Zemra Shqiptare

  https://www.zemrashqiptare.net/


Mërgim Vardari: Kushtrim kundër persekutimit islamik

| E shtune, 07.02.2015, 03:33 PM |


Mërgim Vardari

 

KUSHTRIM KUNDËR PERSEKUTIMIT ISLAMIK

 

Ju ftoj të marshojmë të lirë nëpër rrugët e Arbërisë,

Do ti gjejnë gurët e kalldrëmet e qytetërimit të Ilirisë...

Në këtë shekull të mashtruar, burri me besë ec përpara

Sepse na qenka burrë! Gruaja i shkon pas pse enka grua!

 

E mbuluar e izuluar, vetëm pse ka një besim tjetër

Ndaj Perëndisë dhe njerëzisë e botës tjetër...

Ju që më lexoni, do të konstatoni se s´jam kundërshtar

I besimit fetar, as për Krishtin as për Muhamedin

E as për Budën e as për besime të tjera në këtë botë.

 

Qaj hallet e nënës sime që më rriti

Duke u mbuluar e izoluar nga të tjerët.

Për tim nënë më lindi para tetëdhjetëvitesh,

Kërkoj të vërtetën e fisit tim Ilir që jetonin të lirë.

Pa shallvare, dimi, perçe e shaminë e Sulltanit

Burrat shqiptarë në këtë shekull të mashtruar

Në vend të kësulës së bardhë bajnë terlikun e Arabistanit.

 

Si u mbuluam e kush na mbuloi në këto shekujt e shëmtuar?

Osmanlinjtë na okupuan me dhunë, na islamizuan me sherr,

Shtatë vjet ushtar shkuam, për ata luftuam, ata na asimiluan.

Besimin fetar me dinakëri e dhanë,

E na shanë na dhunuan na dëbuan e na vranë.

 

Të njëjtën taktikë na i bënë sllavjanët që emigruan në tokat shqiptare

Të mallkuarit lirinë e fesë me dëshirë na e dhanë

E na thonin se shqiptarët janë turq apo arabë.

Ilirinë e okupuan dhe në Anadoll na dëbuan.

Shkollat shqipe i ndaluan, shtetin shqiptarë e ndanë në copa,

Shqiptarët i lanë të pazhvilluar t‘paintegruar,

Teritorin e kombit shqiptar e cunguan.

 

Sot në këtë shekull të mallkuar

Shqiptarët njëherë e përgjithëmonë

Duhet të bashkohen me njëri tjetrin:

 

Të shtrinë dorën e pajtimit,

Ta ndalojnë korrupsionin,

T’i flakin kësulat e zeza të Arabistanit,

Gruan mos ta marrin nëpër këmbë,

Duke e mbuluar e izoluar si me qenë skllave...

 

 

KOMEDI BALLKANIKE

(Një çift i ri me zakone të vjetra)

 

Ecnin rrugës, burri para,

E gruaja pas.

Gruaja goxha e larguar,

Nga hapat e burrit.

 

Një kamion i madh,

Me karroceri të hapur,

I mbushur me njerëz,

Që mbaheshin krah për krahu,

Me njëri-tjetrin,

Rrugës në qytet udhëtonin.

 

Kamioni lëshoi tym e pluhur,

Gruaja e dëshpëruar,

Ngre dorën lartë, shpreh qortim.

Dy burra për dore e kapën,

Dhe i ndihmuan t´hip n´kamion.

„Mirë e bëre o tim burrë,

Që hipëm në kamion si në furrë!“.

 

Kamioni eci disa km.

Gruaja filloi të bërtasë:

O unë e gjora, unë e gjora,

Ku e lash burrin e ngratë,

 

Humba burrin në rrugën e Zotit!

E mjera unë, çfar i bëra burrit tim

Mendova se edhe ai hipi n´kamion.

Gruaja bërtet, Ndalo, ndalo,

Dua të zbres!

 

Burri vazhdoi rrugën në fshat

Pas një kohe shikoi,

Gruaja nuk i vjente pas.

I gjori u mendua:

Ae kisha gruan,  a isha vetë,

I bënte pyetje vetëvetes!

 

Shkoj burri në fshat,

Te kooperativa e fshatit u ndal,

Kërkon drejtorin e kooperativës:

Shoku drejtor më ndihmo,

Se halli madh më ka zënë,

Kam humb gruan o drejtor!

 

Drejtori: Si o burrë, çfar po thua?

