Zemra Shqiptare

  https://www.zemrashqiptare.net/


Vahit Nasufi: Fatime Sokoli

| E diele, 11.06.2017, 06:13 AM |


Vahit Nasufi

 

FATIME SOKOLI

 

- Në shenjë nderimi dhe kujtimi, me rastin e 30 -të vjetorit të vdekjes së saj -

 

Sa herë dëgjoj tingujt e çiftelisë,

Që përcjellin këngët e trimërisë,

Kur vijnë nga veriu i Shqipërisë,

M`kujtohet çika e Dragobisë.

 

Ajo çikë nga Tropoja,

Zë të ëmbël nxirrte nga goja,

Më të ëmbël se mjalta n`hoja,

M`kënaqej shpirti kur e dëgjoja.

 

Me at zë t`bukur këndoi dhe foli,

Këngëtarja jonë Fatime Sokoli,

Me dy tela t`çiftelisë,

I dha jehonë mbarë shqiptarisë.

 

Më 18 qershor 1948 -të,

Fatime Sokoli erdhi n`jetë,

Lindi në një familje bujare,

Me vlera t`mëdha kombëtare.

 

Fëmirinë e kishte t`lumtur,

Ishte simpatike, shumë e bukur,

Që nga mosha e vegjëlisë -

Filloi t`i bie çiftelisë!

 

Por, mjerisht dadës Fatime -

I vdes e ëma mbetet jetime,

Sumë të re la t`bijën e vet,

Dijen dhe këngën ia la amanet!...

 

N`vendlindje kreu shkollën fillore,

E shkëlqyeshme dhe shembullore,

N`Tiranë mësimet vazhdoi,

N`shkollë t`mesme muzikën regjistroi.

 

Shkollën e mesme kur e ka mbarua,

N`Dragobi, mësuese është emërua,

Prej nxënsve t`vet që i mësoi -

Shumë talentë t`artit ajo zbuloi.

 

Krahas punës si arsimtare,

Ajo, këngën s`e ndali fare,

Në vazhdimsi e kultivonte,

Sa herë që duhej, aq herë këndonte!

 

Kur doli n`skenë kjo këngëtare,

Ishte e re dymbëdhjetëvjeçare,

Kësaj çike nga Dragobija,

N`dorë hije i kishte çiftelija.

 

Këndonte këngë folklorike,

Me përmbajtje patriotike,

I këndoi Kosovës, mbarë shqiptarisë,

Për dëshmorët e lirisë...

 

Është shpërblyer me shumë çmime,

Me mirënjohje dhe dekorime,

Me plot meritë është emëruar;

Me titullin e lartë, “Artiste e Merituar“...

 

Por, smundja e veshkave e kaploi,

T`shtrihet në shtrat e detyroi,

Për të bërë dializë,

Shkoi në një spital të Romanisë.

 

Por, as atje nuk gjet shërim.

U këthye n`Tiranë për mjekim,

Por, përpjekja e mjekëve shkoi kot,

Fatime Sokoli s`shërohet dot!

 

Kur humbi shpresën për mbijetesë,

N`shtëpinë time tha - dua të vdesë,

Më 8 qershor 1987 -të, për gjithmonë,

Mbylli sytë këngëtarja jonë!

 

Shuhet një yll i këngës shqipe,

Që këndoi afër tridhjetë vite,

Telat e çiftelisë s`tinglluan më kurrë,

Që atëherë, ajo rrinë e varur n`mur!

 

Derisa ne të jetojmë,

Fatime Sokolin nuk e harrojmë,

Sa herë këngët t`ia dëgjojmë,

Aq herë me mall, do ta kujtojmë.

 

Kërçovë, më 08 qershor 2017