Jashar Selmanaj: Heshtjen e coptova

Jashar Selmanaj

HESHTJEN E COPTOVA

1.
Shqipërinë me zërin tim e bashkova
Heshtja e hedhë pa ndalë vallen,
Nëna Shqipëri është e madhe
Kosovën nga gjiri yt nuk e ndave!

2.
Heshtjen e shqelmova dhe e grushtova
Thërrasin malet: Ku janë Shkupi e Tetova!
Dielli lindi e tha: Unë për ju rreze lëshova
Merre Luginën e Çamërin’ e shko te Shkodra!

3.
Shkoni te Molla e Kuqe se Hoti e Gruda,
Plavë e Gusi të presin ty, oj Nëna Shqipëri!
Ne duam Bashkim me ty e jo ndarje e kufi
Mos e humb Armatimin, se ka vlerë për ty!

4.
Riprodho armë të reja fillo e prodho
Se në të gjitha anët armiq ne kemi,
Presim që të ringjallet Skënderbeu
E dridh tokën dhe e ribën shtetin.

5.
Heshtjen e coptova, pret Shqipëria e Kosova
Kështu shprehet Gjergj Kastrioti, të tundim
Greqinë, Malin e Zi, Maqedoninë dhe Serbinë
T’i kthejmë shqipes lumturinë dhe Krenarinë!

 

U FLIJUAM PËR TY KOSOVË

(Kushtura dëshmorit Sejdi Vesel Krelani)

1.
Dimër, kohë e zezë për ty Kosovë
Plagë kërkove shërim në Qikatovë!
Jo! I lidha kapilarët me çlirimtarët
Masakër, apo ishte dora e zgjatur?

2.
Afrohet rrëmuja në kullën Krelani,
Filllojë të rrahë zemra e luanit,
Përshëndetet me Nënën e vetë,
Si rrufeja trimi vrapin e merr.

3.
Dhjetëmijë civilë i gelltit një ofanzivë,
Në kujtesë të kemi ty! Tridhjetë prill,
Nën qiellin e hapur, pas një trishtimi,
Sejdi Krelani zuri pritë, aty te Kukili.

4.
Thërret Dritoni: Sejdi ku je ore vëlla?
Në istikam fyt per fyt në luftë me shka!
Ngrihet trimi më pushkën duke goditë,
Dhjetë ushtarë serb i kishte vra në pritë.

5.
Shuhen shumë Yje në të njëjtën ditë,
Ra dëshmor Sejdiu më gjithë Ganiun.
Ah! Ajo ditë kob i zi per ty ishte! Fortesë.
Bijtë tuaj jetojnë. Ja ku i kemi në mes nesh!

6.
Kohë shum e pa besë, kur më sjell shpresë,
Nata sjell stuhinë e tërbuar nëpër breza...
Kjo tokë lind trima siç ishte Azem Bejta,
Trimave si Sejdiu, kurrë s’iu shuhet jeta.

7.
Kosovë, pse në trupin tënd shkelin pa mëshirë,
Pyet shpirti i Sejdiut: A janë lotë apo riga të shiut!
Jetën e flijuam për ty, vendi i im, zot në shtepi!
Mos t’jetojmë ne kurrë më, nën shkini e skllavëri!

8.
Të varur në çengel, zëri u dëgjohet deri n’qiell.
U derdh gjaku në kohë dhe më kohë denbabaden.
Jo! Strehimore e kukuvajkave, gjaku të rrëmben!
Mos loz kurrë me dheun, që e shkel me këmbë!

9.
Zëri i dëshmoreve të zgjon si ushtima e Skenderbeut.
Mos e përdhosni gjakun e derdhur dhe Mëmëdheun!
Mashtrues, prap nën shka, pse në luftë ne kemi ra!
Lufta e çlirimtareve dhe ushtima e tyre ka me ju vra!

10.
UÇK kur e dëgjon, fjalën luaje një here nga vendi,
Sepse Zoti e nderon Prekazin dhe Bacë Ademin!
Më mija vjet e priste lirinë vendi dhe gjithë Kosova,
Në të njëjtën ditë u flijuan Antigona e Ilaz Kodra...

(02.03.2015, Bochum, Gjermani)

 

RREZET E DIELLIT

Nën rrezen e diellit,
Flaket toka e ndezur.
Një vezullimë shpërthen,
Me rrufe koha shkëlqen!

E pres me kohë diellin,
Të ndriçojë vetëm qiellin.
Në shpirt po hesht një fjalë,
Rruga më duket me shkallë!

Shkrep një shkëndijë,
Në majë të shkrepave.
Vala gërshetohet me fjalë,
Dhe koha qaset me mallë.

I heshtur dhe në përpëlitje,
Toka ime kur pëson ngritje.
Qitjet nga qielli në pritë,
Diçka brendësinë e gëlltitë.

