Drita Lushi në antologjinë 'East meet West'

Eshte kenaqesi kur ne prag te Krishtlindjes dhe festave te fundvitit, me vjen lajmi qe jam pjesemarrese ne antologjine “East meet West” me pese poezi ne gjuhen angleze.

I jam Falemnderuese Znj,Sunita Paul,dhe Dr.Shivputra Kanade.Nje Falenderim Te vecante kam per shkrimtarin dhe mikun e mire z.Agron Shele.

Me Poshte po ju sjell poezite ne versionin  anglisht dhe shqip.

It is a pleasure that in the Christmas and New Year’s Eve, I learn the news that I am participating in the antology “East meet West’’ with five poetries in english language. Thank you Ms. Sunita Paul, Dr.Shivputra Kanade. A special thank you for the writer and my best friend Mr. Agron Shele.

Below I am bringing you the poetries in english and albanian language.

 

1. I’M LEAVING TO YOU THIS POETRY

ON THE TABLE

 

When you are not there,

I come and sit on your armchair;

I touch the dispersed letters

The books left open…

A mess I got used to love…

Ah, it seems you forgot also today to take

your glasses…

I put my fingers on yours,

On the buttons where you form so nice words,

Or which not rarely tire you,

As you join the letters to bring out there

spirit (soul) and longing (nostalgia)..!

I feel myself you for a moment..

As I make you myself;

I close my eyes to imagine the coming…

And suddenly,

I run to the window to look at the street,

And you really show up…

I laugh…

I laugh…at my premonitions…

As true, as the truth

Of my feeling for You

Ah…

I love you also in absence,

Loving everything you touch;

And when you show up…

I feel double in love…!

I have few words…

And these I’ve never said to you…

Not even now…

Simply, I’m leaving to you on the table…

This poetry…

   

TO LOVE A WOMAN

It’s not easy to love a woman,

To grant her words of eyes and kisses;

Fondling of the moon, comets and suns

To lay them down in hands.

You should know to love a woman!

To get an oasis in the middle of a desert,

An oasis that dyes blue (only for you)

a land of love.

It takes guts to love a woman!

To find ways and paths (untrodden)

to conquer

golden banks (shores).

You should know to keep a woman

‘cause she’s put her heart into your hands,

More than it – her love,

You should know, to know then…

 

3. An evening letter for you…

 

Good evening!

Today is Wednesday!

Do you remember?

We never met on a day like this.

But, while the twilight was casting its first veil

In this confused Albanian metropole ,

I had to pass along the bar-café “F.V”

Where we used to meet before,

And unwillingly, I held (kept) the steps;

I climbed those few stairs,

Two by two, and I found myself unexpectedly there…!

 

The table where we used to sit, was empty.

 

On it, hundreds of words we said seemed to dance.

Only you and I were missing opposite each other.

The waiter, was the same slim boy,

(perhaps a little older)

who used to bring us whisky immediately,

as soon as he would see us at the door…

 

I leave, going down the stairs one by one

slowly,

And while I am outside,

The twilight covers me, as if to protect me

from curious eyes

While on my shoulders…

On my shoulders thousands of words,

We did not say anyway, burden me…

…

Ah!

I have remained the same romantic woman

Who still believes in love,

Though we live in the twenty-first century.

Maybe, I am a little stronger, because I

have started,

jeering the pain in the eyes,

though, I still write verses for you.

 

I would like to close my eyes for a moment,

And express a wish…

but,

I am closing this letter therewith…!

 

Good night!

4. SYMPHONY OF STARS

 

I did not know that also the night, with its

silence,

Produced these so rare soul

Well then listen…

Listen like I do;

Apart from crickets on this spring evening,

A music is heard, and a river also flows,

An accordion in the lips of the night,

Reminds me that also the stars make a noise.

They look at each other, face each other,

push each other,

Then, they watch the moon frontally,

surround it,

And want to draw its attention.

Like boys they play the dance of heaven,

Snap (crack) with shiny rhythms their feet,

Completely like dancers of old times,

Who were born out of the stomach of

Bing-Bang.

didn’t know the night was so noisy, I didn’t…

Tonight, I saw and heard the symphony of

stars…

And the moon, conducted with a face of

a woman.

5. PAST (GONE)

Whenever you told me you loved me,

I became the whole a heart within you

I became a flowing (fluid) love

Through your veins,

And you, you dawned the nights,

You wrote verses about me!

Then you would tell me:

“love makes all the people write poetry”.

But no poet in the world, could love like

you did;

While I,

adored you silently, never saying to you

“I love you”

But you, you could read every hair in me,     You could read every cell of my epidermis!

And every move of the lips.

Whereas to me was sufficient the look…

Whenever we looked each other in the eyes,

They would take the same colour.

 

1. PO TË LË MBI TRYEZË, KËTË POEZI

Kur s’je,

vij e ulem në poltronin tënd;

Prek letrat e shpërndara

Librat e lënë hapur…

Një rrëmujë që jam mësuar ta dua…

Ah, paske harruar të marrësh dhe sot,syzet e tua…

Vë gishtat mbi të tutë,

në tastat ku formon fjalë aq të bukura,

ose që të mundojnë jo rrallë,

tek lidh gërmat të nxjerrësh aty shpirt e mallë..!

