Sejdi Berisha: Nga dritarja ime...

P o e z i

 

SEJDI BERISHA:

 

NGA DRITARJA IME...

(Elegji e pashkruar por e plasur...)

 

Nga dritarja ime

Sa shikimet më janë përvjedhur

Dëshirat në ëndrra më janë shndërruar

Zëri më është shpërndarë si plasje zemre

 

Nga kjo dritare

Zogun e lumturisë e kam thirr

Bukurisë së tokës lutur iu kam

Për bimën e shëndetshme

 

Nga dritarja ime

Në fllad vere jam shndërruar

Qershizat për t’i pjekur

 

Nga kjo dritare

Për çdo ditë babanë e kam përcjellë

Për në fushat e blerta kur nisej

Nënën kur i milte bardhoket

 

Nga dritarja ime

Me përrallat e gjyshes

Rritën e shtatit e kam mashtruar

 

Nga kjo dritare

Në vapë vere kur mbyste vetmia

Me zukatjen e mizave bëja histori

Deri në dritare mbillja lule e selvi

 

Nga dritarja ime

Krenohesha me bereqetin e arave

Që nganjëherë përcëllohej nga kripa e syrit

Qengjat i kam parë duke lozur padjallëzisht

 

Nga kjo dritare

Parë e kam tretjen e gjetheve në vjeshtë

Dëshmitar i ngjyrës së tyre jam

I kam pikturuar edhe gjurmët e rrotave

Të karrocës së drunjtë

Që e tërhiqnin baloja e murroja

Edhe fërkemet e thundrave të tyre në baltë

 

Nga dritarja ime

Gjithçka kam parë

Tinëz e kam parë

Edhe përcjelljen e gjyshit për në varr

Edhe qyqen duke kënduar

 

Nga kjo dritare

Krisma pushkësh kam dëgjuar

Edhe gjurmë gjaku kam parë

E kam parë lindjen e foshnjës

Në ditën e parë të pranverës

 

Nga dritarja ime

E kam parë përmendoren

E lartë deri në qiell

E kam përjetuar edhe lamtumirën

E sime motër

 

Nga kjo dritare

Kam parë rrjedhën e lumit të dhembjeve të mia

I kam kërkuar gjurmët e jetës

Që askund nuk i gjeta

E, në tërë këtë ankth

Pashë se si kapakët e dritares

Ishin afruar për t’u mbyllur

Vetëm shikimi dhe trupi

Më kishin ngelur puthitur me ta

Dritarja ende qëndronte hapur

Kapakët e saj i ngjanin çepengave

Të një dyqani këpucëtarësh në mbrëmje

Në sokakun e ngushtë të që qytetit të Krujës...

 

Nga dritarja ime

Me vite e vite

Muzat si fëmijën më kanë ushqyer

Këngën ma kanë praruar

 

Nga kjo dritare

Me sytë dhe zemrën time

E kam parë vdekjen e poetit

Që kullonte plagë atdheu

Në këtë dritare

Tash ka ngelur vetëm hija

Nuk di e kujt

Të cilin kudo e kërkoj por dot nuk e takoj

Këtë shëtitës të çmendur dhe të llastuar

Që assesi nuk rri në mua

 

Nga dritarja ime

Ndoshta Ju do ta shihni atë djall

Dhe atë që unë ende e kërkoj...