Zemra Shqiptare

  https://www.zemrashqiptare.net/


Brahim Avdyli: A mund ta gjejmë thelbin e jetës

| E diele, 26.03.2017, 10:51 AM |


Brahim AVDYLI:

 

A MUND TA GJËJMË THELBIN E JETËS

 

THIKAT E MLLEFIT

 

1.

 

Përherë godasin pas kurrizit...

 

Dhembjet e mia

e përkushtimin e dashurinë

prore i keqtrajtojnë,

 

i shpifin gjatë mendimet që nuk thuhen

skutave të errëta të prapësirës...

 

2.

 

Djalëzia është e panjohur

nëpër të gjitha hapësirat e këngës,

 

 

ku e di unë i mjeri ç`faj kam bërë

 

e etja e madhe e dashurisë

plagosur rrjedhë...

 

3.

 

Laj gjak pabesie kurdoherë

rrugëve të botës

 

askujt nuk i kam borgj

ndër frymimet e mia për të nesërmen

 

për ta ruajtur

pastërtinë boreane

të maleve!...

 

4.

 

Thikat e mllefit nuk i shoh

derisa vrapoj me laps e me letër

 

dhimbshëm më rredhjë

gjaku nëpër fjalë,

 

e sa e gjatë paska qenë

jeta e përkohshme,

 

bota e gjallë

me Zemër le të matë

pikllimet prej kënge!...

 

 

VARGU I PAKËPUTUR

 

1.

 

Nuk e di kush më la

në këtë gjendje-

shpresë a ka vetmia,

 

shpirtin ma bllokuan

në këtë trup të shkallmuar

 

 

t`a dërmoj jetën e vrarë

deri në fund

kjo nuk bënë,

 

e dënimit tërësisht i ngjaj...

 

2

 

As grua as vajzë

nuk gjenden pranë meje

 

gjysmën e dëshprimit

të ma vjedhin

 

e të mund të m`a ndezë

një qiri

në këtë gjamë të shpirtit...

 

3.

 

Papritur erdhi

komisionari i vdekjes

 

të shqyrtojë

se a mund të dal

edhe përtej kësaj tragjedie

 

apo të shoh pak dritë

në fund të jetës,

 

por, kështu më la

në vrushkullin e lotëve

pa frymë

gërmuq

e në traumë të përplasjes!...

 

4.

 

Nuk e di sa e kisha

gjasën e shpëtimit

 

erdhi mbi mua

mjeku i shpirtit,

 

më tha

brenda të mundshmes

t`a bëj jetën

vargje me lotë...

 

5.

 

Kështu,

kënga do të jehojë

edhe jashtë meje-

 

dita do të kthehet

në filimin e vargut.

 

6.

 

Tani, kush do t`a gjëjë

frymimin e ndaluar,

 

komisionari i vdekjes

iku ndër fjalë

 

e më la

në shoqërimin e vetmisë,

 

kur lotët pikojnë

vargë e varg

si të pakëputur...

 

 

FRYMËMARRJET E NDALUARA

 

1.

 

Jetoj kot

jashtë të gjitha gjërave të nevojshme-

 

fëmijët paskan dalur prej dorës së babait

jetojnë e përplasen të shkëputur,

 

me lot nëpër faqe i mati lëvizjet e tyre

me të hollat që nuk janë më shumë se fymëmarrja ime

 

një veturë të dhënë si dënim nga të njohurit

mezi ecën nëpër rrugë

sikur të sillet rreth botës, e mjera!...

 

Nëpër Itali zvarriten

e në Venedik ndalem për pak

në karrikën që para dy vjetësh e kisha shkruar poezinë

 

e dikush ma theu pa e ditur çelësin e veturës

i merr edhe të hollat e mbyllura në sirtar

megjithëse i kishte kontrolluar të gjitha çantat e ngarkuara,

 

dhe mi prishi dy minuta kohë të mendimeve të rastësishme

për të ikur përtej dhembjes së pafjalë...

 

2.

 

A e dini,

Italia është e ngarkuar përtej vjedhjes legale

derisa Gadishullit Apenin i bie i vetmuar-

 

jam i varfër në të holla e në ndijime shumë i pasur,

 

duhet të ruhesh

nga djalli me ngjyrë të pështjelluar

se pështjellohet jashtë dritës,

 

as kokën nuk e ke në vend gjatë tërë kohës

serpentet apo jevgjitët nuk kanë emër që të kuptohet

 

a janë gjarpër të ftohtë apo hijena të liga të gjakut

mbeten vjedhësa të pamëshirshëm,

 

Zoti i Madh paçtë mëshirë për nevojtarët

për ata që nisen në Besë të tij

 

dhe i ruajtë nga koha e vjedhur!

 

 

MILIONA STËRKALA TË PIKËLLIMIT[1]

 

-Me rastin e mbytjes së dhembshme

të Almir Aliut, nga dora kriminelle serbe...

