Zemra Shqiptare

  https://www.zemrashqiptare.net/


Poezi nga Ibrahim Gani

| E diele, 18.06.2017, 08:00 AM |


Ibrahim Gani

 

Kantatë

 

I

Njerëz, jam Lab Kosovari,

Përkundur në dete zjarri.

 

Njoh më mirë zërin e plumbit

Se gugatjen e pëllumbit.

 

Mbi çdo gur e lule pragu

Mbolla plot zambakë gjaku.

 

S'më pret udhën asnjë shqotë,

Liria - gjak në aortë.

 

II

Jam në Jug dhe në Veri…

Shqipëria - Dritë në sy!

 

III

Unë jam Kosovari Lab,

Xhamadan ndezur bajrak.

 

Në Prevezë dhe Gjakovë

Zot njoh yjet ballëhorë.

 

Në Tetovë, Filat, Tivar

Lind, rritem e vdes shqiptar!

 

Në stoicizmin tim sublime

Puth agimin që po lind.

 

Pa kur bie prij me këngë

Në çdo pash të tokës meme.

 

IV

Jam në Jug dhe në Veri…

Shqipëria - Dritë në sy!

 

V

Unë jam Lab Kosovari

Derëhapur, shpirtbehari.

 

Unë jam Kosovari Lab

Me këmishë - Flamur mbi tank!

 

VI

Jam në Jug dhe në Veri…

Shqipëria - Dritë në sy!

 

 

Kush thotë?!

 

"Për Kosovën

Po shkrijmë gjithë Shqipërinë…"

Kush thotë?!

I kujt ky zë?!

Cili je ti?

Në troje heronjsh qysh ke mbirë?

Ç'fatzezë nënë të dha gji?

 

Kosovë,

Pa ty nëna Shqipëri

Pothuajse njëqind vjet,

Me një dorë,

Me një këmbë,

Me një vetull,

Me një sy…

Një shekull pa ty

Thith ajër me gjysmë mushkëri!

 

"Për Kosovën…"

Kush thotë?

Cili je ti?

Ç'nënë fatzezë të dha gji?

 


Zogu i mallit

 

Zogu i mallit u bënë vite

Që ngroh çerdhen në Prishtinë.

Aty qesh, rritesh e vritesh,

Vrundullon, bleron dafinë.

 

Atje plagë, duf e prush…

Mos harrove Labërinë,

Majë shpate, lugje, dushk,

Pllajat mbytur trëndelinë.

 

Gjolekën, Hodo Alinë,

Bilbilenjtë dhe Balilë

Prerë, grirë me tabore…

Zogu i mallit i harrove?

 

-Ç'flet kështu, o imi prag

Edhe kur isha atje

Ti e di isha gjysmak,

Gjysmë sot e gjysmë dje.

 

Jam përkulur në dy djepe,

Djepi im në mes i prerë:

-Njëra pjesë në Kurvelesh,

Pjesa tjetër në Preshevë.

 

Zogu i mallit në Prishtinë,

Përgjakesh, bleron dafinë!

 

 

Mos qaj!

 

Më kot s'i ndan sytë monitorit

E vetme bijë, o shpirti im.

(Atje vjen, shkon kresht' e Tomorit

E dallgët brigjesh Drini shtrin.)

 

Se trinitrinë edhe serum

Sot pulsin tim s'fashitin dot…

Drenica det e male shkund,

Pishtar Drenica, gjak e lot.

 

Një hiç kur hesht prej ishemisë

Zemra. Medet nuk bëhet fetë

Sot mes Drenicës së lirisë

Në dyluftim me bajonetë.

 

Ndaj hiç mos qaj nëse mbyll sytë

Nën monitor, te ky krevat,

Po qaj pse një copë Drenicë

Për mua nuk bëhet jatak.

 

Një gur i saj s'bëhet jastëk

I larë me gjak të mbështes kokën…

Mos qaj se zemra ime dhemb.

Po qaj se gjaku im s'ngroh tokën.

 

Të Isës.  Gjolekës e Shotës.

TIRANË, REAMINACION 23.04.1998

 

 

E kënduar me çifteli brigjeve të Senës

 

Kaloj kantone e qytete,

Jo, jo kurrkush s'më vërshëllen,

Zhgënjimin mbart kudo me vete,

Dyshimi qënçe më mbërthen.

 

Në udhë kush s'më buzëqesh,

Asfalti prush më përvëlon.

Tufani si hajdut më zhvesh

Dhe korbi sytë e mi kërkon.

 

Eh, kujt t' i them një fjalë intime,

Në çdo hap vrer e pikëllim…

Gjakovë, gjëmëmadhja ime

Tek ti po nisem fluturim.

 

 

Kulla e Drenicës

 

Baladë

1

Ja, Kullë e Drenicës

Pashoqe në botë.

Orteku i Çikës,

Dafina mbi Holtë.

 

E derdhur prej stralli,

Në djepe ylberi

Mëkon Sef Kosharen,

Përkund Jakup Ferrin.

 

Përreth saj blerimi

Shpaloset harbuar.

Bedenash - Kushtrimi,

Det dallgëtërbuar.

