Skënder Blakaj: Truri në pranga

Skënder Blakaj

 

TRURI NË PRANGA

 

Me ushtimë e plojë na hynë çlirimtarët,

më ‘945, si më ‘912,

e dheu mbulohej me kufoma shqiptarësh,

por na e linin të gjallë mendimin e vet.

 

Nga kufomat e lëna rrugëve në qytete,

mendimi nuk shuhej, shpërthente si dritë,

e mjekra e Marksit e çlirimtarët në pushtete

yrysh që mendimit t’i vëjnë pranga një ditë.

 

Plot kafshë përreth, derrat në sundim,

Cari farkatar krijoi fermë namzeze,

prangat në tru, për gjithë kokat një mendim,

por mendimet me dritë nga gullagët çonin rreze.

 

Sokrati në biruca, derrat turr në ndjekje,

Sa bindje e zell që të mos shihen në terr,

Dhe dritën e vet e dënuan me vdekje,

që të jetojnë së bashku të lumtur në ferr!???

???

(Prishtinë, 12 Shtator 2012)

 

S’ka rëndësi

 

S’është me rëndësi

nëse do të vuaj

për bukë a për ujë,

se do të ushqehem me kënaqësinë

që s’qenkam i mirë

për ju e për shokët tuaj.

 

?(Bota e re, 1972)

 

Mbrapa kalit

 

Shkuarje, ardhje, përqafime

Kali i thelluar në mendime,

Në nisje treni qerrja pranë

Bisedë rrotët kishin zënë:

 

-Si ti Rrotë, edhe unë rrotë;

punë të njëjtë kryejmë në këtë botë,

po ti të hekurt, rrugë të drejtë

mua në baltë më mbytën krejt.

 

-Hajt motro, lëri fjalët,

pusho më, pse më shqetëson,

qofsh e drunjtë a e artë

fati yt është me krye në baltë

Kalit mbrapa kur i shkon!

 

Sorra në tre hunj

 

Gardh i gjatë me hunj të mprehtë

mbi te rrinin e krrokatnin shpezët;

si pëlqeu sorrës vetëm majë një huri

e dëboi fqinjën e, edhe një e zuri.

 

I hapi këmbët e qëndroi mbi të dytë

krrokati e nga gëzimi, shumë net s’i mbylli sytë.

Lakmia shtohet si lumi pas shiu,

e sypangopurën as ky hu s’e ngiu;

me zor e me hatër e fitoi dhe një të tretë

por rrëshqiti e në të u ngul mendshkreta vetë.

????

(Botuar te “Thumbi”)

 

Miza mbi rrotën e historisë

 

Rrugës buzë arës, rrugës buzë malit

katër rrotë qerrje mbas i shkonin kalit,

shkumonte ai “rrotët në baltë sharronin,

po njësoj prapa i shkonin se i shkonin:

 

Rrotët cijasin, kali kokën tund

mendon i shkreti të gjejë një pus të pafund

nga të mërzitshmet miza përgjithnjë të shpëtojë

që i futen nën bisht, në hundë, në vesh e gojë.

 

Më e madhja nga to, ndër më të këqiat në botë

e fryrë, e krekosur, kalon nga kali në rrotë

që është e historisë e që ec është meritë e saj

mendon të bindë gjithë botën skaj më skaj.

 

(Botuar te “Thumbi”, 1973)

 

Bota n’gusht

 

Tash muaji është gusht

dhe njeriu është ngushtë

i tallen me jetën

s’ja thonë të vërtetën

ja shtojnë dhe çmimet

përgojimet

akuzimet

dënimet

ja cungojnë dhe synimet

qëndrimet

betimet

fitimet...

Tjerët i mundon vetëm vapa

e s’kanë të tjera halle

të voglin, rreth të shkretit

i sillen hapa-hapa

të këqiat i heqin valle.

Diku i apin grusht shtetit

diku shteti u ep grusht

çekiçbjeri më parë vetit

nëqoftëse je ngusht

e pak prit nga zotimet

se rrallë ndonjë fjalë

e thëme ka për të dalë

pos kur thonë për çmimet,

shpërdorimet

deformimet

e krimet...

 

Ai nëpër jetë ecën më këmbë,

të tjerët në vetura,

dhe atje ku s’ka lumë

shpesh i ngrejnë ura

nëpër to të kalojë e shtyjnë,

kur e tallin, kur e ngjyjnë

etiketat kur i nxjerrin

e sa për argëtim të vetin

përreth qafës ja vjerrin

dhe e bëjnë nacionalist

antikomunist

shovinist

pesimist...

