| E merkure, 02.08.2017, 08:04 PM |
Vjollca Tiku Pasku
KUR JAM NË NATYRË BËHEM FËMIJË
Kur sytë e mi ngjyhen me gjelbërim,
magji e natyrës më shndërron fëmijë,
luaj me gjethet, këndoj me bilbilat në ligjërim,
dua të prek kufijtë e mrekullisë botës,
si zog krijuar me aromë trëndafili e dashuri.
Petalet e luleve më ngjallin një emocion,
regëtimat e zemrës poetike më lindin një varg,
kaltërsia e madhe, një ëndërr më dorëzon,
sikur hëna e bardhë më zbret në dorë
dhe luan tingujt e yjeve, që vallëzojnë larg.
Teksa luaj e gazmoj në gjerdanet e blerta,
shikoj përmes lëvoreve të pemëve shekullore,
buzët jeshile lyer me rrëshirë më puthin me endje,
kaçurrelat e degëve më përkëdhelin me ëmbëlsi,
ndihem frymë e natyrës, mes erërash gazmore,