 

Në gji t'saj Naimi

Shpesh i mbledh shqiptarët,

Me rreze qiriri

Vrik ndez llambadarët.

 

Atje Kastrioti

E Malo Qemali,

Isë gjibaroti

I thonë prerë krajlit:

 

-Mars e Afërditë

Mund të bëhen ashra,

Veç bijtë e Drenicës

S'i shkul dot nga vatra!

 

Një Drenicë në botë

Mbi dhe nuk ka tjetër.

I bën feta, copë

Carë të rinj, të vjetër.

 

Si borën në maj

I shkrin tanke, topa…

Dje, sot para saj

Mbytur turp Evropa.

 

2.

Moj, kullë lirie

Ç'bij që paske rritur!

Në udhë lavdie

Shtatore skalitur.

 

Lum kullë e Shqipërisë

Për vashën e pragut!

Në palc të stihisë

Çel si lule gjaku.

 

I kullës gur, prag

Bash balli mejdanit

I saj mal e shkarp

Varri i Car Dushanit.

 

I kullës çdo gur

Në trup mban një varrë

Nga plagët flamur

Beh qindra lastarë.

 

Lastari i blertë

Lind dhjetra Jasharë

Që digjen kometë

Për Ditën e Bardhë

 

Harbojnë lastarët

Shtigjeve t'Azemit…

Në kullë nëntë ballë

Betimi Prizrenit.

 

3.

Sa larg që të kam

Nuk ta puth dot ballin.

Det e oqean

S'më shuan dot mallin.

 

Oh, ky malli im

Me plot plagë, valë

Mbeti n'udhëtim,

U thinj buzëçarë.

 

4.

Eh, moj kullë e Shotës

Sa borxh që të kemi!

I fshihem Gjolekës

Dhe Asim Zenelit.

 

As Shaban Polluzhës

S'guxoj dot t'i flas…

Në çdo gur të Krujës

Rënkon një tallaz.

 

5.

Te kulla mëmëzonjë!

Kush bie pranë saj,

Çan qiejsh shqiponjë,

Trëndafil në maj.

 

1998

 

 

Një nënë labe qau Jusuf Gërvallën

 

-Çka që rreh dafina shkëmbin!?

Thonë u vra Jusuf Gërvalla.

Gjaku i tij zambak ndez vendin

Nga Prishtina te Tirana.

 

Natëzeza ç'lis që shembi

Udhëve të Jermanisë,

Synë e bukur, yll Prizreni

E shoi plumb i Serbisë.

 

Qau Kosova, Labëria:

-O mal, mes detit tërbuar,

Të mori dhëndër liria

Me krahë shqipe mbuluar.

 

O baltë e ftohtë jermani

Mos më tret shtatin e birit

Se një ditë dheu i vatanit

Do ta ngrohë me afsh të gjirit.

 

Gjiri yt Kosova jonë

Mejdan lufte, trimërie,

Jusuf Gërvalla shkabonjë,

Mal i mbështetur në yje.

 

 

Buka sfidon plumbin

 

Me bukë në dorë nënat e Prishtinës,

Me bukë në dorë nuset e Prishtinës,

Me bukë në dorë çikat e Prishtinës.

Ecin drejt Drenicës.

 

Shtangen e përulen male e ylberë,

Ndalon rrjedhën Drini, ngrin zogu në erë

Me shkulmet e gjakut mimoza pranverë

Zgjon Azem Galicën.

 

Një shirit i bardhë mes krimit, qëndresës,

Një lumë i bardhë ndan prill'n me helmetën,

Everest i bardhë mes vdekjes dhe jetës,

Ndan prangat, lirinë.

 

Në çdo hap nuhat një cerber i plakur,

Në çdo hap gulçon një blind i përgjakur,

Fushave Kosovës shqipja flatrahapur,

Shkund e dredh Serbinë.

 

Thika natën, ditën, gjakos e mbyt ëndrrën,

Mitralozi tankut mbi djepe vret nënën,

Gryk e Kaçanikut buçet, fton të rënët:

-Sot na grish Drenica!

 

Fushave Kosovës buka sfidon plumbin…

-Vëllezër e motra shpejt të zëmë gurin

Cep mëë cep Kosova shpalosi flamurin,

Prin Azem Galica!

 

Prin Adem Shqiponja!

 

Udha e Lirisë

Nis nga zemrat tona!

 

 

Plisi

 

Vjen një ditë e plisi i bardhë

Çan ortek, askush s'e ndal.

Shfryn tërmet me nëntë ballë,

Ndizet diell përmbi mal.

 

Vjen një ditë i bardhi plis

Derdhet-o me duf rrëmeti,

Tanke, topa i vithis…

Zoti, Krishti, Muhameti.

 

Mblidhen tok e ndukin thonjtë,

Çamçakëz mbllaçit Evropa

Kurva e pashoqe në botë,

Që na preu copa - copa.

 

Vjen një ditë e plisi horë

Ndizet meteor lirie.

Dallgë e Drinit perçeborë

Për të thur prelud lavdie.

 

Vjen një ditë e në llogore

Dallgëzon plisi flamur,

Mbytet dritë në shtatore,

Shqipërinë vesh plot nur.

 

Shkëputur nga libri: “Kulla e Drenicës” botuar 1999