Poezi nga Drita Lushi

POEZI NGA DRITA LUSHI

 

Traduzione italiana a cura di Albana Alia

 

TI LASCIO QUESTA POESIA

 

Quando non ci sei,

mi siedo sulla tua poltrona;

sfiorando le carte sparse sulla scrivania

i libri lasciati aperti…

una confusione che amo ormai …

Ah, anche oggi ti sei dimenticato i tuoi occhiali…

Metto le mie dita sulle tue,

sui tasti dove crei tante belle parole,

o quelle che ti assillano non di rado,

mentre unisci le lettere per sprigionare nostalgia e anima..!

Per un attimo mi sento come te..

mentre ti scambio con me stessa;

chiudo gli occhi per immaginare il tuo arrivo…

improvvisamente,

corro alla finestra e guardo giù,

Appari veramente…

e io sorrido…

sorrido…con i miei presentimenti…

veri, quanto la verità

del mio sentimento per Te

Eh…

Ti amo anche in assenza,

amo ogni oggetto che sfiori;

e quando appari…

mi sento ancor di più  innamorata …!

Sono di poche parole…

E queste non te le ho mai dette…

Nemmeno adesso…

 

Semplicemente lascio sulla tua scrivania …

questa poesia…

 

 

SINFONIA DELLE STELLE

 

Non sapevo che persino la notte, nel suo silenzio

componesse questi suoni così rari.

Ascoltate!…

Date ascolto, come faccio io;

oltre i grilli in questa notte primaverile,

si ode una musica e scorre un fiume

Un’armonica sulle labbra della notte

mi porta in mente che persino le stelle fanno rumore.

Guardandosi a vicenda si affrontano, si spingono,

per poi ammirare la luna di fronte, circondanola

per attrarre la sua attenzione.

Da giovani danzano il ballo delle stelle,

i piedi sbattono sul suolo a ritmo luminoso,

esattamente come i ballerini di un tempo

partoriti dal ventre del big-bang.

Non sapevo che la notte fosse così rumorosa, non lo sapevo…

Stanotte, vedo e sento la sinfonia delle stelle….

E la luna, dirige con la faccia da donna.

 

 

A UN AMORE

 

Ti ho amato senza pensare

che tu fossi il migliore,

poiché l’amore non è selettivo

è così ingenuo il mio amore;

Saprebbe amare come un calmo corso d’acqua di maggio

o un cielo nuvoloso nel mio percorso

*.

Ti ho amato senza pensare

all’abito da sposa,

all’altare,

alla sala da ricevimento e agli applausi,

mentre promettevamo amore eterno

l’uno all’altra, nella gioia e nel dolore.

A cosa servono le promesse in amore,

quando valgono solo per le guerre?

Le promesse, gli anelli e le parole

non possono tenere uniti due cuori

 

Ti ho amato senza pensare

di avere figli con te.

Non sono i discendenti,

a tenere in piedi un amore.

 

Amandoti giorno dopo giorno,

mi sono innamorata senza rendermi conto,

dando il tuo nome al mio Amore.

Lo sapevo e lo so fin troppo bene

che le cose vere accadano così raramente,

ed è difficile che durino nel tempo…

 

E quando sembra, che presto finiscano,

rinascono, per sopravvivere dentro di noi in eterno

 

 

GLI OCCHI

 

Ah, gli occhi, gli occhi!

Quando sono lontani,

dividono il cielo in due

Nello scambio degli sguardi,

i cieli diventano due

e il mondo comincia a ricomporsi da capo, ancora!

Ah, gli occhi!

Non dovevi lasciarli in pegno a me

Né io, i miei, a te!

 

 

AMARE UNA DONNA

 

Non è semplice amare una donna,

donarle parole di occhi e baci;

Carezze lunari, comete e stelle

scendere sulle sue mani.

 

Devi saper amare una donna!

giungere un oasi nel deserto,

un oasi azzurro (solo per te)

terra d’amore.

 

Serve coraggio per amare una donna!

trovare strade e sentieri (sconosciuti)

per poter conquistare

le rive dorate.

 

Devi saper tenere una donna

poiché ti ha messo il cuore nelle mani,

più di quello – il suo amore.