Ndihem ti një moment..

Ndërsa ty të bëj vetveten;

Mbyll sytë të imagjinoj ardhjen…

E befas,

Vrapoj në dritare të shoh rrugën,

Dhe vërtet shfaqesh…

Unë qesh…

Qesh…me parandjenjat e mia…

Te vërteta, sa e verteta,

E ndjenjës sime për Ty

Eh…

Te dua edhe në mungesë,

duke dashur çdo send që prek ti;

e kur shfaqesh…

ndihem dyfish në dashuri…!

Unë kam pak fjalë…

Dhe këto s’ti kam thënë kurrë..

As edhe tani…

Thjesht,po të lë mbi tryezë …

këtë poezi…

2.TË DUASH NJË GRUA

S’është lehtë të duash një grua,

T’i falësh fjalë sysh dhe puthjesh;

Ledha hëne, kometash e diej

t’i ulësh në duar.

Duhet të dish të duash një grua!

Të marrësh një oaz mes shkretëtire,

Nje oaz që kaltëron (veç për ty)

tokë dashurie.

Duhet guxim të duash një grua!

Të gjesh rrugë e shtigje (të pashkelura)

që të pushtosh

të artat brigje.

Duhet të dish të mbash një grua

pasi zemrën të ka vënë në duar,

Më shumë se atë - dashurinë e saj.

Duhet të dish, të dish pra…

 

3.Letër mbrëmje për ty…

 

Mirëmbrëma!

Sot është e mërkurë!

Të kujtohet?

S’jemi takuar kurrë në një ditë si kjo.

Por, ndërsa muzgu hidhte tisin e tij të parë,

në këtë metropol të hutuar shqiptar,

m’u desh të kaloja pranë bar-kafe “F.V”

ku ne takoheshim dikur,

dhe padashje, mbajta hapat;

Ngjita ato pak shkallë,

dy e nga dy, dhe u gjenda papritur aty..!

 

Tavolina ku uleshim ne dikur, ishte bosh.

Mbi të,

dukeshin sikur vallëzonin qindra fjalë që thamë.

Mungonim vetëm unë e ti përballë.

Kamarjeri, ishte poi ai djalë i hajthshëm,

(ndoshta pak më i rritur)

që na sillte uiskin menjëherë,

sapo na shihte në derë…

 

Dal, duke zbritur shkallët një e nga një ngadalë,

e ndërsa gjendem jashtë,

muzgu më mbështjell, si për të më mbrojtur

nga syte kureshtarë.

Ndërsa mbi supe…

Mbi supe më rëndojnë,

Mijëra fjalë që dot s’i thamë…

…

Eh!

Unë kam mbetur po ajo grua romantike

Që beson ende në dashuri,

Megjithse jetojmë në shekullin e njëzetenje.

Ndoshta, jam pak më e fortë, sepse kam nisur,

që dhimbjen ta tall në sy,

megjithëse, akoma shkruaj vjersha për ty.

 

Do të doja,të mbyllja sytë një moment,

dhe të shprehja një dëshirë…

por,

po e mbyll me kaq këtë letër…!

 

Natën e mirë!

4.SIMFONIA E YJEVE

 

Se dija që edhe nata, me qetësinë e saj

Prodhonte këta tinguj kaq të rrallë.

Pa mbani vesh…

Mbani vesh si unë;

Veç bulktheve ketë natë pranvere,

Dëgjohet një muzikë, e rrjedh edhe një lumë.

Një harmonikë në buzët e natës,

Më kujton që dhe yjet bëkan zhurmë.

Shohin njëri tjetrin, përballen, shtyhen,

Pastaj, hënën shohin ballazi, e rrethojnë,

dhe duan t’i tërheqin vëmendjen.

Si djelmosha luajnë vallen e qiellit ,

Kercasin me ritme të ndritshme këmbët,

Krejt si valltarë t’ kahershëm,

Që lindën nga barku i bing-bengut.

 

Se dija që nata ishte kaq e zhurmëshme, se dija…

Sonte, pashë e dëgjova simfoninë e yjeve….

E hëna,  dirigjonte me fytyrë gruaje.

5.E SHKUAR

 

Sa herë thoje se më doje,

unë bëhesha e gjitha një zemër brenda teje,

bëhesha një dashuri e rrjedhshme

nëpër dejet e tua,

dhe ti, zbardhje netet,

vargje bëje për mua!

Pastaj më thoje:

“dashuria i bën të gjithë njerzit të shkruajnë poezi”.

por asnje poet në bote, s’dinte të dashuronte si ti;

Ndërsa unë,

të adhuroja në heshtje, pa të thëne kurrë

“Të dua”

Por ti, dije të lexoje ?do fije floku tek mua,

Ti më lexoje ?do qelizë të epidermës!

dhe ?do levizje të buzëve.

Ndersa mua, me mjaftonte veshtrimi…

Sa here shiheshim në sy,

Ata merrnn të njejtën ngjyrë.