 

 

Rrathët e vdekjes kanë plasur papritmas

është ngrirë nën dhé buzëqeshja trëndafillore,

nga fundi i nëntokave shpirtërore klith prore Almiri

dhembja e flaktë për Ardheun e kallë galaktikën

e na i shpërdanë në miliona stërkala të pikëllimit,

vdekja papriturazi e rrëmbeu në kulmin e gazit fëmijëror

në piramidën e kufomave shekullore të gjenocideve...

Edhe po ta mbulonte deti i shqetësuar tokën anë e përtej

nuk do të na shuante kurrë nga zemra mllefin e sertë,

janë të mbuluar armiqtë tanë me një plaf të shkyer

e krijesën tonë e lanë t`a hanë gjallesa të tmerrshme të dheut

atje ku i hodhën mija të mbytur ndër urrejtje

madje edhe foshnjat që sapo kanë ardhur në këtë botë,

sikur duan me çdo kusht të pamundësojnë rriten tonë...

MERYAMUN i themi Aleksadrit të Madh e nuk është sllav

shqip ka folur e shqip qanë e qesh me rritjen ILIRE

Almir Alia mezi pret të trondisë dheun e etërve të parë

deri te Kokina nëpër bjeshkët e larta të Kumanovës

ku Dielli, Qielli, Retë, lëvizja e Yjeve mateshin ilirisht...

Athua paska tretur o Zot i Madh buzëqeshja jetësore

a mos ka ikur shpirti i tij midis bjeshkëve të dhembjes

nuk e kam tepruar aspak të mbërrij bojliat e viteve

me fuqinë e vogël e kam ruajtur paqen e shenjtë amshore!...

 

Vonë kanë ardhur këtu sllavët me djallëzinë e Iblisit

serbët, serpentët, sorbët, shkja, e së bashku me ta bullgarët

le ta dinë se edhe gurët do t`u përgjigjen ilirisht e shqip

mos të vazhdojnë të gërmojnë jetën nën këmbët tona

Almirat këlthisin tmerrshëm në kokat e mbushura

mjaft më na i keni krasitur krahët e njomë të viteve,

 

buzëqeshja trëndafillore e Almirit është ngrirë në pezm

derisa të zhduket Iblisi[2] me hijen e tij të zezë!...

 

Iliri-Zvicër

03.07.2016

 

 

DHEMBJA E PA FUND

 

 

Si është e mundur

të kemi pak kohë

 

të fërkojmë dhembjet tona

e të përplasemi në fillim

me atë gur të tradhëtisë

që na pret

dy fjalë shqipe t`ia themi

njëri-tjetrit,

 

të ngritemi sërish

nga ajo peshë e madhe

e kohës sonë-gur

 

e ngadalë t`a rrotullojmë

me rëndësinë e mileniumeve.

 

Duhet të mos jepemi

jo kurrë

derisa te dalim mbi kodër!...

 

Sizif, i ziu Sizif,

sa do të vuajmë

me këtë gur?!...

 

Dhembja, a ka fund?!

 

 

PËRPLASJET NGA ARESI[3]

 

 

Në këtë kohë i kemi

tri përplasje me Aresin,

 

njëzetë e nënta është e fundit me të keqen

nëpër hajdutlëqet e pisave të Iblisit

 

edhe gjatë natës përpiqen të ma vjedhin qetësinë !...

 

Tani i bie prapa Zarës

ku shkolla e parë shqipe i vazhdon rrjedhat e fjalës,

e në anën tjetër është Putini

me kundërshtitë e prapta.

 

Duhet t`a lë prapa fatin e të jem në Kosovë

krahas kërcënimeve të vdekjes,

 

derisa e shkuaj poezinë

futen për derë të qenies plotë fëmijë

e i ndërrojmë disa fjalë të shqiponjës...

 

Kisha frigë

se ata i ruhen ariut të bardhë të Rusisë,

e pashë se dinin si fluturonin shqipet

deri te Krijuesi i Botës,

 

Dielli e kishte marrë tërë ditën

në krahët e tij jetëdhënëse,

 

prandaj, sa të duan le të pëlcasin vetëtimat

nëpër malet dinarike,

 

Putini le të përpiqet të mi vjedhë popujt për luftë

ai shpirtin e gjenisë nuk mund të ma vjedhë-

 

poezitë i kam të gatuara në qenien time,

 

jam ai që përplaset me Aresin

mbi ne ndodhet mileniumi i paqes me Diell

 

lum ai që ecë nëpër shkëlqimin e viteve!...

 

Autobahn, mbi Zadar të Kroacisë,

29.07.2016

 

 

OSHËTIMA E KËNGËS

 

 

Është zë i trishtueshëm

mjaft melankolik-

 

me vetminë e erërave

e stuhitë e dhembjes

në atë degë të pritjes...

 

Sa e gjërë hapësira

anë e përtej këngës

me atë tel të këputur

 

derisa nuk i shoh

me bebëzat e fjalëve

përtej mjegullave...

 

Kënga është bërë

zgjua bletësh

në të cilën

oshëtinë dhembja

 

nëpër tingujt e përhershëm...