 

Optimizmi s’është një bimë,

që rritet lehtë në shkretëtirë,

që kur i merr madje edhe ujin

ajo rritet aqë më mirë;

optimizmi si të lëshojë rrënjë,

kur i përzihen njeriut në kokë

këtu të sëmurë, tutje dorështrirë

Vietnam, Kamboxhë e Palestinë,

udhëtimet Hënë e Tokë,

asish që s’shohin, që nuk dinë

se kanë mbyllur vesh e sy

me pasuri..

Sillet toka, vazhdon jeta

mshifet, rrall shfaqet e vërteta;

edhe njeriut në kokë i sillen

rrotullohen e i mbështillen

të paditur

e të shitur,

të sharë

e të vrarë,

të thatë

e të ngratë

n’anën tjetër kridhen, hidhen

të parë

e të larë,

të ngjeshur,

e të veshur

të lyer

e të fryer...

 

Dhe kësaj bote si gjithëherë

për më tepër në të nxehtë, në verë,

ndjen se i vjen një e keqe erë

i mbyllet goja, i ndalet fryma

i ndalet fjala, i ndalet pështyma

mbyll dhe sytë, rrudhet në fytyrë,

kur kupton se këtë erë të keqe

po e lëshuekan këta barkfryrë.

 

??(Shkruar në tokë, muaji gusht)

 

 

EPIT‘RAME

 

Loja

 

Kur si f?mij? luftonim n? dy an?,

Secili d?shironte t? jet? partizan,

I shoh f?mij?t prap? luajn?,

E s’i pengon asnj?rit t? jet? gjerman.

 

Prap? p?r loj?n

 

E f?mij?ve pam-pam n?p?r oborr k?rcet,

-Mami, gjerman?t krejt i kam vrar? un?,

Motra hap syt? e p?rvajsh?m v?llait i flet:

=Hajvan, po babi tash ku do t? gjej? pun?.

 

P?r er?n e djers?s

 

Hunda e tij zot?rinjsh, e thot? edhe vet? prore,

As parfemin e k?ndsh?m t? zonj?s s’ e duron,

E cud? pra, era e r?nd? e djers?s pun?tore

n? veshje e n? stoli t? vetat, nuk i pengon.

 

Koka nga lart?sit?

 

Shum? lart, pa shkall?, m? ngriten me votime,

Ashtu papritmas e disi p?rnj?her?,

N?se zbres pa mbajt? kur t? thermohet koka ime,

Ju mbyllnje hund?n se edhe koka bosh l?shon er?.

 

Lutje Redaksis? s? gazet?s

 

Ju lutem si funksionar vet?m nj? dit? m? pranoni,

Dhe as nuk dua rrog? nj? gjysm? milioni,

As m?ditje e p?rditje t? m?dha si ata,

Por t? vij atje, kafe e uj? t? thart? n?se doni

B?n? t? m? qitni, e p?r bised? si honorar,

T? m’i jepni dy-treqind mij? dinar?.

 

Lutje Redaksis? s? emisionit

“U(lu)rime  e p?rshendetje”

 

Ju lutem, shum? ju lutem shok?,

Emitoni k?ng?n e urimin q? k?rkova

E mos m? humbni kaq shum? koh?

Se, q? nj? muaj e m? tep?r,

Jam duke pritur pran? radios,

Urimin e emrin tim ende s’i d?gjova.

 

Ju q? keni diçka n? dor?

 

E dim? se ju tash jeni t? zot?t,

dhe se keni diçka n? dor?,

prandaj ju lutemi, at? q? keni n? dor?

fort t? mos na e shtr?ngoni,

dhe krejt fondin e akrabave

pasi ta shfryt?zoni,

ata q? jan? v?rtet? t? aft?

mos i harroni!

 

Nina-nana

 

Nina-nana djali im,

edhe n? mos m?sofsh shkrim-lexim,

p?r k?t? pun? ti flij i qet?,

se kollaj punon n? gazet?.

 

I marri

 

Para sht?pis? s? madhe t? ndonj? autoriteti

ai ndalet, rri gatitu, me dor? duke salutuar,

p?r k?t?, i marr? i thon? gati gjith? qyteti,

po ai e di q? djersa e popullit duhet nderuar.