Po, po, sot duke ecur,

Gruan e kam humbur,

Ishte me mua duke ecur,

Dhe nuk di ku ka ngecur.

 

Drejtori mendoi, mendoi:

Mos jeni hidhëruar me njëri tjetrin?

Jo, s`kemi qenë të hidhëruar,

Por gruaja më ka shkuar...

 

Drejtori: Trego si ndodhi,

Ku ishi duke shkuar?

Burri:  Ecja para gruas,

Disa hapa isha larguar,

Gruaja vinte pas meje,

Hapa, hapa jo si hapat,

E burrave të gjata.

Unë ecja para,

Gruaja më vinte pas!

 

Një kamion i mbushur,

Me njerëz kaloi pranë,

Tym e pluhur na lëshoi.

Gruaja se di se ku shkoi,

Unë e thirrja dhe e kërkoja,

Ku më mbete, gru e shkretë!

U ula mbi një gur, mendoja,

I gjori unë e keqja si ndodhi,

A e kisha gruan, a e lash n`shtëpi,

Mendimi më iku koka mu bërë tollovi!

 

Drejtori: Gruaja ka hy n`kamion,

Jo! jo! Ajo s´pari më pyet mua,

Askund nuk shkon pa mua,

Bile edhe te gurra të mbush ujë

Më pyet mu, do të shkoj te gurra

Të të sjelli ujë të ftohtë o burro

Drejtori prap u menduar,

Sigurisht , gruaja ka hy në kamion.

 

Para kooperativës burrat kuvendonin,

Për hallet e problemin e katundit,

Hallet e dertin e fshatarit diskutonin.

Një burrë me mustaqe tha një fjalë,

Ç´ka po pret o burr ibret,

Në fshat bëhen thash e thënat

Fisteku humbi gruan duke ecur rrugës vet.

 

Shko te hoxha o vëlla ti japësh sadaka,

Të të shkruaj një hajmali,

Hajmalia do ta sjelle gruan në shtëpi.

Morre vesht o burrë i dheut!

Gruaja të është humbur në mal,

E ti rri si cjap i tredhur o teveqel!

 

Burri i gjorë mirë mendonte,

Shkoi te hoxhë efendija t’i ndihmonte:

O hoxhë efendi kam një dert me ta thënë,

Kam humb gruan hall i madhë më ka zënë!

Hoxha, burr i dheut hajmalija do të ndihmojë,

Por ca punë e ca lekë do të koshtojë!

Po! Po! Efendi edhe shpirtin po ta jap,

Vetëm gruan të ma sjellës në shtëpi!

 

Hoxha efendi shkruajti dy hajmali,

Me dashuri, hajmalinë ia vari n´qafë,

Me mall e mbante i gjori hallexhi.

 

Drejtori kooperativës nga zyra doli,

Tetë burra nga katundi i angazhoi:

Izeti, Qerimi, Lika e Rahimi,

Do të ecin rrugës së fshatit Patalisht.

Hazbiu, Zenuni, Hasani e Sinani,

Do të ecin ka rruga e Gostivarit.

Ta takojnë gruan e vëllaut tonë.

 

Me shpresë është ndaluar te Gurra,

E Shën Mëhillit të lajë sytë,

Nga pluhuri kamionit,

Të pushojë e të pi ujë të freskët,

Te gurra e Shmillit afër kalasë sonë.

 

Hajde djem nisi, nisi menjëherë,

Drejtori kooperativës urdhëroi.

Burri i gjorë rrinte ulur e mendonte

Me duar  n´faqe, me lot qante.

 

Hajmalinë e kish varë në qafë,

Pret gruan t´ja sjellin në shtëpi,

Dhe t’ia varë si qafore hajmalinë.

Edhe njëher bërtiti drejtori:

Ecni, ecni burra çka po pritni,

Mos të bëhet vonë e tu zë nata,

Mos nai kafshon ndonjë shtazë e egër,

Nusen e katundit të vëllaut tonë...

 

Shkuan djelmoshat duke vrapuar,

Tre nga rruga e Patalishtit duke vrapuar,

Tre nga rruga Gostivarit duke kënduar

Ata të rrugës së Patalishtit erdhën,

Lajmëruan drejtorin e kooperativës,

Nuk gjetëm udhës as grua as burrë,

Mund ta ketë marrë rrugën e malit,

Gruaja e vëllaut tonë, tha drejtori.

 

Marri për katundin tonë o njerëzi,

Burra të jemi gati të kërkojmë n`mal,

Rreziku e pret gruan e vëllaut tonë.