 

 

MOTIVET QË NUK KAPEN

 

 

A janë mjegulla nëpër sy

a janë frymëmarrja e kohës sonë

a janë zonjat e blerta që dalldisen

apo hiçgjë që vetvritet...

 

A janë hije të befta këto motive

që të ndjekin pa i ndjerë pas kurrizit,

 

mendjen e ke të ikur në lartësi

derisa befas të prekin mbi supe...

 

Po të kthehesh realisht

si të ktheheshe t`a përqafosh

të Bukurën e cila moti të ka munguar

 

zhduken për një çast e aty nuk janë,

në stepje të mbetet kënga apo vaj!...

 

Çudi, si janë këto motive,

shkrihen e tretin në lumin e rritur të viteve

nëpër furtunat e jetës,

 

ndoshta të vjen keq e të dhimbsen

motivet e përmbytura

 

të duket se i ngrisin kokat e qajnë

derisa i përfshijnë valët!...

 

 

SHKATËRRIMI I QENIES

 

1.

 

A është mëkat të luhet

me ndjenjat e virgjëra

të qenies foshnjarake

nga uni të qenmes-

 

sigurisht se nuk e dini

prejardhjen e interesimeve tuaja,

 

as dhembja e paduruar

nëpër kthetrat e elektonikave

deri në vjedhjen e tmershme

të ëndërrave...

 

2.

 

Çdo gjë duket

se ka rrjedhur praptazi nëpër kohë

se nuk është diçka në rregull,

 

aspak nuk e mendojmë

prej cilës ndjenjë të thekshme

është prekur zemra,

 

Çuditërisht

sikur qenka kthyer jeta

në fabrikate,

 

e njerëzit e botës

janë të zbrazur nga mendimet

derisa e blejnë

edhe vdekjen më të holla...

 

3.

 

Duket se është çnjerëzuar

bota

deri në fund të fjalës

 

e askush nuk e merr vesh

të vërtetën e vigjër

 

derisa flasin

me normën e ditëve të bjerruna,

 

njeriun na duket se është bërë

anmiku i vetvetes

derisa errësira e mileniumeve

gadualisht e mbulon

hapësirën tonë...

 

4.

 

Tani, sikur asgjë

nuk mund të mësohet nga historia,

 

e largët dhe e pakuptimtë është edhe ajo

e marrtë djalli,

 

kush dëshiron t`a mësoj dje e pardje

sepse kështu na e përkthejnë

përkthyesit e vrasjeve elektonike

 

më mirë është të mos quhemi

me atë emër të vonë

derisa djalli është bërë pjesë e atomit

 

e kaluara po shkatërrohet,

 

prandaj le të eksplodojmë

në miliona thërmija të imta të qenies

të japim shpirt pas secilit mendim

se jemi me kohën...

 

5.

 

Rekapitullimi i vdekjes

apo lojët e papritura me kohën

të bëjnë të harrosh

fillimin,

 

paskam rrjedhur në vite

jashtë vetëdijes

nëpër shkatërrimin e qenies!...



[1] Kjo elegji u lexua në Konkursin e Takimeve Tradicionale „Nëntori poetik 2016“, të LKSHM-së, me 12 nëntor 2016 në Kulturzentrum, Mynih dhe fitoi Shprëblimin e Jurisë.

[2] Për ata që nuk i dinë, po ua shpjegoj se emri fëmijëror i Aleksandrit të Madh ilir ka qenë MERYAMUN, që do të thotë: MIRË JAM UNË. Ndërsa obervatori i pestë (5) ilir i astrologisë ka qenë në bjeshkët e Kumanovës, maja KOKINA. Sa i përket emrit IBLIS, e them se emri i vërtetë i Kryedjallit/Kryedemonit, që është kundërshtar i Zotit të Madh, është IBLIS. Ai është dënuar nga Zoti i Madh përjetësisht në thellësinë e ferrit, pra në Luciferr. Prej andej, bënë prova të dalë si hije mbi tokë nëpër veprimet e liga të popujve të ndryshëm…

[3] Kjo poezi është lexuar e ndëgjuar me respekt në Konkursin e hapur të LKSHM-së, me 11 mars 2017, ku dy anëtar të Jurisë e hoqën „Shpërblimin e Jurisë“ dhe nuk ia ndanë asnjë shpërblimi kësaj poezie, për shkakun se „e atakonte Putinin“, gjë që nuk është e vërtetë, sepse poezia dhe letërsia është shprehje unit të shkrimtarit; e luftës së ftoftë të superfuqive apo përpjekjeve të ish superfuqisë dhe i mbijetesës apo lirisë së njeriut. A kanë patur „të drejtë“ 2 anëtar të Jurisë, madje njëri të deklaronte gjoja në konfidencë, se „e kishte rënduar poezinë, pasi e atakonte Putinin“, le të gjykojë opinioni i gjërë lexues. Ne, po i japin edhe këtë shënim…