Qazim Shehu: Krojet e buzëqeshjes

KROJET E BUZËQESHJES

Trevargsh

NGA QAZIM SHEHU

+++

Bjeshkë me borë,

Me kohë bardhësia

S`pati të tillë kurorë.

+++

Me orë vërtitem

Krojet e buzëqeshjes

U kthyen në stalagmite.

+++

U plak ky lis

Rrufetë duke pritur

Asnjë mbi të nuk ra.

++=

Gji i gurrës

Nga amë e tokës rrjedh

Udhëtarin deh.

+++

Vetja ime ngarkohet

Me grimca të ditës

Gurë të mëdhej

+++

Ulërasin qentë

Për mungesë të bukës

As kocka s`u hedhin.

+++

Je qumësht zogu,

Butësi e këndellur

Trishtohet në pelin shtogu.

+++

Sa e sa burra

Rrotull të erdhën,

Flutur tek furra u dogjën.

+++

Nga drobitja largoj

Moshën që ikën

Në gotë rrezesh hurp ditën

+++

Shullëhet gjarpri në diell

Me cfurkun e dhëmbit

Ckërmit trishtimine thellë.

+++

Moj e mira e folklorit

I largohesh nderit të humbur

Të vajzës së ish malësorit

+++

Mëkati në litar

Kokëzohet

E pret shpatë e fjalës.

+++

Plagët e zemrës shërojnë

Njëra tjetrën në mote

Kur shpresë jep fjala jote.

+++

Don Kishoti nguli

Shtizën në asgjë

Bota flet për të.

+++

Na ikën ikjet

Për të mos ardhur më,

Qirinjtë ndizen pa u thënë gjë.

+++

Flakëron epsh i ditës

Ftohje e pritshmërive që s`vijnë

Dritat heshtin me harbim.

+++

Parajsa u shpik për ngushëllim

Vetëm ferri ekziston,

Duke të parë ty mjafton…

+++

Jeta griset

Në faqe gazetash

Kronikë të metash.

+++

Gjithë fjalët e deritanishme

Vijnë tek një pikë

Fjalën e fundit pa mbërritë.

+++

Shkumën e rrezeve

Mbush dielli me aromë

Duart e gjetheve lajnë hijet e vjetra.

+++

I trembem tundimit,

Djallit apokaliptik,

Do e hedh hapin jetik.