Qazim Shehu: Çast

Poezi nga Qazim Shehu

 

ÇAST

 

Kur u nisëm udhës së bashku,

E ardhmja erdhi pakuptuar,

Ne e dinim se i bukur ishte çasti,

Ai në të kaluarën pati fluturuar.

Dhe drejt së ardhmes mund të shkonte

S`kishte pse ndërronte kah,

Për të qenë i bukur tek  lumturonte

Mbeti në të kaluarën e më la...

 

 

MJEGULLA

 

Si mjekër e një shkencëtari mbi gjumin e arratisur

Bie mjegulla.

Në arsyen e vjedhur prej marrëzisë,

Krejt e përhime.

E zbutur si një lëkurë bishe varur në gardhin e gjahtarit.

Ç`kërkon vallë të mbulojë me urtësinë e vet të ftohtë.

Mos këtë reliev të shëmtuar  duke e fshehuar aq sa do?

Apo dufin e tokës kërkon ta platisë

Me që kush në këto thepa kurrë nuk shko.

Të gjitha zbulimet na i mbulon me përtesë

Dhe të fundit zbulim

Kërkon të na e tresë.

 

 

TANI

 

Unë, ti, dhe një lule

Përherë gjendemi në udhë.

Një buzëqeshje e rastësishme bëhet tokë

Për rrënjët e kësaj lulje.

Ç`mund të jetë kjo lule veçse dëshirë e pabindur

Që del nga trupi në një eksplozion të pandier.

I cili e vret një zemër të pafajshme

Tani në lule artificiale

Përvidhen hijet e tua të hajthme...

 

 

FLATRA TË TEPËRTA

 

Nga portë e harrimit dalin

Dëshira të ndezura,

Ato përherë na falin

Flatra të tepërta.

Në klithma të instiktit

Dridhet ide e mishit

Sikur përpara ke

Tmerrin e sfinksit.

Dhe s`e kuptoj asesi

Kush është më e bukur për lemeri,

Një vajzë myslimane me shami

Apo tjetra gjilakuriq që pranë më rri..

 

 

NATA

 

Ku rrinë zogjtë natën, pyesja dikur.

Shtëpia e tyre ndodhet diku?

Ndërsa natën e ëndërroja veç me hije

Aty ku thuret e keqja.

Për të ma besuar këtë ndjesi hapej legjenda.

Më vonë mësova se natën bëhen aq punë.

Amshohet,

tregtohet ,

përdhunohet,

mund ta them edhe se ëndërrohet,

gjithmonë natën.

I harrova zogjtë, mjegullat, hijet,

i harrova gjithë fantazmat që thurnin pëlhura nëpër drurë;

sepse, tani, gjithmonë natën, asgjë nuk deshifrohet nga fëmijëria,

veçse ca vargje që vijnë për kujtesë,

për të dalë nga nata e pabesë..

 

 

ZGJOJ

 

Të ikësh nga një ëndërr nuk ke nevojë.

Ëndrra ikën vetë në zgollat e saj,

Gjymtyrët e besimit hutohen si bletë

Kur s`gjejnë kosheren në maj.

Fijet e ëndrrës kërkojnë

T`i lidhin ,në mos,

Të duhet të ndërtojsh zgjoj

Ose ti hedhësh ëndrrat në kosh..

 

 

LETRA

 

Pasi u lodh duke hyrë e dalë

Nga zemra në zemër,

E magjishmja fjalë

Zuri vend në letër.

A s`na ndodh kur s`mund ta themi

Prej një zënke inkursive

Ta rrëmbejmë si varkë mademi

Në det të hidhemi pa mik e mike?

Dhe letra e di sa vuan

Duke e mbajtur në kurriz,

Dikush para nesh mbi të shkruan

Ndonëse ndrit prej bardhësisë.

 

 

UJI I HIREVE

 

Mos bëj mëkat të më dashurosh

Rri larg meje si statujë

Që lahet me ujin e hireve të tua.

Rri aty nën yjet e ndezur

Statujë e dehur.

Është më mirë kështu,

Kur ujë i hireve të kthehet në përrua

Laj aty mëkatet e tua...

 

 

TË PARËT E MI

 

E quaj këtë qytet timin

Ngaqë jetoj në të.

Brezat e të parëve në male panë diellin

Që i përcolli një nga një.

Ata mund të vinin para meje këtu

Po deshën lulen,gurin ajrin,natyrën

Në mjegullën e qytetit ku  pendohet një flutur blu

Shtrembër ma shohin fytyrën...

 

 

RRËNJËT

 

E humba adresën tënde

Më duket banon në një pemë,

U bënë gjethe duart e tu

Hapat e tua u bënë rrënjë.

E ndjej veten pemë të zhveshur

Nga gjethet  në stinën gri,

Nën hapat e mia dridhen rrënjët

Që u ngulën gjithë siguri.

Tani adresën ta kam humbur

Edhe pse si pemë të gjeta

Nuk kam fuqi për të shkundur

Edhe kur mundësinë na e afron vjeshta...

 

 

FRIKA

 

Një zbrazëti të tmerrshme në shpirt ndjej

Kur të shoh lule e stolisur.

Aroma jote më mbush në dej

Dhe dejet tkurrën në gjak mpiksur.

Në stolinë që dehet pakuptuar

Prej një vështrimi që shket ngadalë,

Kam frikë të këpus, të mbaj në duar,

Do më gjakosësh, pa më falë...