Vladimir Shyti: Ne e duam kuroren me paqe

Vladimir Shyti

Ne e duam kuroren me paqe

O vendi im i nderuar!

Linde nga nje ylle me drite.

U rrite mbi shkemb e gure.

Jetove si dite vete.

Nxorre princer dhe mbret.

Luftove me kame e barut.

Ku te futen dhe kalin e drujt.

Me shenja e tmerre.

Lyer e sperkatur ne te kuq.

Me gjak bijsh e bijash.

E djegur neper flake.

Koke e kembe e percelluar.

U rrezove pa ngasherime.

Dhe me tmerr e ulerime u ngrite.

Si Spartan vrullshem godite.

Me gjak te mpiksur,mbytur e ngarkuar.

Mbijetove midis grekeve e romakeve.

Me shpirt e vullnet te duruar.

Ndrite si hene buze ujit kulluar.

Ece neper ne fisnikeri.

Jetove me bemat e kronikat e tua.

Fuqine e more nga perendite.

Dhe bere historine e paperfunduar.

Shume po e vervit evropa.

Le te mendohen mire,jane pjella jone.

Mos e shikoni Loken flokzbardhur.

Ajo mban mbi supe vite me million.

Ne brigjet tone s’gjenden,

Majmun a njerez me bisht.

Kerkojeni gjetiu nga thellesite tuaja.

Ne jemi rraca me e paster njerzore.

Kemi gjuhen tone mijevjecare.

Qe ju kerkoni t’a mbysni.

Me fjale te reja perendimore.

Ne e duam kuroren ne paqe.

Keshtu na ka gatuar Lokja.

Shkojme edhe pas Natos.

Qe ne paqe te jetoje e gjithe bota.

E kerkojme edhe ndihmen e mikut.

Kur ajo jepet ndershmerishit.

Njohim dhe fytyren mizore.

Kur duan te na e fusin pabesisht.

Zotrinje Evropiane!

Mos mendoni se po na beni ndere.

Ne cdo gje e meritojme.

Ne cdo dere kemi flamurin e koherave.

Ne jemi si lisi thate.

Qe ne stuhi i forte qendron.

Nga dhembje e madhe oshetin.

Dhe kuroren kurre s’e leshon.

Ne vesh te shurdher troket britma.

Por dijeni ne jemi ketu.

Te pavdekshem ne qiej qe shkelqejne.

Hapsira te qeta shpirti yne paqton.

Zhdukim mjegulla,ngjyra e forma.