Adnan Abrashi: A do t'i ngjaj Kosovës ''ndodhja e popullit''?!

Adnan Abrashi

Nga Adnan Abrashi

Jo rastësisht, këtë artikull do ta filloja me atë “mesele” të një mbreti, i cili, gjatë sundimit të vetë, përmes rritjes së taksave, me të madhe ja kishte shtuar zullumin popullit. Nga frika se, masa e pakënaqur dikur mund të rebelohet , që ta ketë gjithmonë në kontroll nivelin e pakënaqësisë së popullit, mbreti, i kishte shpërndarë spiunët e vetë kudo mes njerëzve. Sa herë që ata i raportonin atij se populli me të madhe po ankohej për gjendjen e vështirë, urdhëronte që taksat edhe më shumë të rriten në kurriz të tyre. E tëra vazhdoi kështu, derisa, një ditë, spiunët nga tereni, e njoftuan se populli më plotësisht është i heshtur dhe nuk ankohet si dikur.
“E, mu tashti duhet lëshuar pe! – tha mbreti, dhe urdhëroi që t’i zvogëlojnë taksat. 
Të befasuar me këtë vendim të sovranit, bashkëpunëtorët e afërt pranë tij, e pyetën: pse, ekselencë, tani kur askush nga populli nuk ankohet për kushtet e vështira, ju urdhëruat të zvogëlon taksat, ndërsa, më parë, kur at haptazi shprehnin pakënaqësinë, ju ia shtonit edhe më tepër ato? Atyre, mbreti ju përgjigj prerë: kur populli vazhdimisht ankohet, ai atëherë merret me hallet e veta dhe nuk i shkon ndërmend të organizohet, ndërse, tani kur ai hesht, kjo është shenje e keqe se diçka po përgatit si reagim.
Ndoshta ky shembull si metaforë mund të krahasohet edhe me gjendjen  socio-ekonomike në të cilën gjendet aktualisht popullata e Kosovës në përgjithësi.
Nëse i anashkalojmë të gjitha realitetet retrospektive të ngjarjeve politike, që nga pas lufta, e deri më sot, populli ynë gjithnjë është ankuar për kushtet e vështira esenciale të jetesës, por, kurrë deri më sot, nuk pati motivim që të organizohet dhe ta ngrehi fuqishëm zërin kolektiv kundër kësaj gjendje. Bile-bile, sipas rezultateve të disa sondazheve zyrtare, ai ishte shpallur ndër popujt më optimist në botë.
Pas arritjes së pavarësisë shumë të premtuar dhe kaherë të pritur, në disponimin kolektiv të këtij populli, plot 6 muajt të fundit nga ajo ditë, u vërejt një heshtje, relaksim i thellë, pasqyrim vetëkënaqësie. Shumice nga analitikët, e veçanërisht, elita politike në pushtet, këtë periudhë memece të popullit e ngjasuan me vazhdimësinë e durimit të tij sipas stilit tanimë të mirënjohur: “do të bëhet mirë dhe do t’i vije fundi edhe këtyre problemeve !”
Por, me sa duket, kjo heshtje e interpretuar si shprehje e durimit tradicional, më vonë po përgatitet të na shpaloset si “heshtje para stuhisë”?!
Pavarësia kaherë e premtuar dhe shumë e pritur na erdhi qysh na erdhi; Kushtetuta hyri në fuqi; Konferenca Ndërkombëtare e Donatorëve për Kosovën, përfundoi; inkurajimet  të pandërprera të mikes sonë të sinqertë SHBA-ve dhe infuzionet deklarative optimistet të kryetarit BUSH, u sosën; pushimet verore janë në përfundim e sipër; vjeshta e hershme po afrohet, dhe, në dukje nga shenjat e para, ky popull edhe zyrtarisht i shpallur si më optimist në botë, po fillon të luhatet nga ky cilësim. Barku i unët, në mënyrë të natyrshme, ka filluar të ndikoj në ndryshimin e mendimeve dhe disponimit paraprak.
Ndjenja intuitive e ardhjes së një stuhie të madhe të pakënaqësisë sociale dita ditës po rritet.
- Në Mitrovicë, populli i dëshpëruar me veprimet e Qeverisë për mënyrën e sjelljes dhe asgjësimit të acidit helmues disulfurik, në kërkim të ajrit të pastër dhe të shëndosh, më se dy muaj me këmbëngulje po proteston nëpër rrugë,  e Qeveria e jonë vetëm po premton se pa kurrfarë pasoja do zgjidhi këtë problem.- pritet ta shohim, a po!
- Pensionistët  që e vizituan Qeverinë, nga ta murrën nga një “lugë mjalti” si premtim se ajo së shpejti do të merret seriozisht me shqetësimet e parashtruara sociale të tyre.- pritet ta shohim, a po!
- Këto ditë, punëtorët shëndetësor e mbajtën grevën e tyre njëditëshe paralajmëruese. Rezultatet e efektit të saj në drejtim të realizimit të kërkesave të tyre të parashtruara Qeverisë - pritet ta shohim, a po!
- Sindikatat e pavarura të sektorëve më të rëndësishme të sistemit dhe shtetësisë së një shteti - doganat dhe policia, të pakënaqur me gjendjen e tanishme të kushteve më elementare, publikisht dolën para opinionit me kërkesat e tyre të drejta sociale, duke kërcënuar se, nëse nuk realizohen në tërësi ato, do të hidhen në grevë të përgjithshme.  E, reagimin zyrtar rreth mundësisë së përmbushjes së  kërkesave të tyre të parashtruara nga Qeveria - pritet ta shohim, a po !
- Minatorët e “Trepçës” në Mitrovicë, u ngujuan në zgafellet nëntokësore të xeherores dhe në prezencën edhe të vetë ministres, nënshkruan marrëveshjen për kushtet e përmbushjes së kërkesave të tyre të karakterit social. Sa do të realizohet nga ministrja dhe Qeveria kjo marrëveshje– pritet ta shohim, a po!
- Pas marrjes së gjertanishme me vetveten, edhe Sindikata e Pavarur e Kosovës kohën e fundit ka filluar të konsolidohet dhe të jetë ajo e vërtete, së paku, ashtu e pavarur aq sa deklarohet. Me çfarë kërkesa dhe çfarë presioni në të ardhmen do t’i bëjnë ata Qeverisë - pritet ta shohim, a po!
Sikurse ai mbret i ynë nga metafore e fillimit të këtij artikulli, që pas heshtjes së popullit, vendosi të lëshoj pe dhe t’i liroj taksat, ashtu edhe Qeveria e jonë aktuale, me këto dhe shumë shenja tjera paralajmëruese nga baza, duhet të merret me seriozitet të madh dhe urti të përqendruar.
Tek tani, ajo duhet t’i mobilizoj të gjitha forcat e veta që ka; tek tani, ajo duhet të demonstroj pasurimin e vet me ato vlera që i ka propaganduara pandërprerë, në formë të: profesionalizmit, urtësisë, pjekurisë politike, virtytit të lartë të mbajtjes së premtimeve, si dhe, ekzistencën e një strategjie të përsosur të veprimit të formuluar më parë si program.
Duke i marrë për bazë të gjitha këto elemente asociative, se sa është e mundshme që Kosovës së shpejti t’i “ndodh populli”, edhe ne duhet pritur që  ta shohim?!
Mbase, si duket, edhe jo aq shumë...