Sejdi Berisha: Ndoshta në Jug

Sejdi BERISHA:

 

NDOSHTA NË JUG...

 

(Brenda “hidhërimit” të Sarandës)

 

1.

Atje diku në fund të Sarandës

Aty ku deti ka aromë toke

Aty ku ka ngrohtësi dielli

Atje buzë detit

Me pak valë dhembjeje

Mu buzë dallgëve të serta

E gjeta një shishe të vjetër

Të përlarë shekujsh

Të mbyllur me tapë

Që marinarët

Kushedi

Në luftëra të pakuptimta

Në det e kishin hedhur

Ndoshta atje diku

Në veri të tokës

Ndoshta në oqeanet e mëdha

Ndoshta edhe në jug të globit

Në jug të atdheut

 

2.

E mora atë shishe

I lakmoja madhështisë së saj

Edhe errësirës në te

Që i ishte shtresuar ndër mote

Edhe misterit që e mbante brenda

Të fshehur e të ndrydhur

Ia hoqa tapën

Nga shishja doli një zë

Jemi eshtra njerëzish

Tha duke fluturuar si zog në qiell

Nuk di se nga jemi

E shikova shishen

Si mallin e njeriut pa atdhe

Si lotin në syrin e vashës

Si hartën e moçme

Të historisë pa data

 

3.

Sërish ai zë

Si dihamë u kthye

Qëndronte pranë grykës së shishes

Ngujohu brenda i thash

Furishëm hyri në gastare

Duke m’i spërkatur sytë

Ndoshta me kripën e detit

 

4.

Tash

Shishes ia vura tapën

E hodha në det

Edhe më tutje

Kështu le ta shëtisë botën

Sa shumë më kishin kapluar djersët

Për shishen-varr

Dhe për një letër aty brenda saj

Çfarë nuk ishte shkruar

Në letrën e vjetër ngjyrë dylli

 

5.

Shishja

Kështu prapë vazhdoi rrugëtimin e saj

Unë sërish ktheva

Tek vargu im

Tek Trirema e Poezisë Joniane

Ku në të gjitha gjuhët këndohet...