Zemra Shqiptare

  https://www.zemrashqiptare.net/


Poezi rumune nga ?tefan Jurcã

| E diele, 14.06.2015, 08:56 AM |


?tefan Jurcã

Poeti ?tefan Jurcã ndoqi kurset e Fakultetit të shkencave ekonomike në Timishoara. Boton poezi, prozë, artikuj dhe intervista në shtypin lokal në Baia Mare, si dhe në revistat Familia, Luceafãrul, Nord Literar, Calendarul Maramure?ului, Via?a Româneascã, Archeus, Citadela, Verso. Vëllime të publikuara: Muri më i dashur, prozë e shkurtë, 1997; Poema të harruara, bohema të rigjetura, 2000; Kuklla prej tallashi, prozë e shkurtë, 2004; Faqja e gardës, roman, 2011.

 

***

A urmat cursurile Facultã?ii de ?tiin?e economice din Timi?oara. Publicã poezii, prozã, articole ?i interviuri în presa localã bãimãreanã, în revistele Familia, Luceafãrul, Nord Literar, Calendarul Maramure?ului, Via?a Româneascã, Archeus, Citadela, Verso. Volume publicate: Peretele cel mai iubit (prozã scurtã, Editura Gutinul 1997), Poeme uitate, boeme regãsite (versuri, Editura Cybela, 2000),  Pãpu?a de rumegu? (prozã scurtã, 2004), Pagina de gardã (roman, Editura Dacia XXI, 2011).

 

NJË LUMË

 

Ngjiteshin porsi zvarranikë

Drejt malit me mrekulli të famshme,

Rrjedhte një lumë sa loti e i qetë

Te noçkat e shpëtimtarit të mbërthyer

Mbi kryqin e mështeknës.

Vashat me flokët e gjata

Dhe duart vetëm për lutje

Dhe sytë e mëdhenj prej qielli të lartë

Ishin prej tani shumë më pranë.

Por lotët e gërshetuar shtoheshin

Gjunjtë shumëzoheshin në shkëmbinj

Dhe një qarje butësisht zhurritej

Dhe ylli i murgëve nuk ishte yll

Dhe as mbi kryq askush nuk rinte –

Një lumë në qetësi zbriste.

 

UN RÂU

 

Urcau precum miriapozii

Spre muntele cu falnica minune,

Curgea un râu cât lacrima ºi liniºtit

La gleznele mântuitorului cel prins

Pe crucea de mesteacãn.

Fecioarele cu pãrul lung

Numai genunchi ce-ºi botezau cu apa

Ochilor îngustã faþa

ªi mâinile numai a rugã

ªi ochii mari de ceriu-nalt

Erau de-acum mult mai aproape.

Ci lacrimile ce se-nlânþuie sporeau

Genunchii se-nmulþeau pe stânci

ªi-un plâns domol se pogora

ªi steaua magilor nu era stea

ªi nici pe cruce nimenea nu sta-

Un rîu u?or se cobora.

 

DRITË E VJESHTËS

 

Sa kopsht i blertë

Në dritën e vjeshtës

Trëndafili dhe barbarozat

Limona që s’bëjnë fryte

Landri i prurë nga mamaja

Dimrit, thoshte

Strehoje në shtëpi

Vjen mjegulla

Vjeshta ësht’e gjatë

Sa hekurudha

Prej këtu e deri në shtëpi

 

Shfletoj revista

Miq të vjetër të papërkulur

Ndërmjet faqeve

 

Në ballkon kopshti me lule

Dhe bimë jopjellore

Sa e madhërishme është nata

Mes ballkonave të heshtur

 

LUMIN? DE TOAMN?

 

Ce gr?din? verde

În lumina de toamn?

Trandafiri ?i mu?cate

L?mîi neroditori

Leandrul adus de la mama

Iarna, zicea

Ad?poste?te-l în cas?

Vine cea?a

Toamna e lung?

Cît linia ferat?

De-aici pîn? acas?

 

R?sfoiesc reviste

Prietenii vechi neclinti?i

Între file

 

Pe balcon gr?dina cu flori

?i plante neroditoare

Ce superb? e noaptea

Printre blocuri nevorbitoare

 

GJINKALLA DHE ZILE

 

Nisin nga Lugina e Lazit

Lugina e Lëvores

Nga Dumbrava në Lunqica

Dhe ana tjetër e pyllit të pishës

Diçka që s’përshkruhet

Gjinkalla e yje

Nën degët e arës

 

Desha qetësi

Dhe e kam

Qetësi, vetëm qetësi

Drita e yjeve të zhveshur

Kënga e gjinkallave

Nën qiellin e vjeshtës

Mbi vatrën e shkretë

Deri të dielën në mëngjes

Kur nisin të bien kambanat

Me zëra shtegtimesh.

 

GREIERI ?I CLOPOTE

 

Se pornesc din Valea de Laz

Valea de Scoar??

Din Dumbrava-n Lunchi?a

?i cealalt? p?dure de pini

Ceva de nedescris

Greieri ?i stele

Sub crengile nucului

 

Mi-am dorit lini?te

?i o am

Lini?te, lini?te numai

Lic?rul stelelor dezbr?cate

Cîntecul greierilor

Sub cerul de toamn?

Pe vatra pustie

Pîn? duminic? diminea?a

Cînd pornesc clopotele

Cu voci c?l?toare.