 

Epigram pa em?r

 

P?r kok? t? çdo banori, nj? mij?, aq t? r?nd?, dollar?,

plan i madh! vall? i duron kok? e njeriut ton?,

gjith?sesi kjo holl?sisht duhet studiuar m? par?,

planin! e realizojm? ndonj? decenie m? von?.

 

Raport rreth epigramit pa em?r

 

Kjo ç?shtje v?rtet bim? me rr?nj? t? thella doli,

u mblodh shum? her?sh ekspert?sh nj? komision,

e çdo frut faktesh nga deg?t e saj mbasi e voli,

realizimi i planit mbeti p?r ca decenie m? von?.

 

Fajtor?t

 

P?r mossuksese fajtor?t duhet gjetur,

nuk ka asish q? k?t? nuk e din?;

le t? na jet? turizmi e vetmja deg? ekonomike,

fajtor? do t? jen? turist?t q? nuk vin?.

 

Metamorfoza

 

P?rdridhet n? maksi pallt? me t? rrug?n kah f?shin,

fytyr? t? zbeht? murgeshe e n? shpin?

flok? t? gjata krehur bukur e pal?-pal?,

e n? letrat studenteske, p?r gjinin? sh?noi-djal?.

 

Puna rreth leshit

 

S? pari besa na pat?n habitur,

djemve t’ u mbulohen vesh?t pat?n lejuar,

qethja q? b?jn? tash s’ ?sht? e papritur,

edhe rreth leshi dikush duhet angazhuar.

 

Zemrimi i pabaz?

 

Drejt jet?s s? mir? jemi kah shkojm?,

pun?toris? n? k?t? rrug? u nisem t’ i prijm?,

se jemi pasuruar tep?r tash na akuzojn?,

po na si do t? prinim n? rrug?n q? s’e dijm?.

 

N? em?r t? popullit

 

-N? em?r t? popullit, ma jepni fjal?n!

-N? em?r t? popullit, t? arrestoj!

-N? em?r t? popullit, zot m? nuk ka!

-N? em?r t? popullit, si zot dua t? rroj!

 

Dy fjal? me Marksin

 

-P?r socializ?m, shok Marks, kush duhet t? luftoj??

-Po...ai q? ky rend jet? t? mir? i siguron...

-I dyqindti miliarder un? arm? k?rkoj,

socializmin tim me çdo kusht dua ta mbroj!

 

Pyetje pa r?nd?si kryetarit t? qeveris?

 

E di se shume gajle ka i qeveris? shoku kryetar,

psh. Marksin e njeriun ton? sa m? shum? si t’i afroj?,

po un? si shef i bashk?sis? me dhjet? an?tar?,

m? vie keq n?se hallet m? shum? do t’ia shtoj

por, me leje nj? pyetje pa r?nd?si do t’ia b?j-

me tet?qind dinar? rrog? vet? i dhjeti si t? jetoj.

 

Era e r?nd? e djers?s

 

Djers?n e huaj disa e kan? p?rvet?suar,

k?shtu fjal?t pand?rprer? d?gjohen,

mir?, po a thua k?ta zot?rinj t? nderuar,

nga er? e r?nd? e djers?s s? huaj si mbrohen!?

 

Shkolla jon? e BB

 

Nuk ?sht? me r?nd?si shkolla jon?,

por si shkohet m? shpejt n? bregdet,

dhe BB n? gazeta, n? biseda, n? radio e televizion,

q?kur i ka v?n? binar?t e lokomotiva t? madhe b?rtet.

 

Shkruan p?r fshatin

 

P?r faqen e fshatit n? gazet?

rrog? t? majme merr,

e pra nga hoteli kryet

kurr? jasht? s’e nxjerr.

 

Profesori zem?rmir?

 

Profesori yn?, i urt? e i mir?,

voc?rrak?t i ka dashur gjith?her?,

prandaj dy nx?n?seve t? veta

nga nj? f?mij? ua ka l?n? n? der?.

 

Kudo na p?rfaq?son

 

Ty t’kemi autoritativ e fytyr? serioze n? aren?n politike,

ti na p?rfaq?son, populli atje vet? t? ka deleguar,

por jo edhe k?tuku e ke z?n? vendin e t? interesuarve,

me grua e t? afërm, n? premieren e shfaqjes artistike.

