| E merkure, 03.06.2015, 07:22 PM |
Vasile Muste
Poet dhe prozator. U lind më 30 janar 1956 në fshatin Koruien të Maramureshit. Kreu filozofinë dhe gazetarinë. Korrespondent i disa studiove të radios, kryeredaktor i disa revistave letrare dhe gazetave, kryeorganizator i Festivalit Internacional të Poezisë në Sigjetu Marmaciei, drejtor i Shtëpisë së Kulturës në të njëjtin lokalitet. Ka botuar vargje në revista të panumërta letrare si: România literar?, Steaua, Tribuna, Astra, Ateneu, Orizont, Archeus, Hyperion, Cronica, Nord Literar, Art Panorama, Contemporanul, Amurg sentimental, Arcadia, Convorbiri Literare, Litera Nordului, Familia, Liternet, Poezia, Mi?carea Literar?, Marma?ia literar?, Ilumin?ri etj. Ka qenë prezent me emisione në radio dhe televizion, sidomos në rubrikat Dialogje kulturore, Zëri i poetit etj. Koordonator librash dhe laureat i një varg çmimesh të rëndësishme në disa festivale të poezisë, ndërsa për veprën e tij kanë shkruar kritikë dhe eseistë të mirënjohur rumunë. Vëllime të botuara: Instalimi i Acarit (1997), Kartë vizite (2003), Korujanët (2006), Pronari i distilerisë (2008), Konstelacioni i Fëmijërisë (2009), Vetmia e Engjëjve (2010), Fëmijëria dhe vetmia (2010), Fëmijëria-Dashuria-Vetmia (2011), Libri i Pajtimit me kullosën (2011), Lufta me Molkucin (prozë ultrashkurte, 2012), etj.
MOS THUAJ TRËNDAFIL
zambak i hollë kam qenë mbi vijën e ditës
i bukur si të shenjtërit e ri të kalendarëve
në shtëpinë time rri mali në tryezë
me detin e ulur pranë këmbëve
nga një kohë vetë banoj në vdekje
kurse prej meje s’kam asnjë lajm
dhe nuk e kam ç’prej moti fatin tim
dhe vjen mbrëmja e jam zambak i hollë
PORTRET ME DEGË TË LULËZUAR
nëse përsëri do të duhet të hesht shtatëmilionë vjet
pas shpinës së Hënës të ma vëni një degë të lulëzuar
disa molla shtëpie do kalojnë nga shekulli në shekull
duke shpresuar se po kthehem ngase shumë desha
të vij sërish me degën nga shpina e Hënës
nga buzëqeshja e një fëmije që do derdhet me mua
gjithmonë i lulëzuar
LEIRIA
të degdisura të gjitha sa janë do të shtrohen përsëri përmbi ne
dashuri të shkuara n’mesditë apo n’kreshtën e natës të më mbeten
përsipër njësoj si dëbora e kremtimeve të mia të lumtura dikurë
kapela e supe duke u zbardhur nga rinia e pakuptuar në brigje tjera
gurë e njerëz duke u mahnituar parreshtur përmbi qytetin e heshtur
e kalin tim të bardhë ta ëndërroj duke rendur sërish fushave vezulluese
kullosa duke u hedhur në atë sovejkë prej ujit të quajtur oqean
i fshehur në rërën prapa drurëve të lartë e pleq të Leirisë
në San Pedro de Moel ku për herë të parë e pashë n’shkëlqesinë e saj
kanë vajtur në thellësi gjithë sa s’kanë qenë me ata mundohen të jenë
LEIRIA
pierdute toate câte nu mai sunt se vor a?terne iar??i peste noi
iubiri plecate-n miez de zi sau la cre?tetul nop?ii s? îmi r?mân?
deasupre asemeni z?pezilor din s?rb?torile mele fericite cândva
p?l?rie ?i umeri albind de tinere?e neîn?eleas? pe alte t?râmuri
pietre ?i oameni uimind neîncetat deasupra ora?ului t?cut
?i calul meu alb s?-l mai visez alergând iar pe câmpii lusitate
iarba aruncându-se-n suveica aceea de ap? numit? ocean
ascuns în nisipul din spate copacilor înal?i ?i b?trâni din Leiria
la San Pedro de Moel unde întâia oar? l-am v?zut in splendoarea-i
s-au dus în adâncuri câte n-au fost cu cele ce încearc? s? fie
NU E INTUNERIC ?I IUBIRE
e-atâta întuneric blând încât am putea s? ne bem propria moarte
?i niciodat? s? nu mai murim sa nu ne mai întoarcem ?i s? nu mai venim
prin col?urile ??rii t?iate de secera lunii hai s? fim singuri mor?ii nu-i plac
executiile în singur?tate hai s? tr?im cum în alte vremi când eram tineri
dar mai r?mânem în praful de stele în pustiul din str?zi ca un om ce nu
s-a împotrivit ninsorii ?i celor ie?i?i din credin?? ba una eram cu cei care
priveau tot mai adesea pe fereastra dinspre marea neîncredere fat? de
noii veni?i cei care nu în?elegeau ce m?rea?? e modestia ce nu au respirat
niciodat? aerul tare al nebanuitelor în?l?imi ale iubirii
VALEA TRANDAFIRIE A COLIBELOR
de se va ?ese alb? deas? ceat? peste ape
?i peste ochii-mi lungi c?r?ri de frunze
un timp îndelungat nu îmi mai fi aproape
î?i voi g?si cu ierburile scuze
dar nu cânta o pentru cântec vreme
a? vrea s? la?i s? vin? mai târziu
s?-mi scrii doar scrisul s? m? cheme
cum te-a? chema la mine în sicriu
degetul t?u s? îmi ating? doar un ram
cel mai în floare dinspre partea mea
valea secat? mai demult de-un veac
în rochie ro?ie-atunci se va-mbr?ca