Poezi nga Flavia Cosma

Flavia Cosma

Është shkrimtare, poete dhe përkthyese rumuno-kanadiane, e lindur në Rumani. Është laureate e çmimeve të panumërta internacionale. Ka kryer Inzhenierinë Eelektrike në Institutin Politeknik të Bukureshtit dhe ka studiuar teatrin në Rumani. Poashtu është produkatore, regjizore dhe skenariste për filme dokumentare të televizionit. Flet rrjedhshëm, anglisht, rumanisht, frëngjisht dhe spanjisht. Prodhon vepra origjinale dhe përkthime për këto gjuhë. Ka botuar 27 vëllime poetike, një roman (rumansisht dhe anglisht), një libër memorjesh të udhëtimit (rumanisht-anglisht) dhe pesë libra për fëmijë. Poemat dhe librat e saj janë dekoruar me shpërblime të shumta. Flavia Cosma është drejtore e Rezidencës Internacionale të Shkrimtarëve dhe Artistëve, si dhe presidente e festivaleve dyvjeçare të Val-David-it.

***

Este scriitoare, poet? ?i traduc?toare româno-canadian? n?scut? în România, câ?tig?toare a numeroase premii interna?ionale. Este licen?iat? în Inginerie Electric? la Institutul Politehnic Bucure?ti ?i a studiat teatru în România. Este deasemeni produc?toare, regizoare ?i scenarist? pentru filme documentare de televiziune. Vorbe?te fluent engleza, româna, franceza ?i spaniola. Produce opere originale ?i traduceri în aceste patru limbi.  A publicat 27 volume de poezie, un roman (atât în român? cât ?i în englez?), o carte de memorii de c?l?torie (atât în român? cât ?i în englez?) ?i cinci c?r?i pentru copii. Volumul s?u de versuri Leaves of a Diary a fost acceptat în cadrul Universit??ii din Toronto, la catedra  E. J. Pratt Canadian Literature ca material didactic pentru anii 2007-2008. Volumul s?u de versuri Thus Spoke the Sea a fost acceptat  în cadrul Universit??ii Towson, din Baltimore, Maryland, USA, ca material didactic pentru anul 2014, clasa profesorului Alan Britt. Poemele ?i c?r?ile sale au ob?inut numeroase premii. Flavia Cosma este directoarea Re?edintei interna?ionale pentru scriitori ?i arti?ti ?i pre?edinta Festivalelor bianuale de la Val-David. Pentru mai multe informa?ii: www.flaviacosma.com flaviacosma9@gmail.com

 

ODIHN?

 

M? ghemuiesc în inima ta

M?-nc?lzesc la flac?ra sângelui t?u,

Adorm în b?t?ie surde, monotone,

Hipnotice

Ale tobelor tale

F?urite din piei dulci de c?prioare, de cerbi—

M? lungesc în interiorul unui poem

Pe care mi l-ai scris în nop?i de veghe,

De?i femeia din visele tale

Are pielea mai alb? decât laptele

?i sânii mai mari decât Zei?a Abunden?ei,

 

Transfigurat? de fl?c?rile mari

De sete, dep?rt?ri ?i neputin?e,

M? închid de bun? voie

Intre filele împr??tiate pe pat

?i-adorm mângâind cu mâinile arse

Foile de hârtie sub?iri, transparent-albastre.

 

Crezând c? în?eleg ce-nseamn? fericirea.

 

PREHJE

 

Po lamshërohem në zemrën tënde

Ngrohem nga flaka e gjakut tënd

Dremis në beteja të shurdhëta, monotone

Hipnotike

Të tupanit tënd

Të farkuar nga lëkura e ëmbël e sorkadheve

Shtrihem në brendinë e një poeme

Që ma ke kushtuar në netët pa gjumë

Edhepse femra e ëndrrave tua

Ka lëkurën më të bardhë se sa qumshti

I gjirit më të madh se sa Hyjnesha e Plleshmërisë

 

E transfiguruar nga flakërat e mëdha

Nga etja, largësi e pamundësi

Po mbyllem vullnetarisht

Ndërmjet fletëve të shpërndara në shtrat

Dhe më zë gjumi duke përkëdhelur me duar të zhurritura

Fletët prej letre të hollë, transparent të kaltërta

 

Duke menduar se e kuptoj ç’do me thënë lumturia

 

N-AM R?SPUNSURI…

 

Nu am r?spunsuri la durerile lumii.

