E premte, 29.03.2024, 09:29 AM (GMT)

Kulturë

Maxhun Osmanaj: Vetëm sonte

E marte, 30.06.2015, 05:57 PM


POEZI NGA MAXHUN OSMANAJ

 

VETËM SONTE

 

Vetëm sonte dua ta shqelmoj pakënaqësinë

Dua të vallëzoj me kohën

S’ka gjë, edhe nëse nuk di mirë…

Mosnjohja më fal vetëm një natë

Kush tha të gëzohemi shumë

Ky është veç mashtrim i kulluar

Sonte dua të pi lëngun e jetës-kujtim

Veç sonte lë të më deh koha

Pa-fajësinë dua ta pranoj vetë

Aktet dhe skenat në vijim

Do t’i ushtroj rregullisht

  teatrin e quajtur-jetë

çka do të me thonë nesër

kur të dëgjojnë klasikët antikë

Eskili,Euripidi,Sofokliu

Ku rolet s’do t’i interpretoj

Sipas qejfit të tyre,tjetër kohë është

Veç sonte dua të bie në këtë mashtrim…

Unë jam i juaji Urim!

 

 

PASQYRË  NË THINJAT E KOHËS

 

Kah po shkojmë në këtë kohë

Udhëkryqet e përditshmërisë na dalin para

Jetën s’e veshëm në tërësi veç me një cohë

Petkun e saj e patëm besa me njollat e lara…

 

Kah po na shpiejnë rrugët

Kur bregoret e fytyrës hasen në gremina

Një ditë me diell,mashtruam kohë të mugët

të ruhemi o Zot,mos koha të na hedhë në mbeturina.

 

Shpeshherë u bëmë kryezot pa qenë

Kohën e dhunuam si deshëm ne

U bëmë fallco,u bëmë të rremë

Sa keq që s’e kontrolluam si kali pa fre!

 

Na mashtruan dhe i mashtruam

Veç pse në mendje mbetem t’luhatur

më vonë kur thinjat e kohës  i kuptuam

u bëmë pak më të përmbajtur.

 

Tani kur koha jeton jetën e vet

E  ne mbesim si jetimi duke shikuar

N’mozaikun shpirtëror herë dhemb,herë vret

Por këngën e jetës,n ‘çdo skutë duhet kërkuar

Me rrezen e diellit duhet përqafuar

Se thinjat e kohës kështu deshën

Shpirtin e kohës për të na pikturuar!

 

 

NË KALENDARIN E SHPIRTIT

 

Në kalendarin e shpirtit

të gjitha stinët më vizituan

herë si heshtje, herë si fërfëllazë,

por secila ma sillte

nga një copë kohe-nektar

nga një peizazh dhembje-pelim

herë e shikoja vëngër,herë me zili

herë padashur i pranoja dhuratë!

Por kalanë e qendresës-kohë

Cdo ditë e murosja me nga një

Gurë- qendresë

në cakun e rrugës më priste

herë  një yll,herë një flamur

eh,me këto plagëdhembjet e kalendarit

betejën s’do ta ndali kurrë

s’di cili do të jetë fitimtar?!

në këtë maratonë…

 

 

S’MUND TA LË VETUN HISTORINË

 

Kudo ku nisem të shtegtoj

S’mund ta lë vetun historinë

Se ndihem i zhveshur nga epika

S’i kam besë kohës,stinëve

As njerëzve plagjiatorë

që më vjedhin stuhitë

përditë na i vjedhin edhe ëndrrat

besë s’i kam as minjve…

që mund të grimcojnë

nga ndonjë skutë,nga ndonjë vrimë

e marr me vete n’rrugëtim

kthehem me të ngarkuar për në shtëpi

e ruaj me fanatizëm  n’arkën e kohës

me emër e mbiemër etnik

e kam ëndërr shekujsh,shenjtëri

mos ma kërkoni as për hua

mungesa e saj,lëndon,varfëron

sa herë lindi e vdes nëpër breza

fryma e saj më mbron.



(Vota: 1)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora