini.

Sot me respekt e dashuri të përulem,

-Princesha ime, tu bëftë dita një mijë!

Çmimi Nobel

Shumë vetë marrin çmime e dekorata,

Çmimin Nobel e lakmon ndo njeri.

-Çmimin Gjyshe, çmimi më i lartë në jetë,

Ta dhanë fëmijët. Kjo është mberkulli!