 

Nuk jemi m?sues

 

Si p?r tallje, p?r çkado kur bisedonin,

nj?ri-tjetrit me fjal? i rrotullonin

n?n? e bab? e t? gjitha rr?nj?t e tjera,

-T? kemi turp, tha-se s’jemi m?sues po shofera.

 

Nj? shkenc?tari para vdekjes

 

Nd?r t? par?t doktor shkencash u b?,

nga kjo, si thon?, para fitoi me grusht,

e sot aty ku ?sht? tavolina e bixhozit

dit?n as nat?n p?r asgj? s’e z? ngusht.

 

Nd?rgjegjja

 

Dy-tre gishta ndal prej stofit t? çdo metrit,

m? pak kurr?, n?se jo edhe m? shum?,

shit?s e kontrollor i p?rkundin k?shtu nj?ri-tjetrit

nd?rgjegjen e tyre t? ven? n? gjum?.

 

M?sues i koh?s

 

Me duar n? xhepa endej posht? e lart? klas?s,

nx?n?si çoi gishtin-“n? cilin vit n? Dib?r

mbaroi keqas ushtria e Hajredin Pash?s?”

-Ulu n? vend-i b?rtiti-e lexoje n? lib?r!

 

Nuk pi

 

Autobusi plot udh?tar? n? rrug?.

-Vet?m edhe nj? got?, shok kamarier,

se shum? nuk pi-me dor? tregoi kah rruga,

-po sheh edhe vet?, hik, un? jam shofer.

 

Poet-uci

 

Dy vargje mori k?tu, nj? e p?rktheu,

t? kat?rtin n? nj? lib?r t? vjet?r e gjeti,

nj? strof? e shprishur i buz?qeshi nj? dit? n? gazet?,

tani mes vargjesh t? tilla shton edhe “un?, poeti”.

 

Kritiku

 

E pat m?rzitur n? m?nyr? marroqe

p?r vepra e shkrimtar? duke i folur

redaktorit q? e kishte mik,

ky ia botoi

t? shohin dhe t? tjer?t marri t? pashoqe,

po ai at? dit? e sot n? let?rsi mbeti-kritik.

 

N?pun?si principiel

 

I tha n?pun?sit q? me naze pinte kafe

-K?t? pun? sot a ma rregullon?

-Eja nes?r, e iu kthye shokut q? b?nin llafe,

-parimi ?sht? parim, ti bile k?t? e kupton.

 

N? stilin e k?ngës popullore

 

L?r? t?rkuzen, l?r? dhe shatin,

dhe merr rrug?n e Gjermanis?,

l?r? shkoll? e sht?pi, l?r? dhe fshatin,

se ajo ?sht? rruga e ardhm?ris?.

 

Fe e re-tregtia

 

Ju p?r shkolla nuk jepni e p?r dituri,

por p?r haxhill?k e p?r xhamia,

se p?r besimtarin q? m?syen Qaben?

tani fe e fort na doli tregtia.

 

Ajo ?sht? e r?nd?sishme

 

Manash ekonomia

dhe ngjarjet politike,

t? drejtohemi atje

ku luan fytyra e shtetit-

n? ndeshjen futbollistike.

 

Vetura-gjithçka

 

N? t?r? sht?pin?

nuk ka macja çka i l?pin,

nuk ka tash as s’pat dikur

e hunden p?rpjet n? vetur?.

 

Sht?pia me djers?

 

Kat-kat, her? pjes? tjera anash,

k?shtu p?rmuaj po i rritet sht?pia,

po, se me fuqin? pun?tore

mjaft mir? po i shkon treg?tia.

 

Kush “na e zbardhi faqen”?

 

Po ju shohim e po ju dëgjojmë

se në të përdorur të fjalëvet

“na e zbardhi faqen” jeni aq gojëlirë

sa po na shtyni të dyshojmë

vallë, këtu e më parë mos ishim faqenxirë!?

 

Lutje

 

I botoni këto dy-tri vjersha të mia,

ju lutem shumë shok redaktor,

se kështu, pastaj, ekziston mundësia

në fakultet të më zgjedhin profesor..

 

Edhe një lutje

 

T’i largojmë lypsat, qytetin ta pastrojmë,

poashtu edhe rrugët duhet fshirë,

të gjitha këto nëse dëshirojmë

para mysafirëve të jemi të pasur e të mirë.