Lësho shtat lum dielli im,
M ty jemi deri në amshim!
Hyjnesha kurtha të ngjesh,
Shpresa lëshon shtat e peshë.

Rëmbimi vjen me bubullimë,
Një mjegull ngritet mbi lëndinë.
Shpatijeve tona me thepa,
Shqipja fluturon mbi shkrepa.


(07.02.2015, Bochum, Gjermani)

 

PESHA E ATDHEUT

(Grusht hundës)

Më preku në shpirt
N’këto çaste një mik,
Sepse po i largohet
Djali nga Kosova...

Mos u dorëzo miku im,
Trego burrëri e guxim,
Thuaj djalit nuk je jetim,
Këtu qëndro biri im,
Kosova në rrugëkryq,
Kemi nevojë për miq!

Thuaji djalit mos u largo,
S’e Kosova shumë ju do,

Shqiptari vuan dhe duron,
Vendi i huaj të gllabëron!

Sonte miku im Burim,
Vëre n’këkë plisin e bardhë,

E lutju djalit sa s’është vonë,

Të qëndrojë n’Kosovën tonë!

Kjo rrugë e ka një sprovë
Plagë e pa shëruar e vendit tim,
Pse të gjymtojnë ty moj Kosovë!
Një grusht hundës m’dha Burimi,
Më është dukur Lugat i zgjuar,
Gjakpirës Pjetër Graçanini...

Sonte më kaploi vala e trishtimit,
Në shpirtin tim zu vend Pikllimi,
Thërras: Djalo dëgjo fjalën e trimit!

Toka e huaj është gjeneratore
E vujtjes dhe dera e pshtjellimit,
Këtua është dera e Degjenerimit!

E pikllon trim një shpirt në Perëndim,
E lëndon dhe shkatërron Prindin tënd,
Kosova djalo ësht zojë e rëndë
Bukuri e bekuar e tokës mëmë!
I tha: Ty të kam Babë e Nënë,
Peshë ka fjala në atdheun tënd!

(09.02.2015, Bochum, Gjermani)

MBETURINË

1.
Sjell në rreth një fishkëllimë
Kodoshi punon për Serbinë,
Bashkësia islame në Prishtinë
Kosovës ftyrën po ia nxinë...

2.
Ah shërbëtorë e kolaboratorë
Po bie shi, breshër a dëborë!
Vjen fillimi i stinës së stuhisë
Këta palaço në krahë t’Serbisë.

3.
Ah këto kreshta të shqiptarisë
Kanë ra pre e deleve t’hierarkisë,
Nuk i durojmë spiunët e Serbisë
Gjallë janë bijtë e bijat e Shqipërisë.

4.
Një rikujtim të tokave Ilire
Tradhëtarë, Klyshë e Lavire,
Nga Selaniku e deri në Hanë
Këto vise ishin plot me ilirianë.

5.
Pjellën e djallit e paguan Beogradi
Kjo kafshë e zez’është Hoxhë Irfani,
Në Mesjetë jevgjitë në tokat e Ilirisë,
Kur jetonin shkijet në Karpatet e Rusisë.

6.
Në këto troje përpara erës sonë
Mëmëdhe këtu shqipja ime kishtë fole
Jevgjit e Rusis gllabëruan tokat e Ilirisë
Mallkuar Bashksia islame e Qeverisë!

(02.04.2015, Bochum, Gjermani)

 

AS NË TOKË AS NË QIELL

Tani dimrin e bëri pranverë
Si të zgjohem edhe një here?

Lulet rriten në tokë e ujë
Toka ime buçet me bujë.

Në mes të liqenit sillet pata
I qetë uji nuk e rrah shtrëngata.

Si duket edhe ujin e morri flaka
E tretur në mendime qëndron pata.

Si pasqyre në ujë duket e gjora
Ku i kam miqtë se m’u tha goja!

Në fund të liqenit valëviten fjalët
Sqepin e tundin të dy palët...

As në tokë e as në qiell nuk jam
Gravitacioni i tokës pezull më mban.

Tokën me mashtrues s’e durojmë
Qiellin me yje nuk e trazojmë!

Unë e peshku së bashku këtu jetojmë
Asnjë ligj të tokës e qiellit s’e pranojmë.

Lumturinë e gjeta me gjithë freskinë
Uji i pastër si kristali e ruan bukurinë.

Shpezët në mes të qiellit e tokës
E gjëjnë diku hartën e Europës!

Në tokën tone me autoktonë...
Pata dheun e humbur e kërkonë.

Janë krenarë në folenë me vesë
Fjala ësht’shpresë për tokë e besë.

Kosovë lum i trazuar apo liqe i qetë
E pa gojë pata, syri flak i shkrepë...

(21.02.2015, Bochum, Gjermani)