Devi sapere, sapere, quindi …

 

 

PO TË LË MBI TRYEZË, KËTË POEZI

 

Kur s’je,

vij e ulem në poltronin tënd;

Prek letrat e shpërndara

Librat e lënë hapur…

Një rremujë që jam mësuar ta dua…

Ah, paske harruar të marrësh dhe sot,syzet e tua…

Vë gishtat mbi të tutë,

në tastat ku formon fjalë aq të bukura,

ose që të mundojnë jo rrallë,

tek lidh gërmat të nxjerrësh aty shpirt e mallë..!

Ndihem ti një moment..

Ndërsa ty të bëj vetveten;

Mbyll sytë të imagjinoj ardhjen…

E befas,

Vrapoj në dritare të shoh rrugën,

Dhe vërtet shfaqesh…

Unë qesh…

Qesh…me parandjenjat e mia…

Te vërteta, sa e verteta,

E ndjenjës sime për Ty

Eh…

Te dua edhe në mungesë,

duke dashur çdo send që prek ti;

e kur shfaqesh…

ndihem dyfish në dashuri…!

Unë kam pak fjalë…

Dhe këto s’ti kam thënë kurrë..

As edhe tani…

 

Thjesht,po të lë mbi tryezë …

këtë poezi…

 

 

SIMFONIA E YJEVE

 

Se dija që edhe nata, me qetësinë e saj

kompozonte këta tinguj kaq të rrallë.

Pa mbani vesh…

Mbani vesh si une;

Vec bulktheve ketë nate pranvere,

Dëgjohet një muzikë, e rrjedh edhe një lumë.

Një harmonikë në buzët e natës,

Më kujton që dhe yjet bëkan zhumë.

Shohin njëri tjetrin,përballen shtyhen,

Pastaj, hënën shohin ballazi, e rrethojnë,

dhe duan ti tërheqin v’mendjen.

Si djelmosha luajnë vallen e qiellit ,

Kercasin me ritme të ndritshme këmbët,

Krejt si valltarë t’ kahershëm,

Që lindën nga barku i bing-bengut.

Se dija që nata ishte kaq e zhurmëshme, se dija…

Sonte, pashë e dëgjova simfoninë e yjeve….

E hëna, dirigjonte me fytyrë gruaje.

 

 

NJË DASHURIE

 

Nëse të kam dashur,

S’ kam menduar se ke qenë më i miri,

sepse Dashuria nuk përzgjedh.

është aq naive dashuria ime;

Di të dojë si rrjedhë maji e qetë,

edhe një qiell me re, në rrugën time

*.

Nëse të kam dashur,

S’kam menduar fustan nusërie,

as altar,

as salla e duartrokitje,

teksa ti betoheshim sho-shoqit

përjetë, në gëzime e hidhërime.

E ç’duhen betimet në dashuri,

kur ato veç në luftë vlejnë?

Dy zemra s’mund t’i mbajnë bashkë,

vetëm ca betime unaza e fjalë.

 

Nëse të kam dashur,

s’kam menduar të lindja me ty fëmijë.

S’janë pasardhësit,

që mbajnë në këmbë një dashuri.

 

E nëse duke të dashur ditë pas dite,

pa kuptuar të kam dashuruar,

duke i vënë emrin tënd Dashurisë sime,

E di(ja) fort mirë,

Se gjërat e vërteta,ndodhin kaq rrallë,

e vështirë të jetojnë gjatë…

 

E kur duket, se ato shpejt ( s)mbarojnë,

ringjallen, për të jetuar brenda nesh përgjithmonë

 

 

SYTË

 

Ah, sytë, sytë!

Kur janë larg, qielli ndahet përgjysmë

Kur lidhen me vështrime,

Qiejt bëhen dy

dhe bota, nis të ndërtohet nga fillimi, përsëri!

Ah, sytë..!

S’duhet ti lije peng tek unë

As unë tek  ty, të mitë!

 

 

TË DUASH NJË GRUA

 

S’është lehtë të duash një grua,

T’i falësh fjalë sysh dhe puthjesh;

Ledha hëne, kometash e diej

t’i ulësh në duar.

 

Duhet të dish të duash një grua!

Të marrësh një oaz mes shkretëtire,

Nje oaz që kaltëron (veç për ty)

tokë dashurie.

 

Duhet guxim të duash një grua!

Të gjesh rrugë e shtigje (të pashkelura)

që të pushtosh

të artat brigje.

 

Duhet të dish të mbash një grua

pasi zemrën të ka vënë në duar,

Më shumë se atë - dashurinë e saj.

Duhet të dish, të dish pra…