E enjte, 28.03.2024, 10:24 PM (GMT)

Kulturë

Reshat Badallaj: Ikja e luleve të jetës sime

E diele, 25.10.2015, 07:50 AM


Reshat Badallaj

IKJA E LULEVE TË JETËS SIME

(Kushtuar motres Hatie,qe iku shume e re nga kjo bote dhe me 15 tetor kishte Ditelindjen)

Shiu binte me zhurmë në xhamin gri të dritares,

degët e ftoit të verdhë përplaseshin me ulërima

dhe një zë i mekur si hije dëgjohej nga errësira.

Kush jeni, nga vini...?!

U ngrita nga gjumi i thellë dhe hapa derën e drurtë

Të lagura nën shi, dy ikona të njohura;

Nëna dhe motra!

Embëlsia e shikimit të tyre lëshonte dritë

në shiun që binte me ulërima,

Cila e mirë, vallë ju solli këtu?

Hija juaj ju kthen të gjalla para syve të mi të lotuar

Ndonëse e di që keni ikur në botën e heshtur të vdekjes

Një zë i ëmbël, zë nëne më pëshpërit në vesh:

"Zgjohu bir, se vajza; është dita e lindjes së saj. Sot!

Hutimi im, drithërima e shpirtit tim,

Po si u kujtokan edhe ditëlindjet e të vdekurve?!

Ajo, më e dashura nënë, edhe atje u kujdeska

Dy zogjë, nën strehën e çatisë, nën zhurmën e shiut,

Këndonin trishtueshëm këngën e vajit.

Nga dhoma tjetër dolën me nxitim e kureshtje

dy fëmijët e saj, që te dera dikur e prisnin të kthehej

Në shkëlqimin e bulëzave të shiut qante imazhi i saj

Nën dritën e hënës vinte dora e saj e ngrohtë

mbi fytyrat e njoma të fëmijëve të saj

dhe ikte hija e saj me kokë mbrapa

nga tetë zogjtë e saj, si trumcakë të njomë në fole

në tokën e hapur, të lagur nga shirat e furtunat...

kthehej hija e saj...

Një buqetë me lule të bardha ftoi,

të lidhura me thupër vareshin në qiell

Balli i dritonte plot nur

 

Kur drita e agimit ra mbi muret e dhomës sime

lotët ishin derdhur lum mbi shtrat

"Gëzuar Ditëlindjen, motër"!- në heshtje urova

Qielli e priti ngrohtë urimin tim

sikur ajo të shfaqej plot gëzim,

nga dritarja e dhomës sime të trishtimit

sodisja rënien e luleve nga qielli

Puhia e erës i sillte si të gjalla të dritarja ime

Një gishtëz në qiell motra e tundi,

të drejtuar nga zogjtë e saj jetim,

ku në faqe u digjet ende loti.

 

I heshtur, me kokë të rënduar nga përjetimi,

papritur u ndala te një 'barnatore',

atje ku merja ilaçat e bardha, për ta mbajtur në jetë,

Ah, sa herë, edhe në shi vija në këtë derë,

por ajo prap iku, larg, sa larg në qiell,

Janë renditur ato, lulet e jetës sime renditur

si kurora lulesh të gdhendura në kujtimet e mia...

 

Imatë ju prin, me urtinë e tij,  në botën tjetër!



(Vota: 1)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora