Kristaq Turtulli: Korça ime

Kristaq Turtulli

 

KORÇA IME*

Fragment nga Poema kushtuar Korçës

 

Të thuash që kam mall

Është pak, shumë pak,

O i bukuri im, trëndafil me erë

Në gji të maleve të lartë.

 

Të thuash që më mundon në ëndërr,

Më regëtin në zemër,

Përsëri është pak, shumë pak.

O qyteti im fisnik, me halle shumë,

Paris i vogël, dritare e së nesërmes,

Djepi i kulturës,

Në Ballkanin e flakëritur dhe të zymtë.

 

Për ty i vogli, i madhërishmi,

Qyteti im,

Çdo mëngjes e argjenda vesë,

Spërkat rrugicat e kalldrëmta, shtëpitë,

Përshkëndritën ballët e larta të djelmoshave,

Zhduk rrudhat e burrave dhe pleqve.

Çel një dritare, buzëqesh një shpresë.

Një puthje është çelur në gjethe të saksisë.

 

E mençura Mëmë, Korçë,

Krihesh dhe krehrin e maleve.

Lan djersën ujin e pastër të krojeve

Dhe mbledh e shkund në mësallë xhevahiret e yjeve,

I bën vëthë dhe varëse në veshët e bukura, qafat e bardha të vajzave e nuseve...

Hëna të ndjek pas si manare,

E fut nën përparëse të flejë dhe gdhend inicialet e dashurive,

Pastaj kyç në kreshtat e maleve varësen e fshehtësive.

 

Zemra ime fluturon atje,

Mëmë,

Më puthe në ballë,

Mbështet kryet në atë mësallë të lashtë

Dëgjoj pëshpërimat e thella të parëve....

 

Të gjithë përrenjtë e maleve,

Rrëketë e dëshirave,

Shtëllungat e bardha të ëndrrave,

Puthjet e mushta,

Rrjedhin e mblidhen tek ty, krijojnë detin e madh të shpresës,

Për një ditë më të mirë,

O e papërsëritshmja dhe e magjishmja Korçë,

E rënda zonjë.

 

Qyteti im  i ëndrrave,

I dashurive dhe tradhtive,

I gjenive dhe grafomanëve,

I ngritjes dhe uljes së idhujve,

I patriotëve dhe hafijeve,

Politikanëve dhe qaramanëve,

Pijetarëve dhe kryeneçëve,

Tregtarëve dhe zjarrmëtarëve,

I idealistëve dhe sharlatanëve,

I të mençurve dhe të marrëve,

I thashethemnajave,

Premtimeve, shpresave, xhelozive.

 

Flakadan në memorien time,

KORÇA IME...

 

*Poezia e vlerësuar si më e bukur për Korçën në netët e poezisë Korçare 2015