 

Zgjedhim???Gërshërët

 

Unë vallëzoj???Unë kam stofin,

ti vallëzon???ti ke stofin

ai i bie tupanit.??ai i ka gërshërët..

 

Ku  m’je nis?..

 

Profesori ynë i fakultetit

në aktivitete politike

dallohet si shumë punëtor’

Telegrami përshëndetës

dërguar lart nga një tubim

i pranohet si punim shkencor.

 

Q?ndroni

 

Mbroni vendet, zini pozitat,

se shum? na t? rinjt? ju rrezikojm?,

qqitni kurtha, zini pritat-

b?n dhe nga jasht? vendin ta nd?rtojm?.

 

Si s’paske turp?

 

Muaji ka jo m? shum? se tridhjet? dit?

e ti ke shtrir? dor?n l?mosh? t? k?rkosh

pra atje merr parat? e ndihm?s sociale,

me t? cilat, e di, pes? dit? mund t? jetosh.

 

Neve, si askujt tjet?r

 

Neve, si rrall? kujt mbi tok?

na shkon fare mir? p?rdore

administrator? e tjer?t n? vend

e jasht? atje n? bot?-klas?n pun?tore.

 

Nd?rrojn? koh?rat

 

Nj? poet dikur k?shtu k?ng?s ia niste-

malet u b?n? fusha, fushat u b?n? male,

brend k?tu na e kemi Partin? Komuniste,

e klas?n pun?tore diku atje-ilegale.

 

Ai q? b?n pak zhurm? p?r shum?gj? send

 

Qenka siç na qenka kjo bot? e ngrat?,

kritikon gj?rat p?rreth e b?n? shamat?

e vet? nuk di mir? ta dalloj? ar?n nga livadhi,

i posht?shkruari hiq ndryshe po-Mllef Madhi.

 

Bota e re

 

Bota e re

e lazdruar

e pa fre

me atom

e me droga

e martuar:

herë maksi

herë zdesh

qesh kur qahet

e besa shpesh

proteston

demonstron

por të vjetrit

i kanë futur

vesht në lesh

nuk dëgjojnë

e dot s’kuptojnë

se rininë

me fjalë boshe

e tam-tame

s’e zvarrisin

në greminë

e duhet të dinë

ç’do t’u dalë

në ditë të mbrame.

Duhet të nisin

një lojë ndryshe

se çdokush

dhe ime gjyshe

e ka kuptuar

se me kalë

ende në Hënë

s’u ngjit kush...

Sido gishtat

që t’ia ndërrojë

bota e vjetër

lojën tonë

na do ta luajmë

n’anën tjetër.

Na thomë shumë

edhe kur heshtim

e kur flasim

si lumë i madh

që është i qetë

kur vërshon

mal e fushë

i rrafshon

e i bën det

dhe fjala jonë

ashtu ushton.

“Bota e re”

kjo jona...

po e lë tash

e them tevona

se këta shokët

mund të hidhërohen

e këto vargje

s’do të botohen.

 

Në treg

 

E çoi gruaja, s’pati shteg,

u nis Sefa doli në treg,

u soll rrotull, poshtë e lart,

gjet’ dhe njeri që ia bart.

 

Provoi djathin, rend bulmetin:

-Kjo çka është, qenka për mbretin?

-I kulluar, bulmet si ari,

është kos dhensh, i tha fshatari.

 

Po mendohet Sefa i mbarë,

“Një dhen do të blejë sa më parë,

kos të kulluar të kem përditë,

jo si tash dy-tri herë në vit”.

Flet me zë, nuk flet me veti,

-Dhenin tënd s’ e mban qyteti,

kosi e djathi, lumë daija,

hiqu ti se janë punë të miat!

 

Puno zhguna e mbaro stof

ta kem nxehtë unë kur bën  ftohtë,

se kosin vetë ta sjell në pazar

sa të ketë bjeshka dushk e bar!

 

(Botuar te “Thumbi”)

 

Delja e dhia

 

Ishin eçtuar, kishin kullotur në livadh,

që të pinin ujë duheshin kërcyer një gardh.

E para u nis të këcej delja e pasherr,

dhe bishtin e çoi të mos i kapet në therrë.

 

Mbasi pinë ujë, kur dolën matanë,

e tallte dhia, s’i lente kund vendin,

qeshte e dridhej duke i thënë:

“ta pash-moj, ta pash-atë sendin!”

 

U kthye delja dhinë u ndal po e këqyr:

“ti e mbrapshtë, krijesë e pafytyrë,

njëherë më ndodhi tallesh e më shan

pra, bishtin përpjetë përherë ti e mban”.

 

Fqinjtë dhe i sëmuri

 

U shtri në shtrat, i sëmurë, një fshatar,

erdhën fqinjtë, kur e panë si është e ç’bën,

i muarën lopën, pllugun e atë copë arë,

se tjetërgjë s’kishte, dhe ashtu e lanë.

 

Mbet vetëm fshatari, i sëmurë, i lëkurtë dhe i thatë

fqinjtë pritnin ta shohin të shtrirë, të vdekur, në shtrat.

Kur ishte shumë keq nuk ja ditën hallin,

i muarën çka kishte e gjithëçka i bënë:

u ngrit i fortë, shkoi nga ta të kthejë mallin,

palçkitës e pushtues-nisen e i thanë.

E muar lopën e vet, pllugun e atë copë arë,

pushtues i thonin fqinjtë e s’pushonin duke sharë.

????

(Mars 1973-Thumbi)

 

Dy deshët dhe ujku

 

Dy desh kullotnin bashkë në livadh

njëri ishte i zi, tjetri krejt i bardhë;

të dytë ishin trima

të shpejtë si vetëtima

nuk dinin ç’është ika,

s’dinin ç’është frika.

Si çdo ditë, prapë ishin në livadh

kur dual nga mali një ujk i madh,

një ujk dinak nga mali doli

urtë e qetë deshve muar e u foli?:

“U betohem në fjalë, u betohem në kokë

do t’jemi miq e vëllezër, do t’jemi shokë!”

Desht u pajtuan, pasi kuvenduan

dhe me ujkun miqësi forcuan.

Desht u gëzuan shumë, për këtë bashkim

po më shumë ujku, se kish’tjetër qëllim.

Një ditë kur hapi sytë herët në të gdhirë

dashi i zi pa ujkun buzët duke i lëpirë

“E hoqa-i tha ujku-se e kishim armik,

ngjyrë e tij e bardhë në terr na sillte rrezik,

por unë e ti prapë, do të jemi miq e shokë

të zotohem në dhëmbë, të betohem në kokë”!!

Vazhduan bashkë rrugën, vijuan bashkë jetën,

po ujku si ujk s’pat si e ndal veten;

“Ç’i ke nxjerr dhëmbët, mik, pse ashtu më shikon

miqësi, besë e fjalë pse kështu i harron!??”

“Ngjyra jote e zezë, ditën shihet larg lum miku,

më duhet të të heq që vetë të shpëtoj nga rreziku!”

Ujku mbushi barkun, barkun e vet të madh

nga dashi i zi mbetën vetëm eshtrat e bardhë.

 

Lisi e gëmusha

(Një mikut)

 

-Për kob tëndin në qiell po prek

sipri të gjithëve kryet po të shkon,

kur rigon si saç kur pjek

nën krahë tutë të tjerë strehon;

por kur fryn, kur bën furtunë

mllefin në ty e shfrryn çdo erë

dhe atëherë

sa e lumtur që jam unë.

rrudhem fort, trusem për tokë,

ndërsa ti i shkretë i mjerë

përnatë luftë, përditë poterë

pandërprerë dimër e verë

degët pëlcit kërcit përherë

në rrufe, në thatësi dhe erë!.

Dhe kujt t’i jesh hije e strehë

kur të coptohesh të zvogëlohesh

nuk të sheh, më nuk të njeh

por sopatën shkon e mpreh.

Dije mik që kot nuk thonë

se kush lakohet gjithëmonë

me erërat mirë e çon.

-Mu aty dhe qëndron puna

rrokem fytem me furtuna;

i tmerrshmi qiell kur më rrufeton,

degët përdhe kur m’i rrëzon,

prapë ushqim s’jam për gomarë

po në terr e në dimër dritë e zjarr!

 

I ulur në prag të derës së historisë

 

Histori, hap dyert! Shih si është gatitur,

???   sa bukur është veshur

Lexohesh me mburrje e dhimbje,

por edhe me të qeshur.

 

Kishin ikur tutje kohët e pyetjeve të egra -

??a luftove për vatanë

A u vra kush yti në luftë, kur, qysh,

??për ke e në cilën anë.