Nu ?tiu ce s? le spun mamelor lipsite de prunci

M?rturisesc c? încerc eu îns?mi o durere

Care se tot mut?

De sub sânul drept

Sub sânul stâng.

 

Covoare umede de ace de brad

Se-a?tern cumin?i dinainte-mi.

Florile ce-au fost odat?

Frumoase ?i iubite

Apleac? spre mine m?ciulii ?epoase

Ca o luare-aminte

 

***

 

Frigul—be?ie amar?—

Umple cazanele mari

Va mai trece o vreme pân? când ploile vor seca

C?ci ceru-i nesfâr?it ?i greu

De lacrimi.

 

Cel mai bine ar fi s? uit?m ce ne doare,

S? ne cuib?rim f?r? sim?ire

In col?ul cel mai întunecos al od?ii, sub p?turi,

?i s? c?dem ore ?i ore,

In somn.

 

NUK KAM PËRGJIGJE

 

Nuk kam përgjigje për dhimbjet e botës

Nuk di ç’tu them nënave që s’kanë foshnje

Dëshmoj se mundohem të kërkoj një dhimbje

Që gjithmonë po kalon

Nga gjiri i djathtë

Nën gjirin e majtë

 

Qylima të vlagtë prej gjylpërave të breut

Po shtrohen me kujdes përpara meje

Lulet që ishin dikurë

Të bukura e të dashura

I plasojnë mbi mua therrat e tyre

Porsi një përkujtim

 

 

***

 

Acari – dehje e hidhur –

I mbush kazanet e mëdha

Do kalojë një kohë derisa shirat të shterren

Ngase qielli nga lotët

Është i pakufishëm dhe i rëndë

 

Më së miri është të harrojmë se ç’na dhemb

Të çerdhohemi pa ndjenja

Në këndin më të errët të odës, nën shtretër

Dhe të biem me orë të tëra

Në gjumë

 

IARNA LA FERESTRE

 

Frigul s?lbatic ne taie respira?ia.

Zilele-s scurte, aerul de lapte;

Ne strângem unul în altul tem?tori

?i ca s? nu l?s?m vreun spa?iu între noi

Ne ?inem în bra?e pân? când

Ame?im de-oboseal?.

 

Atâta energie mi-ai dat, f?r? s? te gânde?ti la nimic

Incât ai r?mas gol pe din?untru ?i suferi.

Incerc cu disperare s?-?i dau ?i eu înapoi

Ceva, un crâmpei de via??, o scânteie,

O amintire poate.

 

St?m a?a, ghemui?i unu-ntr-altul

Respirând cu greutate,

Num?rand fiecare secund? ce trece, fiecare minut,

Ca pe o nou? victorie...

 

Ce bine c? ?i somnul

Coboar? odat? cu întunericul,

Sfios murmurând

Un cântec dulce de leag?n.

Ce p?cat c? pe mine

Nu m? mai poate ajunge din urm?...

 

DIMRI NË DRITARE

 

Acari i egër na e ndërpret frymëmarrjen

Ditët janë të shkurta, ajri prej qumshti.

Hidhemi në krahët e njëri-tjetrit të trembur

Që të mos lëmë ndonjë hapësirë mes nesh

E mbajmë në krahë njëri-tjetrin derisa

Zalisemi nga lodhja…

 

Aq energji më dhe, pa menduar për asgjë

Saqë mbete i zbraztë përbrenda dhe vuan.

Mundohem me dëshprim të të jap dhe unë

Diçka, një copë jete, një shkëndijë

Një kujtim ndoshta.

 

Rrimë kështu, të mbërthyer me njëri-tjetrin

Duke marrë frymë me vështirësi

Duke numëruar çdo sekondë që kalon, çdo minutë

Porsi një fitore e re…

 

Sa mirë kur edhe gjumi

Zbret së bashku me errësirën

Lehtë duke murmuruar

Një ninullë të ëmbël .

Çfarë mëkate se mua

Nuk mund të më arrijë…

 

(Përktheu : Baki Ymeri)