Një burrë bërtet e bërtet pa pushuar:

O burra e paskan gjetur gruan e gjorë,

Ua! Ua!  britën burrat te kooperativa jonë,

Një bërtitje e këtij shekulli u dëgjua,

O burra, o burra  paskan gjetur gruan e gjorë.

 

Po vijnë, po vijnë shyqyr o Perëndi,

Burri me gojë hapur e shikonte,

Dy burra para gruas e dy burra pas,

Gruaja e kënaqur ecte mes burrave,

Me hapa të gjata kthehej te burri në shtëpi.

 

Drejtori kooperativës shumë u gëzua:

Ju lumt o djemosha të katundit tonë,

Nusen e fistekut nai sollët si kokë molle.

 

Drejtori lajmëroi nesër në mbledhje,

Tër katundi do të shkojë, t`kuvendojë,

Në mbledhje burrat do të vendosin,

Për fatin e grave në fshatin tonë:

Gratë të ecin para burrave si zonja të malësisë,

E burrat të ecin pas grave me shkopinjë e dajak,

Ti mbrojnë gratë nga tmerri a gabimi që i pret.

 

Prej asaj mbledhje të shenjtë në fshatin tonë,

Ky vendim nderohet e këngët i këndohen.

Parësia e katundit në mbledhje vendosi:

Burrat grave tu shkojnë pas ti ruajnë,

E gratë të ecin para burrave pa merak,

Në këtë shekull të shumtuar e të vonuar.

 

Gruaja e burri liri e të drejta nuk kanë,

Tërë jetën hajmalinë në qafë ta mbajnë,

Edhe kur të vdesin ta marrin n`varr.

Zoti e bekoftë Hoxhë Efendinë!

Që vëllaut tonë ia shkruajti hajmalinë.

 

Prej asaj dite gruaja e burri jetuan të lumtur,

Me mall e kujtojnin rrugën e katundit,

Vozitjen  dhe pluhurin e kamionit,

Trimërin e burrave të katundit,

Ndihmën e pakursyer që afruan.

 

Hoxha i katundit qoftë i bekuar,

Dhe thash e thënat për çiftin që janë bërë,

Dhe këtë bisedë që e bëjmë sot,

Për burrat e gratë në shekullit tonë.

 

Drejtori  i kooperativës qoftë i nderuar!

Burrat që ndihmuan qofshin të bekuar!

Hoxha fitoj xhehnetin me hajmalinë e shkruar.

Rrofshin sa mali Sharrit, Korabit e Tomorit,

Që ndihmuan çiftin e fshatit tonë...

 

Kjo nuk është një barcaletë, kjo është ndodhi e vërtetë.

Autori i këtij teksti-drejtori i kooperativës ishte njëzetedyvjeç,

E pa të arsyeshme ta publikojë këtë ndodhi

Në këtë shekull të mallkuar, për shqiptarët e vonuar.

 

 

KATËR KODET E DAJËS

 

I

 

Besimi fetar dhe shqiptarët e këtij shekulli.

Besimi fetar është një dëshirë individuale. Beso atë që do, por mos e tepro!

Teprimin edhe Perëndia nuk e do! Pedagogët, Priftërit a Hoxhallarët e kanë të ndaluar nxitjen a urrejtjen kundër çdo feje, që një individ a një popull beson.

 

II

 

Toleranca e shqiptarëve është historikisht në nivel të lartë.

Shqiptarët ndaj feve të tjera gjithmonë kanë qenë dhe janë tolerantë. Këtë e kemi trashëguar nga të parët tanë. Popullin shqiptarë nuk e ka penguar asnjë llojë besimi fetar, kur është fjala për të ruajtur vatanin e tyre shqiptar.

 

III

 

Dogmat fetare dhe shkollat shqipe…

Arsimtarët shqiptarë nuk kanë të drejtë të ligjërojnë a të edukojnë nxënës a studentë shqiptarë për dogmat fetare! Dogmat fetare janë të dëmshme për edukatën e fëmijëve tanë, qofshin të fesë kristiane, myslimane apo të feve të tjera.

 

IV

 

Besimi në dijetarët shqiptarë është shpëtimi i shqiptarëve, pa implikime dogmash fetare.  Ky është tabani i shkollimit të nxënësve dhe studentëve tanë.

Shqiptarët besojnë dijetarët tanë që u vranë për shkronjat e  gjuhës shqipe dhe shkrimet e dokumentacionin që i dogjën okupatorët gjakatarë, turq dhe sllavë.