Përparim Hysi: Pranë lumit Seman

Poezi të shkruara në gusht

 

Nga Përparim Hysi

 

1. Befas....

 

Befas u takuam... i bekuar çasti

Dhe u përqafuam si dikur vakti

Malli na kish marrë, ndaj si lumë vërshoi

Ah, sa çast i bardhë!  Pse nuk zgjati, moj?

 

Të zgjaste, të zgjaste, si në pambarim

Ah, ju, o çaste! Na mbushët gëzim!

Sa i ngrohtë takimi, fjalë s'gjej ta përshkruaj

Troç flet Përparimi: për ty mike, vuaj.

 

2. Në krua

 

E florinjtë kjo ditë me diell, ti merr enët shkon në krua

Një bandill, papritur, del (diku fshehur qe, pothua)

Sigurisht, ti nuk e "sheh" (as ke punë: kush vjen a shkon?)

Por bandilli nuk di pse, të pijë ujë nga ti kërkon.

 

I zgjat enën që të pijë ( ti kokëulur, si me turp?!!!)

Po të ha ai syri i tij, turpin ai e ha me bukë.

Enën kthen, nga ti shikon...ujtë mori kraharorin

Zemra mu si zokth lodron, obobo si duron "zorin?!!!"

 

Nuk është punë, kështu s'durohet (ai enën lë për tokë)

Dhe afrohet... po afrohet ( Zot, ku je fshehur, Zooot?!!!)

Më pastaj... e çfarë pastaj? Shoqeni, nuk jam prej guri

Atë ditë në mend e mbaj ( sa i mirë që qe, gjauri!!!)

 

3.Djalëria

 

Djalëria shkoi e mbeti

Tutje- tutje, e sa vite!

E kujtoj e më zë "helmi"

Se më qenë ca vite-shpirte!

 

Se s'ia kisha as për pesë

Gjithmonë tetë më rrij sahati

Sikur krahë kisha si shpezë

Djalëria, një kohëmjalti.

 

E kujtoj me nostalgji

Se ka bëma djalëria

Dua të kthehet përsëri

Po të lë, kjo, pleqëria.

 

Se më qepet pas si rrodhe

Ndaj nga mendja jam duman

Ham- ham më leh si kone

Dhe dorëzohem, mor xhanan!

 

4. Gjyq vetes

 

Zë unë veten hedh në gjyq

(Ndodh kur jam "valencë e lirë")

Mu si Krisht e vë në kryq

Se iks punë s'e kam bërë mirë.

 

E fut veten në gajlera

Nga "gajlerat" s'ndahem paq

Më thotë iks:- Janë punë të thella!

Jo çdo gjë do të kënaq?!!!

 

Por kokëmushkë dhe ngul këmbë

(Dua "betejën" ta fitoj)

Veten time ha  me dhëmbë

Të pandehur, e dënoj.

 

5. Pranë lumit Seman

 

Ja, sikur jam aty, tek lumi

Tani, në gusht, që ka aq "vizitorë"

Jam zhveshur, jam shtritur te kumi

Në këtë të nxehtë, ti lumë, më je "doktor".

 

Ja, këtë kujtoj  dhe bëhem ziliqar

Se, për fat të keq,nuk jam atje

O lumi Seman, që kalon në Mbrostar...

Të dua, të dua dhe e di përse?

 

Sa herë aty jam zhytur e "mbytur"

Sa herë jam shtritur aty, mbi rërë

Të dua dhe  tani që jam larg e i thinjur

Pa ty, o lumë i dashur, nuk jam i tërë.